2024-D . Commentaar van derdenOn 11 september 2024 by Redactie

De afschaffing van de trinitaire God op weg naar een wereldwijde eenheidsreligie

11 september 2024 in Katholisches

Door Caminante Zwerver

De stille reis van Franciscus naar het Verre Oosten verloopt, zoals verwacht, eerder pijnlijker dan glorieus. De waarheid is dat, afgezien van de mening die ik al sinds 2013 over de huidige paus heb, de toestand nu een zekere droefheid oproept over de staat waarin hij het Romeinse pausschap heeft gebracht: totale irrelevantie. Als dit niet het geval was, zouden de wereldmedia, in ieder geval de Argentijnse media, meer hebben bericht over deze apostolische reis, ook al is deze helemaal niet apostolisch. Ik breng niet al te veel tijd door op het internet, maar voor zover ik kon zien, publiceerde alleen La Nación een dagelijks verslag over de reis, dat een paar uur later van hun website verdween, wat een duidelijk teken is dat het door niemand werd gelezen.

Afgezien van het feit dat Indonesië een land is waar katholieken een kleine minderheid vormen, was het toch opvallend om foto’s te zien die, zelfs vanuit de beste hoek genomen, missen of evenementen lieten zien met een nogal magere opkomst van gelovigen. Dit was bijvoorbeeld te zien bij de slotmis in het stadion van Jakarta. Taylor Swift trekt veel, veel meer mensen dan paus Franciscus. Niet alleen is zijn slechte figuur irrelevant; hij heeft ook het pausdom zelf meegesleurd naar irrelevantie.

Maar dit is nog maar een voorbeeld van de onmetelijke schade die paus Franciscus de Kerk heeft berokkend; schade die bijna onmogelijk te kwantificeren is. En ik zal niet herhalen wat we al hebben besproken. Ik zal er gewoon twee details uit de afgelopen week uitpikken die de omvang van de schade illustreren en zelfs twijfel zaaien over de mogelijkheid van een herstel.

Detail 1

In Jakarta ontmoette Franciscus leiders van andere religieuze denominaties, met name moslims, de overheersende religie in het land. Hij vertelde hen het volgende:

“Dit getuigt ervan dat in de geschiedenis van dit land en in de cultuur die het ademt, de moskee, evenals andere gebedshuizen, ruimten zijn van dialoog, van wederzijds respect, van harmonieus samenleven tussen religies en verschillende spirituele gevoeligheden.”

De verschillende religies, en niet alleen de verschillende christelijke denominaties, reageren daarom op verschillende spirituele gevoeligheden. De Indonesiërs hebben een andere gevoeligheid dan de Russen en de Soedanezen, daarom zijn de eersten moslims, de laatsten orthodox en de laatsten animisten. Voor Bergoglio staan religieuze verschillen niet ter discussie want ze zijn geworteld in de gevoeligheid: de gustibus non est disputandum [Over smaak valt niet te twisten]. Net zoals Indonesiërs niet terecht bekritiseerd kunnen worden voor het dragen van een soort tuniek of rok die sarong wordt genoemd, kan hen ook niet worden verweten dat ze moslim zijn. En je kunt ze al helemaal niet proberen over te halen om christen te worden, want dat zou hetzelfde zijn als ze proberen te overtuigen van de voordelen van het dragen van broeken, overhemden en stropdassen. Paus Franciscus heeft nu officieel de katholieke kerk gedegradeerd. Zij is voor hem duidelijk niet langer de plaats van de openbaring van de ene ware, drie-enige en enige God. Hij heeft haar gereduceerd tot een warenhuis – zij het een heel groot en oud warenhuis – tussen de vele warenhuizen die de grote winkelstraat van de wereldreligies bevolken.

Scholion I:

Waarom zouden we Indonesische moslims gelukwensen met het volgen van hun spirituele gevoeligheden, maar tegelijkertijd katholieken wreed vervolgen die voorstander zijn van de traditionele Mis, die toch ook kan worden beschouwd als een andere spirituele gevoeligheid dan die van de meerderheid van de katholieken?

Detail 2

Tijdens dezelfde interreligieuze bijeenkomst in Jakarta zei paus Franciscus [deze passage ontbreekt in de officiële publicatie van de pauselijke toespraak op de website van de Heilige Stoel]:

“Ik wil een zegen geven. Een zegen betekent iets goeds zeggen, iets goeds wensen. Jullie behoren hier tot verschillende religies, maar we hebben één God, Hij is één. En in eenheid, in stilte, zullen we bidden tot de Heer en ik zal een zegen geven voor iedereen, een zegen voor alle religies. Moge God ieder van jullie zegenen. Moge hij al jullie wensen zegenen. Moge hij jullie families zegenen. Moge hij jullie zegenen in het heden. Moge hij jullie toekomst zegenen. Amen.”

Natuurlijk maakte hij geen kruisteken. Minder dan een jaar geleden berichtten we dat Mgr. Gabriel Barba, bisschop van het Argentijnse bisdom San Luis, iets soortgelijks had gedaan: toen hij de zegen gaf op een interreligieuze bijeenkomst in zijn bisdom, sprak hij de naam van de Zoon niet uit. Met Bergoglio is het nog erger: hij, de opvolger van de heilige Petrus, wiens belangrijkste taak het is om katholieken te sterken in het geloof van de apostelen – en niet om mensen te leren zich zorgen te maken over ecologie en niet onderling te redetwisten – weigert niet alleen deze taak uit te voeren, maar ook om te getuigen van de Drie-enige God en zijn boodschapper Jezus Christus. Hij zegt het duidelijk: “(…) wij hebben één God, hij is één”, en ondanks deze paus is de God van de christenen niet de God van de moslims.
Bovendien weigerde hij het kruisteken te maken, hetzelfde teken waarvoor de martelaren van de eerste eeuwen en vele anderen stierven. Ik weet niet in hoeverre we de ernst van de situatie waarin we leven beseffen of kunnen beseffen.

Velen zullen zichzelf troosten met de woorden: “De paus doet dit alleen maar pro forma; niemand weet ervan; het kan geen kwaad”. Ja, dat doet het wel. Ik herhaal: de schade die paus Franciscus tijdens zijn pontificaat heeft aangericht is onmetelijk. De folder die ik hiernaast laat zien, maakt reclame voor een evenement dat deze week door het episcopaat van Ecuador wordt georganiseerd. Het toont een monstrans, maar wat ze echt willen beschermen is niet de Eucharistie, maar kolibries, dolfijnen en groenten. Ik overdrijf niet: zie het begeleidende document met de QR-code. Ze stellen ook missen voor voor verschillende gevoeligheden: inheems, Afro-Amerikaans en intercultureel. Het lijkt erop dat een groot deel van de Kerk in Ecuador volledig uit elkaar is gevallen en is veranderd in een linkse NGO die zich richt op binnenwereldse doelen. Met andere woorden, het verdwijnen van de kerk als zodanig. En de rechtvaardiging voor deze catastrofe is niemand minder dan Bergoglio zelf: Alle citaten en verwijzingen die op de poster staan en in het document waarnaar het verwijst, komen uit de geschriften van de paus, terwijl er geen enkele verwijzing is naar het Woord van God.

Scholion II

Noch de Primaat van Ecuador, noch de Apostolische Nuntius, noch het Dicasterie voor de Goddelijke Eredienst zeggen ook maar iets over de verscheidenheid aan missen die ze opdragen; in feite bieden ze niet eens de Novus Ordo Mis aan of vieren die in de “enige vorm van de Romeinse Ritus”. Ze bieden creaties voor verschillende smaken en gevoeligheden. Maar wat zouden ze niet gezegd hebben als er tussen al deze variëteit ook een traditionele Latijnse mis zou worden aangeboden? Zoals we weten zijn er verschillende categorieën van verscheidenheid; sommige zijn toegestaan, andere worden vervolgd.