DESIDERIO DESIDERAVI: FRANCISCUS’ PERSOONLIJK MANIFEST TEGEN DE TRADITIONELE RITUS
Paus Franciscus zet zijn campagne tegen de traditie voort met zijn brief Desiderio desideravi, die gisteren (29juni) is gepubliceerd.
Hieronder een commentaar van Guiseppe Nardi in Katholisches.
Kort voor de eerste verjaardag van paus Franciscus’ anti-traditie motu proprio Traditionis custodes publiceerde het hoofd van de Kerk het document Desiderio desideravi over de liturgische vorming van het Volk van God om zijn campagne tegen de traditie voort te zetten. Volgens de kardinaal-elect Arthur Roche, is dit een “meditatie”.
De titel die Franciscus koos voor zijn nieuwe document tegen de traditie, dat gisteren werd gepubliceerd, komt uit het evangelie van Lucas (22,15): “Vurig heb ik ernaar verlangd”. Het drukt het vurige pauselijke verlangen uit. Zijn wensdroom.
Vanaf het begin van zijn pontificaat heeft Franciscus zijn afkeer van traditie kenbaar gemaakt. Het werd al snel duidelijk dat hij een vertekend beeld heeft van traditie. In de negen jaar die sindsdien zijn verstreken, heeft hij dit echter niet gecorrigeerd – ondanks zijn blijken van sympathie, bijvoorbeeld jegens priesters van de Petrusbroederschap. Om onduidelijke redenen maakt hij slechts af en toe een uitzondering. Hij handhaaft niet alleen het verwrongen beeld van de Traditie dat zich in hem heeft vastgezet, maar hij streeft ernaar dit in de gehele Kerk te verspreiden en het tot de algemene houding tegenover de Traditie te maken. Dit is de bedoeling van Desiderio desideravi.
Apropos: De publicatie van Desiderio desideravi op het hoogfeest van Petrus, de Prins der Apostelen, kan goed worden opgevat als een pauselijke hatelijkheid tegen de Traditie.
Degenen die nog steeds hopen dat Franciscus zich zal laten overtuigen door het feitelijke beeld van de Traditie of zelfs door haar bedoelingen, vergissen zich. In het beste geval kan er sprake zijn van incidentele speciale regelingen en toleranties, gemaakt bij gebrek aan samenhang of om tactische redenen.
Desiderio desideravi is geen instructie, geen leerstellige brief, maar een “meditatie”, zoals de toekomstige kardinaal Arthur Roche, prefect van de Romeinse Congregatie voor de Goddelijke Eredienst en een verklaard tegenstander van de Traditie, in een persbericht opmerkt. Het is een lange “meditatie” met 65 “overdenkingen” waaronder een slotgebed tegen de traditie en de traditionele ritus.
De geruststellende lezing van Traditionis custodes, die in sommige traditie-minnende kringen de ronde doet, dat de traditionalisten zelf schuld hebben, kan sommigen troosten, maar helpt niet echt. Volgens deze lezing heeft Franciscus niets tegen de traditionele ritus, maar “slechts” iets tegen traditionalisten. Wat bedoelt u daarmee?
In de satirische filmkomedie “Man spricht deutsch” zijn clichématige karikaturen van Duitse vakantiegangers in Italië lovend over Bella Italia. Alles aan dit land is paradijselijk, slechts één ding stoort hen: er zijn “zo veel Italianen”. Maar net zoals er geen Italië is zonder Italianen, kan er geen traditionele ritus zijn zonder celebranten en gelovigen.
Naast de aanstaande kardinaal Arthur Roche kwam ook Andrea Tornielli, de hoofdredacteur van de Vaticaanse media, met een hoofdartikel om Desiderio desideravi in Franciscus’ zin te interpreteren.
Maar de dingen moeten bij hun naam genoemd worden: Desiderio desideravi, een uitvloeisel van pauselijk wensdenken, is een persoonlijk manifest van Franciscus over zijn afkeer van traditie.
Wanneer Franciscus bijvoorbeeld in het nieuwe document oproept om een einde te maken aan het “ideologisch” gebruik van de liturgische kwestie, is dat geen vermaning die tot iedereen is gericht. Hij verwijst eenzijdig naar priesters en gelovigen van de traditie. De achterliggende manier van denken kan blijkbaar alleen verklaard worden als men rekening houdt met zijn vroege en, volgens zijn eigen verklaringen, intensieve contacten met marxistische denkers.
Franciscus gebruikt essentiële progressieve codes, in de eerste plaats zijn nadrukkelijke rechtvaardiging dat hij in zijn handelen de “conclusies van het Tweede Vaticaans Concilie” volgt, zoals het Spaanse persbureau EFE schrijft in verband met zijn berichtgeving over Desiderio desideravi.
In die zin herhaalt Franciscus in n. 31 van het nieuwe document de kernverklaring van Traditionis custodes (art. 1), recte, de frontale aanval op de traditionele ritus, dat de “liturgische boeken die zijn uitgevaardigd in overeenstemming met de decreten van het Tweede Vaticaans Concilie de enige uitdrukking zijn van de lex orandi van de Romeinse ritus”.
De gemeenschappen en gelovigen van de Traditie en de traditionele ritus, als iemand dat nog hoopte, zullen in Franciscus helaas niet meer de opvolger van Petrus vinden die “zijn broeders sterkt” (Lc 22,32). Zij kunnen en zullen blijven bidden voor Franciscus. Maar naar menselijke maatstaven kunnen ze hem niet winnen, ze kunnen hem alleen overleven.
Het goede nieuws is dat de traditie en de traditionele ritus Franciscus zullen overleven.
Comments