2023-R . Commentaar van redactieOn 12 november 2023 by Redactie

De vlijmscherpe, genadeloze guillotinebijl van Franciscus heeft het diocees Tyler Texas in de VS onthoofd. Het is daarmee beroofd van zijn moedige, geliefde bisschop Joseph Strickland. Een nieuw dieptepunt in de nu al meer dan tien jaar durende dictatuur van de Zuid-Amerikaanse paus, die zijn mond vol heeft over luisteren, barmhartigheid, inclusie, en tochtgenoot zijn maar in zijn optreden telkens weer laat zien dat dit holle frasen voor de bühne zijn. Hij duldt geen enkele kritiek, hoe respectvol ook geuit. Hij verdraagt geen enkele twijfel aan de richting waarin hij de Kerk leidt, met hoeveel bezorgdheid en liefde die ook wordt geuit. Zijn wil is wet.

In rap tempo is het beleid van zijn voorgangers afgebroken. Hij houdt allerlei klerikale plegers van seksueel misbruik (van kardinaal McCarick tot en met de kunstenaar Rupnik) zo lang mogelijk de hand boven het hoofd. Hij benoemt notoire vijanden van het katholieke geloof op allerlei strategische posten. Traditionele gemeenschappen en traditionele bisschoppen komen zonder duidelijke beschuldigingen onder visitatie en toezicht te staan. Hij gaat ieder reëel overleg uit de weg en voert genadeloos zijn beleid van verandering van de Kerk door. En iedereen die daaraan meewerkt krijg hoge posten zelfs als er op het morele gedrag van de betrokkene wel het een en ander aan te merken is. Dat lijkt geen enkel probleem. Onvoorwaardelijke trouw aan het project Franciscus lijkt het enige criterium. En iedereen die hij als een sta-in-de-weg beschouwt of mensen die alleen maar kritische vragen durven te stellen, worden weggewerkt. En dat gebeurt met voorbijgaan van alle canonieke normen en gewoontes. Franciscus is ondanks zijn soms zoetsappige woorden een keiharde alleenheerser, zoals we die in de Kerk in eeuwen niet gekend hebben. Hij beroept zich steeds op Vaticanum II maar hij gaat, als het hem zo uitkomt, radicaal tegen het Concilie in. Bijv. stemrecht verlenen aan leken in de zgn. bisschoppensynode gaat rechtstreeks in tegen Vaticanum II dat de leidings- en bestuursmacht hechter dan ooit heeft verbonden met de wijdingsmacht. Beslissingsmacht in de Kerk hebben alleen de bisschoppen. Meer dan enige paus vóór hem beschouwt Franciscus bisschoppen als zijn zetbazen, terwijl het Concilie zegt dat bisschoppen hun bevoegdheid niet van de paus maar van Christus ontvangen. Zij zijn in hun bisdom “plaatsvervangers van Christus”. Al heeft de paus in onze tijd en in ons gedeelte van de Kerk het recht bisschoppen te benoemen, eenmaal benoemd zijn zij zelf verantwoordelijk voor hun bisdom. De paus kan als hoofd van de Kerk alleen nog ingrijpen, als een bisschop zich moreel misdraagt of een duidelijk schadelijk wanbeleid voert. De aequitas canonica (de canonieke billijkheid) vraagt dan dat die beschuldigingen publiek en bewezen zijn, eer een bisschop ontslagen wordt. Wat nu gebeurt: een schimmige visitatie door dubieuze bisschoppen die vooringenomen zijn en van liberale signatuur, dan een verzoek tot terugtreden, en daarna als bisschop Strickland niet vrijwillig terugtreedt, omdat hij zich van geen kwaad bewust is, een ontslag door de paus; dat alle is onbehoorlijk, tiranniek en willekeurig.

Tijdens zijn pontificaat heeft Franciscus alleen orthodox katholieke bisschoppen zonder vorm van proces en zonder duidelijke beschuldigingen ontslagen. Wel heeft hij enkele liberale bisschoppen uiteindelijk ontslagen toen hij vanwege duidelijke beschuldigingen van seksuele misdragingen in de publieke opinie of vanuit justitie niet meer anders kon zoals McCarick e.a.

Een groeiend aantal bisschoppen met name in Duitsland maar ook in de rest van de wereld verkondigt openlijk ketterijen en promoten onkatholieke dingen. Het zou zijn plicht als paus zijn hierop actie te ondernemen maar dat doet hij niet. Hij lijkt het stilzwijgend (en soms dat niet eens) goed te keuren. Slechte bisschoppen blijven op hun plaats en doen er alles aan de katholieke Kerk in hun bisdom te vernietigen.

In een commentaar op internet las ik: “Als bisschop Strickland lid was geweest van de kliek van misbruikers van minderjarigen rond Uncle Ted McCarick of lichaamssappen had gedronken uit een kelk na het verkrachten van zusters (Rupnik), dan was hij nu misschien wel kardinaal benoemd.” Dat is de droevige toestand waarin de Kerk verkeert. Het goede (traditioneel geloof, traditionele liturgie) moet kost was kost vernietigd worden. Daarentegen moeten zedelijke verkeerde handelingen (homoseksueel gedrag, burgerlijk huwelijk na scheiding, voorechtelijk geslachtsverkeer) onder pauselijke goedkeuring worden goedgepraat en gepromoot. Want waarvoor dient anders dat oeverloos gepraat in die zgn. synode? Toch alleen maar om de geesten volgend jaar rijp te maken voor de revolutionaire dingen die Franciscus en zijn kompanen al lang in hun hoofd hebben. Het moet alleen lijken dat het “overleg in de Geest” van dit en komend jaar en dus God het bewerkt.

Ik kan al lang niet meer geloven dat God veel met dit pontificaat te maken heeft. Het is eerder een voorlopig geslaagde truc van de duivel om van binnenuit via de paus en zijn trawanten te bereiken wat hij al eeuwen van buitenaf via de vrijmetselarij en politiek systemen tevergeefs had proberen te bereiken: de afbraak van het kerkelijk bestel en de kerkelijke moraal. De duivel is immers volgens Jezus zelf de vorst van deze wereld. De geest en de normen van deze wereld zijn daarmee diabolisch, duivels. Zij stromen nu via Rome ongehinderd de Kerk binnen als “vernieuwing”. En iedereen, zoals bisschop[ Strickland, die daar een dam tegen probeert op te werpen, moet op de guillotine van Franciscus, moet een kopje kleiner.

Ze vergeten in hun overwinningsroes dat Christus Satan en daarmee de wereld al heeft overwonnen. We zien dan ook overal in de wereld de kleine kudde van getrouwen, die vooral bestaat uit de jongeren en de priesters die zo door Franciscus gehaat worden.  Maar zij zijn niet tegen te houden; zij zijn het mosterdzaadje waarvan de groei niet is tegen te houden. Want ze zijn niet van de wereld maar van Christus. Bovendien zullen zijn optrekken aan martelaren zoals bisschop Joseph Strickland.

En na deze paus komt weer een andere of  anders daarna……..

De kastijding blijft niet eeuwig duren.

C. Mennen pr

12 november 2023