Het anarcho-islamisme van Zohran Mamdani
De revolutionaire “moderne beschaving” is mislukt
Zohran Mamdani, een moslimsocialist – erfgenaam van communistisch links – is verkozen tot nieuwe burgemeester van New York. Dit is geen louter plaatselijk fenomeen maar een gebeuren dat van betekenis is voor heel de wereld, ook voor ons land en onze cultuur. Wat daar in alle scherpte speelt, speelt ook bij ons, vooralsnog niet zo scherp maar wie weet waar het zich heen beweegt. We zijn gewaarschuwd. Uiteindelijk staan we voor de keuze: geweld en chaos óf terugkeer naar de christelijke beschaving. Roberto Mattei beschrijft hieronder het probleem. CM
Door Roberto de Mattei*
De verkiezing van Zohran Mamdani tot burgemeester van New York is een gebeurtenis van internationaal belang die enige aandacht verdient.
De verkiezing van een kandidaat van extreemlinks in de meest invloedrijke stad van de Verenigde Staten van Amerika bevestigt vooral het bestaan van een diepe polarisatie binnen de VS. De moord op Charlie Kirk op 10 september had dit al duidelijk gemaakt. Tyler Robinson, de moordenaar van de jonge christelijk-conservatieve leider, is een radicale uitdrukking van die ultraprogressieve Amerikaanse stroming die de traditionele maatschappelijke orde diep verafschuwt en bereid is om ook geweld te gebruiken om deze te vernietigen. Donald Trump, die op 13 juli vorig jaar zelf ternauwernood aan een aanslag ontsnapte, wordt in deze kringen beschouwd als de aartsvijand.
New York is weliswaar niet representatief voor de hele VS, maar is wel een etalagestad voor de wereld – en de persoon die haar vandaag leidt, is een links-socialist en uitgesproken tegenstander van de Amerikaanse president. Mamdani presenteerde zijn verkiezingsoverwinning als een directe uitdaging aan Donald Trump en benadrukte dat zijn politieke strijd niet ophoudt bij de stadsgrenzen. “New York zal het voortouw nemen in het verzet”, verklaarde hij in zijn toespraak als nieuwe burgemeester in de Brooklyn Paramount, kort na zijn verkiezingsoverwinning.
De stad New York kampt met ernstige problemen: stijgende criminaliteit, een crisis op de vastgoedmarkt, vervallen infrastructuur, lage onderwijskwaliteit en stedelijk verval. De recepten die Mamdani voorstelt, “meer activist dan bestuurder”, zoals de New York Post op 24 oktober benadrukte, zijn utopisch en zouden de situatie kunnen verergeren. Zijn prioriteiten lijken ideologische mobilisatie te stellen boven pragmatisch management. Zo wordt New York het platform van een wereldwijde strijd. Het is geen toeval dat Mamdani in een interview op 16 juni 2025 de uitdrukking “Globalize the Intifada” gebruikte om de mondiale dimensie te beschrijven van een conflict dat zijn wortels heeft in het Midden-Oosten.
Mamdani is de eerste moslimburgemeester van New York, van Zuid-Aziatische afkomst, geboren in Afrika en pas sinds enkele jaren Amerikaans staatsburger. Zijn vader, Mahmood Mamdani, is hoogleraar antropologie aan de Columbia University, zijn moeder, Mira Nair, is een bekende filmregisseur. In Mamdani’s biografie en politieke programma komen dus twee schijnbaar tegengestelde identiteiten samen: enerzijds de ‘woke’-cultuur – een product van de linkse Amerikaanse universiteiten – en anderzijds de toenemende invloed van het islamisme, zoals dat in Europa onder tweede- en derde generatie moslimimmigranten gangbaar is. Van deze twee werelden viert de ene het relativisme en de identiteitsfluïditeit, de andere beroept zich op de sharia.
Het ‘woke’-paradigma interpreteert het Westen als een machtsstructuur die systematisch moet worden afgebroken. Het ziet daarin de bron van alle ‘onderdrukking’: kolonialisme, patriarchaat, kapitalisme, heteronormativiteit. Het einddoel is niet hervorming, maar de ontbinding van identiteiten, grenzen en tradities.
Het politieke islamisme daarentegen ziet het Westen in een tegengesteld spiegelbeeld: niet als een onrechtvaardig cultureel construct, maar als een beschaving in verval, gekenmerkt door moreel verval, gedwongen secularisatie en een geopolitieke expansie die als agressief of vijandig tegenover de moslimwereld wordt ervaren.
De politieke retoriek van Mamdani maakt daarom gebruik van zowel islamistische als ultralinkse discoursen, die de wereld indelen in onderdrukkers en onderdrukten en die het Westen als moreel gedelegitimeerd beschouwen. Zoals de New York Post kopte: “Het is geen islamofobie om te stellen dat Mamdani het Westen haat.” Het artikel beoordeelt zijn ideeën niet, maar constateert wel zijn vijandigheid tegenover de pijlers van de westerse cultuur.
De convergentie van radicaal islamisme en “woke”-activisme is niet gebaseerd op een constructief project, maar op een in wezen negatieve coalitie die meer gekenmerkt wordt door afwijzing dan door eigen voorstellen. In die zin kan de strategie om elementen van de islamistische ideologie te combineren met praktijken van extreemlinkse bewegingen worden omschreven als “anarcho-islamisme”.
Het basisidee is niet om internationale netwerken met instellingen en de samenleving te smeden, maar om radicale protest- en permanente oppositie-ervaringen te bevorderen om een klimaat van sociale en culturele conflictbereidheid te creëren, met name in grote steden, en de westerse samenleving als “in crisis” te laten lijken. De stedelijke ruimte, waar spanningen het duidelijkst aan het licht komen, wordt zo het favoriete toneel van de actie: demonstraties die vaak uitmonden in geweld, bezettingen, tegenverhalen op sociale media. Dit is de logica van de revolutie: als de waarheid niet langer als ordenend principe geldt, vullen de ontkenners ervan het vacuüm – zij het chaotisch en fragmentarisch.
New York was decennialang het podium van de liberaal-democratische wereldcultuur. Hier waren de Verenigde Naties gevestigd, hier werden de meest vooruitstrevende vormen van culturele pluraliteit uitgeprobeerd, hier werd individuele vrijheid – economisch, politiek, artistiek – tot universeel paradigma verheven. De stad belichaamde wat Francis Fukuyama in 1992 omschreef als “het einde van de geschiedenis”: de triomf van de liberale democratie als definitief model voor de politieke orde wereldwijd. Dit project is mislukt en dat moeten we onder ogen zien.
De verkiezing van Zohran Mamdani is niet alleen een verandering in het stadsbestuur, maar ook een bewijs van de zelfontbinding van een liberale cultuur die niet alleen niet in staat was om de vijanden van het Westen af te weren, maar ook de weg voor hen vrijmaakte.
Het Westen kan zich niet langer identificeren met de moderne beschaving die voortkwam uit de Franse Revolutie, maar moet terugkeren naar de christelijke beschaving, die haar wortels heeft in de middeleeuwen en de Grieks-Romeinse cultuur. Wij vechten om deze beschaving te verdedigen, en Zohran Mamdani, die haar wil vernietigen, is onze culturele tegenstander.
Dutch
Write a Reply or Comment