2020-D . 2023-DOn 6 oktober 2023 by Redactie

Het synodesecretariaat is heel effectief in de kunst van het manipuleren

Overgenomen uit “katholisches.info”

De “synodeshow” in Rome, zoals iemand gisteren in een spontane reactie uitriep, is begonnen. Hiermee wordt zeker niet de viering bedoeld van de pausmis op het Sint Pietersplein ter herdenking van Franciscus van Assisi. Eerder het theatrale rondetafelgesprek dat daarna plaatsvond op hetzelfde plein met paus Franciscus. Maar hier is van belang een brief gericht aan alle leden van de synode door kardinaal Joseph Zen, emeritus bisschop van Hong Kong en de éminence grise  van de Chinese ondergrondse kerk, een symbolische figuur van hardnekkig verzet tegen communistische onderdrukking.

De 92-jarige geestelijk kwieke kardinaal is een van de ondertekenaars van de dubia, die op 21 augustus naar paus Franciscus werden gestuurd maar nog niet door hem zijn beantwoord. Om precies te zijn, de paus beweert ze al op 11 juli te hebben beantwoord met een brief van zeven pagina’s die alleen maar meer vragen oproept en voor meer verwarring zorgt dan de vragen die al aan de orde waren en de aanleiding waren voor de dubia. De brief van de kardinaal is gedateerd 21 september en is gericht aan de 365 deelnemers van de synode. Of hij hen heeft bereikt is een andere vraag. Al in 2014, bij de eerste bisschoppensynode onder Franciscus, werden documenten van synodeleden en andere kerkelijke vertegenwoordigers die niet de gewenste mening waren toegedaan, niet doorgestuurd. Voor het eerst is het ook niet meer mogelijk om van een bisschoppensynode te spreken, omdat ook niet-bisschoppen en leken, waaronder 54 vrouwen, stemgerechtigde leden van de synode zijn.

Gisteren, bij de opening van de synode, werd de brief van kardinaal Zen openbaar gemaakt via twee media, The Pillar en CNA. “Oud als ik ben”, heeft hij “niets te winnen of te verliezen” naar wereldse maatstaven, maar hij wilde specifiek zijn ernstige zorgen over de voorgestelde synodale methode op deze persoonlijke manier neerleggen.

Kardinaal Zen informeert de Synodeleden dat in 2014-2017 de vraag over “Synodaliteit in het leven en de zending van de Kerk” in detail werd bestudeerd door de Internationale theologencommissie  verbonden aan de Congregatie voor de Geloofsleer (nu het Dicasterie van het Geloof) en het resultaat werd vastgelegd in het gelijknamige document, maar het werd op geen enkele manier gebruikt voor het werkdocument, het Instrumentum laboris, van de Synode.

De kardinaal spreekt ook zijn vrees uit dat de Duitse “Synodale Weg” tot een nivelleringsmodel voor de universele Kerk wordt gemaakt, dat wil zeggen het “model” dat niet de goedkeuring van Franciscus kreeg, maar ook niet door hem werd tegengehouden.

Kardinaal Zen waarschuwt tegen deze Duitse weg, die streeft naar “een revolutionaire verandering in de constitutie van de Kerk en in de leer over de seksuele moraal”. Volgens de purperdrager is dit door honderd kardinalen en bisschoppen aan de Duitse bisschoppen bevestigd, zonder dat zij “hun dwaling” hebben ingezien.

Kardinaal Zen is nog explicieter:

“Het secretariaat-generaal van de synode is zeer effectief in de kunst van het manipuleren”.

Hij gaat dieper in op deze ernstige beschuldiging, maar een die al wordt geuit sinds de eerste bisschoppensynode onder paus Franciscus in 2014:

“Ze beginnen met te zeggen dat we naar iedereen moeten luisteren, en beetje bij beetje maken ze ons duidelijk dat er onder deze ‘iedereen’ vooral degenen zijn die we hebben ‘uitgesloten’. Uiteindelijk begrijpen we dat zij een andere seksuele moraal kiezen dan die van de katholieke traditie.”

Degenen in de Kerk die de kardinaal bekritiseert zouden vaak beweren “geen programma” te hebben, “maar dit is echt een belediging voor onze intelligentie. Iedereen kan zien naar welke conclusies ze streven.” “Ze spreken over ‘gesprek in de geest’ alsof het een toverformule is. En ze nodigen iedereen uit om ‘verrassingen’ van de Geest te verwachten (blijkbaar zijn ze al op de hoogte van welke verrassingen ze kunnen verwachten).Betekent dit dat consensus en unanimiteit op wonderbaarlijke wijze worden bereikt?”

De kardinaal bekritiseert ook het feit dat het werk van de synode begint in kleine werkgroepen, terwijl er eerst een debat in de vergadering nodig is, omdat “alleen op deze manier de meest controversiële problemen naar voren komen, problemen die echte discussie vereisen.”

Volgens de kardinaal is het de bedoeling om de sacramentele hiërarchie van de Kerk te vervangen door democratie om (een nieuwe) geloofsleer vast te stellen. Daarbij wordt alleen gedaan alsof het “democratisch” is, zei de kardinaal. In werkelijkheid zag hij Chinese communistische tactieken aan het werk, want het waren manipulatoren en revolutionairen zoals in het communisme. Het was een vorm van “democratisch centralisme”, uitgeoefend door een soort “centraal comité” zoals in de communistische partijen.

De kardinaal beveelt daarom een procedure aan zoals in het verleden, “niet omdat ‘het altijd zo is geweest’, maar omdat het het verstandigst is om te doen”. Zij die een open confrontatie uit de weg gaan, verhinderen in feite de waarheid.

Zo verzet de kardinaal zich onder andere tegen het stemrecht voor leken, een noviteit van deze synode:

“Als ik een van de leden van de synode was, zou ik krachtig protesteren, omdat deze beslissing de aard van de synode radicaal verandert, die paus Paulus VI heeft opgevat als een instrument van bisschoppelijke collegialiteit, zelfs als, in de geest van synodaliteit, leken werden toegelaten als waarnemers met de mogelijkheid om te spreken.”

Niet zonder reden stelt de kardinaal de vraag:

“Zijn we er zeker van dat deze uitgenodigde leken gelovig zijn, dat ze tenminste nog naar de kerk gaan?”

Terwijl het in het geval van de bisschoppen duidelijk is wie zij vertegenwoordigen, namelijk hun jurisdictie, is dit in het geval van de uitgenodigde leken volstrekt onduidelijk.

Kardinaal Zen heeft ook kritiek op de hernieuwde opsplitsing van de synode in twee sessies, zoals het geval was bij de Synode over het Gezin in 2014 en 2015, in die zin dat een tweede sessie gepland staat voor 2024:

“Mijn duistere vermoeden is dat de organisatoren kiezen voor meer tijd om te manoeuvreren omdat ze er niet zeker van zijn dat ze hun doelen kunnen bereiken tijdens deze sessie.”

De kardinaal herinnerde ook aan de beschuldiging die dertien kardinalen met een klachtenbrief uitten voor het begin van de tweede Gezinssynode in 2015 tegen “geprefabriceerde resultaten”. Tegelijkertijd roept hij de synodalen op om zich te verzetten tegen de ongepaste methoden om de synode te beginnen:

“Een inadequate procedure accepteren is de synode veroordelen tot mislukking”.