2022-R . Commentaar van redactieOn 27 augustus 2022 by Redactie

Het synodaal gebeuren dat paus Franciscus in heel de Kerk heeft opgestart, heeft, ondanks tegengestelde beweringen van de paus, geen enkele wortel in de katholieke traditie. Wel wordt het eerste millennium van de kerkgeschiedenis gekenmerkt door plaatselijke regionale synodes, maar dat zijn nooit praatclubjes van leken. Het zijn altijd ambtelijke vergaderingen van vooral bisschoppen. De bisschoppen zijn immers de apostolische gezagsdragers in de Kerk en in collegialiteit dienen zij borg te staan voor de overdracht van de katholieke leer. Daartoe zijn zij, niet door het volk, maar door Christus zelf aangesteld (via wijding en apostolische successie). De bisschoppen komen bij elkaar om de zuiverheid van de leer en de kerkelijke praktijk in lijn met de katholieke traditie te garanderen. Nieuwe opvattingen en tendensen worden als afwijkend van de katholieke leer afgewezen of als daarmee strokend aanvaard. Normatief zijn daarvoor altijd uitspraken van voorafgaande synodes en concilies. Immers volgens katholieke opvatting ligt de waarheid en de garantie van de Geest in de authentieke traditie, in de getrouwe overlevering van de apostolische boodschap. Daarvoor is kennis nodig en het diepe besef in die apostolische traditie te staan en daaraan schatplichtig te zijn

.

Niets van dat al is aanwezig in het wereldwijde synodale gebeuren van paus Franciscus. Het eerste deel van dit gebeuren bestaat uit clubjes leken die op parochieel  en diocesaan niveau vrijblijvend met elkaar praten over kerk en geloof. Aangezien sinds het laatste concilie de catechese bijna uit de Kerk is verdwenen en de prediking tamelijk horizontaal en nietszeggend was, zijn die leken ook werkelijk leken in de meest negatieve zin van het woord en een gemakkelijke speelbal van liberale clerici en theologen onder wier invloed zij sinds het laatste Concilie staan. Dit lekengekeuvel heeft niets van doen met wat in de Kerk een synode placht te zijn. Overal lepelen ze in meerdere op mindere mate de gewenste items op: de vrouw in het ambt, afschaffing van het celibaat, verandering van de kerkelijk moraal op het gebied van seksualiteit en een begrijpelijker levensnabije liturgie. Het was er allemaal al in Noordwijkerhout. Het is er op de Synodale (dwaal)weg

in Duitsland en nu in de hele Bergogliaanse kerk. En straks gaan de bisschoppen zich er in een synode over buigen. De zorgen van de keuvelclubjes zullen worden gedeeld en benoemd als inspiratie van de Heilige Geest die in het “synodale godsvolk” aanwezig zou zijn. Wat de resultaten zullen zijn, ligt nog in de schoot van Franciscus verborgen, maar het zal zeker openingen bieden naar een meer liberale, menselijker kerk  met een groot “frateli-tutti”- en “laudato-si-gehalte waarop de mensheid zogenaamd zou wachten maar waarin niemand echt geïnteresseerd is.

Ondertussen neemt het aantal katholieken in het Westen dramatisch af en wordt in alle landen de ene kerk na de andere gesloten. De enige groep waar de Kerk groeit en jonge mensen telt, de traditie, wordt het leven vanuit Rome moeilijk gemaakt. Het kerkelijk establishment is modernistisch en liberaal, de jezuïeten voorop.  En de herders die dat niet zijn, houden hun mond of kijken wel uit wat ze zeggen. Want de barmhartigheid kan ongenadig trappen en kardinaal word je tegenwoordig alleen als je wat uitspraken op het randje doet!

C. Mennen pr

feest van de H. Monica

27 augustus 2022