De bisschoppen tijdens de pandemie
Er zijn veel priesters in ons land die moeite hebben met de houding van de bisschoppen tijdens de coronacrisis. Het heeft er alle schijn van dat er de bisschoppen meer gelegen is aan het lichamelijk welzijn van de gelovigen dan aan hun geestelijk welzijn. Dat is trouwens op enkele gelukkige uitzonderingen na over heel de wereld zo. Laten we ons tot Nederland beperken.
Je zou van bisschoppen mogen verwachten dat zij zich inzetten voor het geestelijk heil van de hun toevertrouwde kudde, dat ze zo veel mogelijk de eredienst en de sacramenten voor de gelovigen toegankelijk zouden maken. Wat hadden ze dan moeten doen?
Uiteraard moeten ze zich aansluiten bij de hygiënemaatregelen van de overheid. Besmetting zo veel mogelijk voorkomen is een opdracht van de overheid en de bisschoppen moeten hen daarin volgen.
Bisschoppen zouden er echter wel voor uit moeten komen dat eredienst en sacramenten van levensbelang zijn. Als supermarkten open blijven om beperkte aantallen mensen tegelijk van levensmiddelen te voorzien zou men ook moeten eisen dat kerken open blijven om beperkte aantallen aan de eredienst en de sacramenten te laten deelnemen. Ik heb daar geen bisschop over gehoord. We hebben over het algemeen zeer grote kerken met een beperkt aantal bezoekers. Er kunnen in die grote kerken zelfs meer dan dertig mensen binnen zijn terwijl de gepaste afstand in acht genomen wordt. De bisschoppen hadden dan ook net als de Poolse bisschoppen de priesters kunnen vragen meer Missen na elkaar te celebreren om meer mensen van dienst te zijn. Het aantal kerkbezoekers door de overheid willekeurig laten beperken tot dertig is een aantasting van het grondrecht van godsdienstvrijheid en vrijheid van eredienst. Hebben bisschoppen daartegen geprotesteerd? Nee, integendeel!
Terwijl de burgerlijke overheid in kerkelijke vieringen nog dertig mensen toelaat, hebben de Nederlandse bisschoppen iedere aanwezigheid van gelovigen buiten cantor, lector en acoliet verboden. Dit is voor veel priesters en gelovigen volslagen onbegrijpelijk. Nog onbegrijpelijker is dat het bisdom (althans het onze) “handhaaft”. Terwijl ze, als het gaat over de zuiverheid van het geloof en het juist vieren van de liturgie, praktisch nooit “handhavend” optreden, hoor ik dat pastoors die een kleine groep gelovigen (minder dan dertig) bij de vieringen toelaten, door een bisdomofficial worden gebeld of gemaild om dat te verhinderen.
Zelfs voor het ontvangen van de communie zijn creatieve oplossingen te vinden. Ik doe maar een suggestie. Je kunt vooraan in de kerk een credens zetten, bedekt met corporales. Op die corporales legt de priester met een hand die hij tevoren gereinigd heeft, op een zekere afstand een heilige hostie. De gelovigen komen in gepaste afstand naar voren en nemen zelf de hostie, terwijl de priester op afstand zeg: “het Lichaam van Christus”.
Het zijn moeilijke tijden waarin mensen de steun van het geloof en de sacramenten meer dan ooit nodig hebben. Iedereen begrijpt dat er beperkende maatregelen moeten worden genomen. Maar geen enkele gelovige begrijpt, dan mensen door de bisschoppen onnodig worden beroofd van de sacramenten en dat ze geen enkele poging doen op verantwoorde wijze de gelovigen te laten deel hebben aan de sacramenten.
Stille Zaterdag 2020
Write a Reply or Comment