2023-D . Commentaar van derdenOn 13 september 2023 by Redactie

InfoVaticana interview met Gerhard kardinaal Müller

InfoVaticana:

Volgend jaar oktober begint de laatste fase van de Synode over Syndodaliteit. Hoe gaat u daarmee om?

Kardinaal Müller:

Ik bid dat het geheel een zegen zal zijn en geen schade betekent voor de Kerk. Ik zet me ook in voor theologische helderheid, zodat een kerkelijke bijeenkomst rond Christus geen politieke dans wordt rond het gouden kalf van de agnostische tijdgeest.

InfoVaticana:
Paus Franciscus heeft u opgenomen in de lijst van deelnemers die een stem zullen hebben op de synode. Hoe heeft u het nieuws ontvangen?

Kardinaal Müller:

Ik had gehoord dat ik was voorgedragen en toen werd ik daadwerkelijk opgeroepen. Ik wil mijn best doen voor het welzijn van de Kerk, waaraan ik tot nu toe mijn hele leven, denken en werken heb gewijd.

InfoVaticana:

Hebt u de boodschap gepland die u wilt overbrengen tijdens de Assemblee?

Kardinaal Müller:

Allereerst zou ik willen zeggen – ook met het oog op de vele teleurstellingen van de jongeren in Lissabon – dat een Kerk die niet gelooft in Jezus Christus, de Zoon van de levende God, niet langer de Kerk van Jezus Christus is. Iedere deelnemer zou eerst het 1e hoofdstuk van Lumen Gentium moeten bestuderen, waar het gaat over het mysterie van de Kerk in het heilsplan van de Drie-enige God. De Kerk is niet het speelterrein van ideologen van een “humanisme zonder God” of van verstokte partijstrategen.

Gods universele wil tot verlossing, historisch en eschatologisch verwezenlijkt in Christus, de enige bemiddelaar tussen God en mens, is het toekomstige programma voor zijn Kerk en niet het Grote Verzet van de atheïstisch-globalistische “elite” van miljardair-bankiers die hun genadeloze zelfverrijking verbergen achter het masker van filantropie.

InfoVaticana:

Wat vindt u van de maatregel dat journalisten de gebeurtenissen niet live mogen volgen?

Kardinaal Müller:

Ik ken de diepere bedoeling achter deze maatregel niet. Maar 450 deelnemers zullen zeker niet zwijgen. Heel wat zullen de journalisten instrumentaliseren in hun eigen belang of omgekeerd. Dit is het grote uur van manipulatie, van framing, van propaganda voor een agenda die de Kerk eerder schaadt dan helpt.

InfoVaticana:

Er zijn stemmen die de aanwezigheid van leken in deze synodevergadering bekritiseren. Wat vindt u daarvan?

Kardinaal Müller: De bisschoppen nemen deel uit hoofde van hun ambt, zij oefenen de collegiale verantwoordelijkheid uit voor de hele Kerk samen met de paus.

Als leken eraan deelnemen met stemrecht, dan is het niet langer een bisschoppensynode maar een kerkelijke conferentie die niet het apostolisch leergezag van het bisschoppencollege bezit.

Spreken van een Vaticanum III, dat kan alleen een onnozelaar bedenken. Want een Romeinse bisschoppensynode is van meet af aan geen oecumenisch concilie, dat zelfs de paus vervolgens niet tot concilie zou kunnen uitroepen zonder het goddelijk recht van de bisschoppen te miskennen.

De verwachting dat een 3e Vaticaans Concilie een nieuwe Kerk zou kunnen stichten door het zogenaamd vastgelopen Vaticanum II te overtreffen of te voltooien is ook absurd. Het is net zo absurd om te denken dat de vaders van het laatste oecumenische concilie de kern van de leer van de Kerk konden of zouden hebben veranderd om gelijke tred te houden met het agnostische naturalisme van de Verlichting en het pure atheïsme van de religiekritiek van Comte, Marx, Feuerbach, Nietzsche en Freud.

Telkens wanneer populistische effecten aanleiding geven tot zulke spontane beslissingen, worden het sacramentele karakter van de Kerk en haar zending verduisterd, zelfs als men dit achteraf probeert te rechtvaardigen met het gemeenschappelijke priesterschap van alle gelovigen en het verschil in essentie met het sacramenteel gewijde priesterschap probeert uit te vlakken (Lumen gentium 10).

InfoVaticana:

Meer en meer bisschoppen en gelovigen uiten hun bezorgdheid over wat er zou kunnen gebeuren tijdens deze synode. Is er iets om bang voor te zijn?

Kardinaal Müller:

Ja, valse profeten (woke ideologen) die zichzelf als progressieven aanprijzen hebben aangekondigd dat zij de katholieke Kerk zullen veranderen in een hulporganisatie voor Agenda 2030. Volgens hen past alleen een Kerk zonder Christus in een wereld zonder God.

Veel jongeren zijn teleurgesteld teruggekomen uit Lissabon omdat de focus niet meer lag op Gods verlossing in Christus, maar op een binnenwereldse heilsleer. Blijkbaar zijn er zelfs bisschoppen die niet meer geloven in God als oorsprong en doel van de mens en redder van de wereld, maar die op een pannaturalistische of pantheïstische manier de vermeende Moeder Aarde beschouwen als het begin van het bestaan en klimaatneutraliteit als het doel van de planeet Aarde.

InfoVaticana:

Gelooft u dat veranderingen in zaken van geloof toegwestaan kunnen worden, zoals sommige groepen en bewegingen binnen de Kerk beweren?

Kardinaal Müller:

Geen mens op aarde kan het Woord van God veranderen, er iets aan toevoegen of aan afdoen. De paus en de bisschoppen, als opvolgers van de apostelen, zijn verplicht de mensen te onderwijzen wat de aardse en verrezen Christus , de enige Leraar, hen heeft opgedragen te onderwijzen. En alleen in dit opzicht geldt de belofte dat de Heer en het hoofd van zijn lichaam altijd bij zijn leerlingen blijft (Mt 28,19f).

Men verwart – wat niet verwonderlijk is gezien het gebrek aan theologische basisvorming, zelfs onder bisschoppen – de inhoud van het geloof en zijn onovertrefbare volheid in Christus met de progressieve theologische reflectie en de groei van het geloofsbewustzijn van de Kerk in de loop van de kerkelijke traditie (DEI verbum 8-10).

De onfeilbaarheid van het leergezag strekt zich alleen uit tot het bewaren en getrouw interpreteren van het geloofsmysterie dat eens en voor altijd aan de Kerk is toevertrouwd (depositum fidei of de sana doctrina, d.w.z. de leer van de apostelen).

De paus en de bisschoppen ontvangen geen nieuwe openbaring (Lumen gentium 25, DEI verbum 10).

InfoVaticana: Wat zou er gebeuren als de synodevergadering bijvoorbeeld de zegening van homoseksuele paren, de verandering van de seksuele moraal, de afschaffing van het priestercelibaat of de toelating van het vrouwelijk diaconaat zou goedkeuren? Zou u dat accepteren?

Kardinaal Müller:

Het priesterlijke celibaat moet van deze lijst geschrapt worden, omdat de verbinding van het sacrament van de Heilige Wijding met het charisma van het vrijwillig afstand doen van het huwelijk dogmatisch niet nodig is, ook al kan deze oude traditie van de Latijnse Kerk niet willekeurig met een pennenstreek afgeschaft worden, zoals de Vaders van Vaticanum II uitdrukkelijk benadrukten (Presbyterorum Ordinis 16).

En de luidruchtige opruiers zijn zelden bezig met de redding van parochies zonder priesters, maar eerder met het aanvallen van deze evangelische raad, die zij anachronistisch of zelfs onmenselijk vinden in een seksueel verlichte tijd.

Een zegening van immoreel gedrag van personen van hetzelfde of verschillend geslacht is, als een directe tegenspraak met het Woord en de Wil van God, een ernstig zondige godslastering.

Het sacrament van de wijding in de graden van bisschopsambt, presbyteraat en diaconaat kan krachtens goddelijk recht alleen worden ontvangen door een gedoopte man wiens roeping door de Kerk op haar echtheid is onderzocht. Dergelijke eisen met een stemming bij meerderheid zouden apriori ongeldig zijn. Ze zouden ook niet door het hele bisschoppencollege met de paus, of door de paus alleen, in kerkelijk recht kunnen worden omgezet, omdat ze in tegenspraak zijn met de openbaring en de ondubbelzinnige belijdenis van de Kerk.

Het formele gezag van de paus kan niet losgekoppeld worden van de inhoudelijke binding aan de Heilige Schrift, de apostolische traditie en de dogmatische besluiten van het leergezag vóór hem. Want anders zou hij zichzelf, zoals Luther het pausdom verkeerd begrepen heeft, in de plaats van God stellen, die alleen de auteur is van zijn geopenbaarde waarheid, in plaats van alleen getrouw in het gezag van Christus te getuigen van het geopenbaarde geloof in een onverkorte en onvervalste vorm en het authentiek aan de Kerk voor te houden.

In zo’n extreme situatie, waarvoor God ons moge behoeden, zou elke kerkelijke ambtsdrager zijn autoriteit hebben verloren en geen enkele katholiek zou verplicht zijn tot religieuze gehoorzaamheid aan een ketterse of schismatieke bisschop (Lumen gentium 25; vgl. het antwoord van de Duitse bisschoppen op Bismarcks verkeerde interpretatie van Vaticanum I, 1875).

InfoVaticana:

Denkt u dat de Kerk genoeg doet om de waarheden die vandaag besproken worden duidelijk te verdedigen?

Kard. Müller:

Helaas niet. Haar heilige taak is om de waarheid van het Evangelie met openhartigheid te verkondigen binnen en buiten de Kerk. Zelfs Paulus verzette zich ooit openlijk tegen het dubbelzinnige gedrag van Petrus (Gal 2), zonder natuurlijk zijn door Christus ingestelde primaatschap in twijfel te trekken.

Zelfs binnen de Kerk moet men zich niet laten intimideren of verleiden door het vooruitzicht van een carrière voor een van bovenaf gewenst goed gedrag. Bisschoppen en priesters worden rechtstreeks door Christus aangesteld, waarmee de respectieve superieuren in de hiërarchie rekening moeten houden.

Ze staan echter in gemeenschap met elkaar, wat religieuze gehoorzaamheid in geloofszaken en canonieke gehoorzaamheid in het bestuur van de Kerk inhoudt. Dit ontslaat echter niemand van zijn gewetensverantwoordelijkheid rechtstreeks tegenover Christus, de Herder en Leraar, in wiens gezag zij de gelovigen heiligen, onderwijzen en leiden.

Er moet ook een strikt onderscheid worden gemaakt tussen de relatie van de paus met zijn nuntiussen en Vaticaanmedewerkers en de collegiale relatie van de paus met de bisschoppen, die niet zijn ondergeschikten zijn maar zijn broeders in hetzelfde apostolische ambt.

InfoVaticana:

Welke rol moet de paus in deze momenten spelen?

Kardinaal Müller:

In de kerkgeschiedenis is het altijd fout gegaan wanneer pausen zich voelden of gedroegen als politici. In de politiek gaat het om de macht van mensen over mensen, in de Kerk van Christus gaat het om de dienst voor het eeuwige heil van mensen, waartoe de Heer mensen heeft geroepen om zijn apostelen te zijn. De paus zit op de cathedra van Petrus. En aangezien Simon Petrus in het Nieuwe Testament wordt afgeschilderd met al zijn ups en downs, zou dit een versterking en waarschuwing moeten zijn voor elke afzonderlijke paus.

In de Bovenzaal, voor zijn lijden, zegt Jezus tegen Petrus: “Als je je bekeerd hebt, versterk dan je broeders” (Lc 22,32), namelijk in het geloof in “Christus, de Zoon van de levende God” (Mt 16,16). Alleen zo is hij de rots waarop Jezus zijn Kerk bouwt en die de poorten van de hel niet kunnen overwinnen.