2023-D . Commentaar van derdenOn 27 november 2023 by Redactie

DE PAUSELIJKE VIJANDSCHAP TEGEN EEN UITSTEKENDE KERKJURIST

In Katholisches trof ik onderstaand artikel aan van de hand van Guiseppe Nardi d.d. 27 november 2023 over de wraakacties van paus Franciscus jegens de integere kardinaal Burke, die overigens zoals we weten helaas niet op zichzelf staan.

Kardinaal Raymond Burke, een bescheiden, briljante en standvastige verdediger van doctrine en discipline, wordt gehaat door Santa Marta. Sinds zijn verkiezing heeft paus Franciscus de traditiegetrouwe Amerikaan meedogenloos vervolgd.

Vandaag een week geleden verzamelde paus Franciscus alle hoofden van de dicasteries van de Romeinse Curie. Bij deze gelegenheid verklaarde hij, volgens Vaticaanse bronnen, dat kardinaal Raymond Burke zijn “vijand” was, “dus neem ik hem zijn appartement en zijn salaris af”.

Kardinaal Burke, zeer intelligent en een van de meest uitmuntende kerkjuristen, kan terugkijken op een opmerkelijke carrière – tot aan de verkiezing van paus Franciscus. Paus Johannes Paulus II vertrouwde hem in 1994 het bisdom La Crosse in Wisconsin toe en promoveerde hem in 2003 tot aartsbisschop van Saint Louis in Missouri. Paus Benedictus XVI benoemde de traditiegetrouwe canonist in 2008 tot lid van de Romeinse Curie en benoemde hem tot prefect van het Hooggerechtshof van de Apostolische Signatuur. In 2010 benoemde hij hem tot kardinaal. Daarmee werd Burke de hoogste rechter in de Heilige Kerk na de paus.

Maar door zijn nauwe band met de traditie en Benedictus XVI werd hij vanaf maart 2013 de overduidelijke vijand van het nieuwe hoofd van de Kerk. Met de verkiezing van Franciscus verloor Burke onmiddellijk twee van zijn drie functies in de Romeinse congregaties, met name zijn verbanning uit de Congregatie voor Bisschoppen, omdat men zijn invloed op de benoeming van bisschoppen in de VS wilde elimineren. Hij werd vervangen door de progressieve kardinaal Donald Wuerl, die echter prompt viel in de nasleep van het McCarrick-schandaal. De weisseling zorgde ervoor dat er meer homofiele McCarrick protégés, in plaats van verdedigers van het geloof, op bisschopszetels werden gezet.

Toen kardinaal Burke woordvoerder werd van de verdedigers van het sacrament van huwelijk en biecht op de eerste Gezinssynode in 2014, liet de volgende reactie van Franciscus niet lang op zich wachten. Een paar dagen na het einde van de synode ontsloeg hij Burke als prefect van de Apostolische Signatuur en verwijderde hij hem uit de Romeinse Curie.

De US-Amerikaan werd gedegradeerd tot een louter prestigieuze functie als kardinaal-patroon van de Soevereine Orde van Malta, totdat hij Franciscus ook daar eind 2016 voor de voeten liep. Toen de paus de toenmalige Grootmeester en Vorst van de Orde van Malta in een arbitraire daad ontsloeg, verwijderde hij ook kardinaal Burke uit zijn ambt. Hij bleef achter met slechts een lege officiële titel, terwijl zijn taken als pauselijke vertegenwoordiger bij de Orde van Malta werden overgedragen aan een speciaal legaat. Tegelijkertijd werd de topjurist ook ontdaan van zijn laatste lidmaatschap van een Romeinse congregatie, de Congregatie voor de Goddelijke Eredienst en de Discipline van de Sacramenten.

In 2021 spotte Franciscus tijdens een vliegende persconferentie dat kardinaal Burke op de intensive care lag met een ernstige longontsteking en in een strijd op leven en dood verkeerde. Burke had de coronavaccinatie bekritiseerd, vooral de uitoefening van feitelijke dwang, waarbij Franciscus de meest radicale aanpak van alle staten koos en alle medewerkers van het Vaticaan en de Heilige Stoel met ontslag bedreigde als ze de experimentele mRNA-gen-therapie niet ondergingen, waarvan noch het effect noch de bijwerkingen bekend waren. Een van de belangrijkste punten van kritiek van de kardinaal was het gebruik van geaborteerde kinderen om de coronaviruspreparaten te maken. Franciscus spotte tegenover de journalisten: “Zelfs in het College van Kardinalen zijn er ontkenners, en één van hen, de arme man, ligt in het ziekenhuis met het virus”.

Kardinaal Burke herstelde echter en kreeg zonder mRNA-gen-therapie zijn oude kracht terug. Maar Franciscus, de coronavirusfanaat op de pauselijke troon en onder de staatshoofden, die de Sint-Pietersbasiliek maandenlang sloot, liet zijn gezicht zien door te spotten en zich te verkneukelen over de mogelijke dood van kardinaal Burke in plaats van woorden van medeleven en medeleven te vinden.

In 2023 diende Burke op 75-jarige leeftijd zijn ontslag in als kardinaal patroon van de Orde van Malta en verloor onmiddellijk deze laatste, zij het lege, titel. Hij werd vervangen door de Bergogliaanse Gianfranco kardinaal Ghirlanda. Ghirlanda kreeg onmiddellijk alle bevoegdheden terug die Burke jarenlang waren onthouden. Zelden is de absurditeit van het Bergogliaanse personeelsbeleid duidelijker geweest dan op dit moment: de 75-jarige Burke werd ontslagen vanwege zijn leeftijd om de 81-jarige Ghirlanda als zijn opvolger te benoemen.

Inmiddels is bekend geworden dat paus Franciscus tijdens de bijeenkomst van alle dicasteriehoofden op 20 november kardinaal Burke aan de schandpaal nagelde met de woorden:

“Kardinaal Burke is een van mijn vijanden, dus ik neem zijn flat en zijn salaris af”.

Kardinaal Burke is momenteel in de VS. Hij heeft nog geen formele kennisgeving van de sancties van de Heilige Stoel ontvangen. De manier waarop aartsbisschop Georg Gänswein, de voormalige persoonlijke secretaris van Benedictus XVI en prefect van het Apostolisch Huis, dit jaar al is aangepakt, laat er weinig twijfel over bestaan dat Franciscus ook de vergeldings- en strafmaatregelen tegen kardinaal Burke serieus neemt.

Omdat Franciscus weinig respect heeft voor het kerkelijk recht, maar des te meer vasthoudt aan zijn pauselijk gezag, is het onwaarschijnlijk dat er juridische bezwaren zullen zijn tegen een dergelijke actie, die nauwelijks te rechtvaardigen is, of dat deze zelfs voorkomen kan worden. De recente ontslagen of de facto ontslagen van trouwe bisschoppen spreken boekdelen over Franciscus’ begrip van de wet.

De “vijandschap” van kardinaal Burke lijkt een obsessie te zijn geworden voor Franciscus. De uitspraak: “Kardinaal Burke is een van mijn vijanden” moet zo worden opgevat dat het feitelijk Franciscus’ vijandschap jegens Burke is. Burke verwierp herhaaldelijk het etiket “vijand van de paus”.

Franciscus gaf de Duitse bisschoppen een paar dagen geleden een schot voor de boeg, maar de homofiele modernisten op de Duitse bisschopszetels zijn niet zijn probleem zolang ze niet boven hem willen verheffen. Kardinaal Burke lijkt echter alles te belichamen wat Franciscus veracht, zozeer zelfs dat hij het wil uitroeien – en dan heb ik het niet over Bergoglio’s diepgewortelde anti-gringo mentaliteit.

Kardinaal Burke’s verdediging van de traditie is standvastig, intelligent en coherent. Het is deze combinatie die hem zo bedreigend maakt voor Franciscus. Kardinaal Burke is de spiegel die Francis wordt voorgehouden; hij belichaamt wat een paus eigenlijk zou moeten zijn.

Bovendien vertegenwoordigt Burke voor Franciscus contacten met “religieus rechts” in de VS, een dictie die Franciscus overnam van linkse sociologen en introduceerde in het discours van de kerk. Dit “religieuze rechts” wordt door Franciscus tegengewerkt en daarom liepen zijn pogingen om contact te leggen met Amerikaanse evangelicalen al snel op niets uit. De kandidatuur van Donald Trump begin 2016 was de druppel die de emmer deed overlopen. Franciscus ziet de traditionele en conservatieve katholieke Amerikanen als de grootste georganiseerde weerstand die zijn ontwrichtende herstructurering van de Kerk in lijn met de globalistische VN-agenda in de weg kan staan. En kardinaal Burke is hun arm in de Kerk, volgens de paus.

Feit is dat kardinaal Burke op 3 oktober 2023, tijdens een bijeenkomst in Rome aan de vooravond van de Synode van de Synodaliteit, de eerste uitspraken en handelingen van de nieuwe prefect van het geloof Victor Manuel Fernández, bekend als “Tucho”, aan scherpe kritiek onderwierp nadat hij – moeilijk te geloven – kardinaal Burke een ketter en schismaticus had genoemd. Tucho Fernández, die door de Bergogliaanse zuster Lucia Caram op de Spaanse televisie vrolijk als “homoseksueel” werd bestempeld, is de pleegzoon van paus Franciscus. Elke kritiek op hem is taboe en zal niet worden vergeven.

Bovenal heeft kardinaal Burke Franciscus herhaaldelijk vermaand om zijn plichten en verplichtingen als paus te vervullen.

Kardinaal Burke stond Franciscus herhaaldelijk in de weg door verschillende van de belangrijkste documenten te ondertekenen waarin kritiek werd geuit op het pontificaat van Franciscus en speelde ook een sleutelrol bij het opstellen ervan. Deze omvatten de eerste dubia [twijfels] over de controversiële post-synodale exhortatie Amoris laetitia en de tweede dubia, die fundamentele vragen opwerpen en opheldering vragen over het standpunt van Franciscus over de geopenbaarde waarheid en de dogma’s van het geloof.

Omdat Franciscus zijn tegenstander Burke geen enkel ambt meer kan ontnemen, aangezien de Amerikaan al van al zijn ambten is ontdaan, wil hij een strafmaatregel nemen die zijn weerga in de kerkgeschiedenis niet kent en wil hij de kardinaal het dak boven zijn hoofd en zijn salaris ontnemen. Het is duidelijk dat zelfs de meest elementaire principes die Franciscus anders predikt, namelijk dat huisvesting en voedsel fundamentele rechten zijn voor iedereen, niet van toepassing zijn op traditionalisten zoals kardinaal Burke. Niemand uitgezonderd. Behalve…

De recente aankondiging suggereert dat Franciscus kardinalen zoals Burke, de weinige overgebleven leden van het College van Kardinalen die tegen de Bergogliaanse revolutie zijn en niet door Franciscus zijn benoemd, het liefst uit de kerkelijke senaat zou verwijderen.

Concluderend moet dus de beknopte beoordeling van Riccardo Cascioli, hoofdredacteur van Nuova Bussola Quotidiana, worden onderschreven:

“Feit is dat het einde van dit pontificaat in zijn methoden steeds meer gaat lijken op een Zuid-Amerikaanse dictatuur”.