2020On 25 oktober 2020 by Redactie

Alle kranten hebben erover geschreven. In de documentairefilm “Francesco” breekt de paus een lans voor wettelijke burgerlijke homoseksuele verbintenissen en daarin zien de media terecht een breuk met de leer van de katholieke Kerk.

Ik kreeg een mailtje van een katholieke jongeman om verduidelijking. Dit mailtje luidde:

Ik heb daarop het volgende geantwoord:

Beste J.,

Voor degenen die het kerkelijk nieuws rond de paus op de voet volgen, is het duidelijk:

de paus wil openingen bieden naar de moderne wereld waarin echtscheiding, abortus, homohuwelijk, genderideologie etc aanvaard is.

Hij weet dat hij daarin niet zomaar kan meegaan, want dan gaat hij frontaal in tegen de katholieke geloofs- en zedenleer.

Daarom geeft hij handig (sommigen noemen dat ‘jezuïtisch’) kleine openingen die door de media en het volk zullen worden opgepikt als koersveranderingen.

Ik noem er een paar:

• in de apostolische exhortatie “Amoris Laetitia” geeft hij niet klip en klaar toestemming voor een tweede kerkelijk huwelijk maar via een voetnoot biedt hij de mogelijkheid voor de uitleg dat mensen in een tweede burgerlijk huwelijk na echtscheiding toch kunnen biechten en communiceren. Brave bisschoppen proberen de tekst uit te leggen in lijn met de leer van de Kerk en zeggen dat het verbod op biecht en communie is gehandhaafd. Andere bisschoppen leggen het uit als mogelijkheid om wel te biechten en te communiceren. En juist die bisschoppen worden door de paus geprezen. Even ‘sneaky’ gaat hij te werk met de kardinalen die hem hieromtrent duidelijke vragen stellen. Hij weigert die te antwoorden. Het is duidelijk wat de paus wil maar hij zegt het niet duidelijk. En wat hij wil is niet katholiek.
• De paus verzet zich tegen de genderideologie maar tegelijk ontvangt hij een omgebouwde man en vrouw die “getrouwd” zijn langdurig in audiëntie en gaat met hen op de foto.
• In een verklaring van met de grootimam onderschrijft de paus in Abu Dhabi de zin: dat God alle rassen en volken en ‘alle godsdiensten’ heeft gewild. Dat is een ketterij. God heeft namelijk die andere godsdiensten niet gewild. Ondanks alle kritiek hierop heeft hij die zin niet gecorrigeerd. Hij lijkt die weer te bevestigen in zijn laatste encycliek “Fratelli tutti” waarin God twee keer en Christus één keer voorkomt en waarin een soort algemene medemenselijkheid wordt verkondigd in de lijn van de Verenigde Naties en de vrijmetselarij.
• nu gaat het over homoseksualiteit. Uit allerlei losse uitspraken blijkt dat hij daar liberaal over denkt. Hij kan niet zeggen dat homoseksueel gedrag goed is want dat gaat in de tegen de constante leer van de Kerk. Nu kiest hij de oplossing om de zaak bij de burgerlijke overheid te laten en die iets te laten regelen. Maar dat is natuurlijk een impliciete goedkeuring en zo wordt het door de emdia en de mensen ook op gevat. En dat zal ook wel de bedoeling van de paus zijn.

Je ziet: ik heb weinig vertrouwen in de huidige paus. Hij heeft tot taak de leer van de Kerk onverschrokken te bevestigen en te verkondigen. Hij doet eerder het tegendeel.

Dan is natuurlijk de vraag: kan volgens de leer omtrent de paus een paus de leer van de Kerk veranderen. Nee, dat kan hij niet. Als hij dat doet, heeft dat voor het geloof geen enkele betekenis. Hij brengt alleen de gelovigen in de war en brengt de Kerk grote schade toe.

Blijven we bidden voor de paus en blijven we vasthouden aan het katholieke geloof…. soms ondanks de paus.

met groet

C. Mennen pr

Ter verduidelijking van wat ik hierboven in de e-mail schreef, volgt hier een chronologie van gebeurtenissen die wat ik zeg, meer inzichtelijk maakt.

Een chronologie van stellingnames van Bergoglio/Franciscus ten aanzien van homoseksualiteit

Dat de stellingname van de paus ten aanzien van homoseksualiteit in een recente documentaire niet uit de lucht komt vallen, blijkt uit de volgende beknopte chronologie van de feiten.

2010: Wet voor het homohuwelijk in Argentinië

Al in 2010 was de houding van kardinaal Bergoglio ambivalent. Toen het parlement in over het homohuwelijk discussieerde, wendden zich katholieken tot hem als primaat van het land om initiatieven tegen deze wet te bespreken. Hij stuurde ze naar huis met de opdracht niets te ondernemen. Hij wilde geen confrontatie met het linkse politieke regime. Hij richt zich nooit tegen een links regime terwijl hij er niet voor terugschrikt zich zelfs in de verkiezingstijd tegen president Trump te keren. Overigens vroeg hij (en dat is het dubbele) de contemplatieven in zijn land tegen het wetsonderwerp te bidden.

Juni 2013: De kwestie Rica en de fameuze zin

Tijdens een vliegreis werd de paus aangesproken op een wel gedocumenteerd homoseksueel schandaal rond een van zijn engste medewerkers, Battista Ricca. Hij antwoordde toen met de roemde zin: “Wie ben ik om te oordelen? Bovendien beweerde de paus tegen beter weten en alle bewijzen in: we hebben Ricca onderzocht en niets gevonden. De betreffende prelaat behield zijn taken die Franciscus hem gegeven had.

2013: Homo-man van het jaar

Het oudste homorechtenblad in de VS The Advocate riep de paus uit tot de man van het jaar vanwege zijn verdiensten voor de homorechten binnen de Kerk.

Juni 2014: geen audiëntie voor Manif pour tous

Op 24 juni 2014 ontving Franciscus de voorzitter van Manif pour tous dat in Frankrijk tegende legalisering van het homohuwelijk vocht. Het was maar een korte bijeenkomst die onder grote druk van verschillende kanten plaats vond. Ze hadden graag in het heetst van de strijd een duidelijke steun in de rug gewild van de kant van de paus in hun strijd voor de katholieke leer, maar Franciscus bleef zijn principe trouw: geen confrontatie met een linkse regering. Pas toen de zaak verloren was, haakte de Heilige Stoel aan. Maar ook toen werd een officiële audiëntie geweigerd. Alleen aansluitend aan de Mis in Santa Marta en als het ware in het voorbijgaan. Nergens mocht steun van de paus blijken die miljoenen Fransen zich gewenst hadden.

Januari 2015: Audiëntie voor transgender met vriendin

Wat de voorzitter van Manif pour tous geweigerd werd ruimschoots verleend aan een Spaanse transgender, een omgebouwde vrouw die met een andere vrouw samenleeft. De man/vrouw had bij de paus geklaagd dat ze in de kerk niet geaccepteerd werden. De paus pakte zelf de telefoon en belde hem/haar op en dat liep uit op een uitgebreide audiëntie. De paus doet dit niet per ongeluk (het is een jezuïet!). Hij wil hiermee een teken stellen. Zo wordt het door de media ook opgepikt: als een koersverandering van de kerk ten aanzien van homoseksualiteit.

September 2015: Pauselijke zegen voor het vonnis van het Hooggerechtshof met betrekking tot het “homohuwelijk”

In het kader van het pausbezoek in de VS ontving Franciscus op 24 september een vroegere student en openlijke homoseksueel samen met zijn homopartner. De ontvangst was een mediashow met een duidelijk bedoelde zij het impliciete boodschap aan de wereld. Het tijdstip was ook niet toevallig. Drie maanden tevoren had het Amerikaans Hooggerechtshof met een meerderheid het “homohuwelijk” gelegaliseerd. De strijd in de diverse staten was nog volop aan de gang. In 32 van de 50 staten was het verzet van de bevolking groot. Nu geeft de paus zijn impliciet zegen. Anders dat openlijke gebeuren met de talloze foto’s in New York niet uit te leggen.

Dat wordt nog bevestigd door een tweede ontmoeting. De Amerikaanse bisschoppen, die in meerderheid tegen het homohuwelijk waren, zorgden via de nuntius dat er een audiëntie zou zijn voor Kim Davis. Zij was een ambtenaar die gearresteerd was omdat zij als christen had geweigerd aan “homohuwelijken” mee te werken. Davis was dus in Amerika een symbool van het verzet tegen het “homohuwelijk”, maar vooral ook symbool voor de verdediging van de gewetensvrijheid. De paus ontmoette David inderdaad aar slechts een paar minuten. Van deze ontmoeting zijn geen foto’s. Franciscus zei later dat hij van de ontmoeting niets geweten had en die ook niet had gewild. Toen de ontmoeting bekend werd, ontkende het Vaticaan dat die had plaats gevonden tot dat de feiten niet meer te ontkennen waren. De paus was “woedend” zoals staatsecretaris Parolin de nuntius meedeelde.

Januari 2016: Paus laat de Gezinsdag in de kou staan

Zoals met Manif pour tous verging het ook de Gezinsdag in Italië. Op 30 januari 22016 mobiliseerde een katholieke vrouw (net als in Frankrijk een vrouw van de katholieke traditie) twee miljoenmensen voor een Gezinsdag in Rome tegen de legalisering van het “homohuwelijk” en de invoering van de genderideologie in de scholen. Paus Franciscus negeerde het gebeuren volkomen. Er was geen audiëntie voor de organisatoren, geen enkele gebaar van goedkeuring. De vertrouweling van de paus in de Italiaanse Bisschoppenconferentie, Mgr. Nunzio Galantino, kwam buiten de openbaarheid een “compromis” overeen met de linkse regering. Dit compromis is nu juist dat wat paus Franciscus nu in de film Francesco verdedigt. De Kerk accepteert de gelijkstelling van homoseksuele betrekkingen met het huwelijk. Het mag alleen geen “huwelijk” worden genoemd.

April 2016: Amoris Laetitia en de “irreguliere verbintenissen”.

Bij de postsynodale exhortatie Amoris Laetitia ligt de nadruk op de een in voetnoot verborgen toelating van hertrouwd gescheidenen tot de sacramenten. Minder aandacht werd besteed aan het feit dat Amoris Laetitia met “irreguliere verbintenissen” ook homoseksuele relaties bedoelt. De bodem is bereid.

Maart 2017: Audiëntie voor de Luxemburgse premier samen met zijn “echtgenoot”.

Op 24 maart 2017 ontving Franciscus de liberale Luxemburgse premier Bettel met zijn “echtgenoot” in het Vaticaan. Het ging daarbij om een staatsbezoek. Tot en met Benedictus XVI werden zelfs staats- en regeringchefs slechts dan met begeleiding ontvangen, als het om een sacramenteel gehuwde echtgenoot ging. Irreguliere partnerschappen werden protocollair niet geaccepteerd. De begeleiding, met wie de gast niet in eenreguliere verbinding leefde, moest dan in een andere ruimte wachten. Deze wered weliswaar door de paus begroet maar ieder gebaar dat een erkenning van de irreguliere verbintenis zou kunnen betekenen, werd vermeden. Dit alles werd door Franciscus bewust opgegeven.

Augustus 2018: Het McCarrickschandaal

Nuntius Viganò had paus Franciscus in juni 2013over de perversiteiten van kardinaal McCarrick geïnformeerd. Daartoe behoren het seksueel misbruik van minderjarigen en homoseksueel misbruik van zijn eigen seminaristen. Er gebeurde niets – integendeel McCarrick werd nog door Franciscus voor taken ingezet terwijl hij al door Benedictus op non-actief was gesteld – totdat het algemeen bekend werd. Toen zei de paus van niets geweten te hebben. Tot op de dag van vandaag is het beloofde rapport over McCarrick nog steeds niet verschenen.

McCarrick heeft erg veel invloed gehad op de bisschopsbenoemingen in Amerika. De meeste progressieve Amerikaanse bisschoppen waren nauw met McCarrick verbonden. Velen van hen zette zich in voor langzamerhand erkennen van homoseksueel gedrag.

In het algemeen is de omgang van Franciscus met hoge kerkelijke gezagsdragers die tot zijn vrienden behoren en die zich schuldig hebben gemaakt aan de zonde van homoseksualiteit en ook van seksueel misbruik, getekend door de doofpot. Naast McCarrick gaat het om Pineda in Honduras, Wuerl in de VS, Zanchetta, Barros in Chili in Argentinië. Overal hetzelfde patroon. Toedekken en verdoezelen zolang het gaat. Alleen als het image van de paus zelf in gevaar komt, volgen stappen. De homoseksualiteit wordt daarbij nooit benoemd.

Augustus 2018: Homoseksualisering van het Wereldgezinstreffen

Eind augustus 2018 vond in Dublin het Wereldgezinstreffen plaats, bedoeld om huwelijk en gezin te versterken. Op aanwijzing van het Vaticaan werd dit gezinstreffen nu ook voor homoseksualiteit geopend.

Maart 2019: LGBT-groep bij Franciscus

Op 6 maart 2019 ontmoette paus Franciscus een groep van de LGTB+ Catholics Westminster Pastoral Council. Ze kregen speciale plaatsen bij de algemene audiëntie en aan het einde werden ze voor een speciale ontmoeting met de paus uitgenodigd.

December 2019: “Groen licht” voor de verandering van de Kerk t.a.v. homo’s

De paus gaf de Pauselijke Bijbelcommissie de opdracht een “antropologisch onderzoek van de Bijbel”. Nu komt die met een complexe studie met de titel “Wat is de mens”. De studie biedt een “systematische antropologische manier van lezen van de Bijbel”, zegt een van de auteurs, de jezuïet Pietro Bovati. Enkele citaten:

“Een nieuw en adequaat begrip van de menselijke persoon maakt een ernstig voorbehoud tegenover de uitsluitende steun voor een heteroseksuele relatie ten gunste van een analoge acceptatie van homoseksualiteit en homoseksuele verbintenissen […..] als legitieme en waardige uitdrukkingen van het menszijn.”

“De vaak gehoorde argumentatie is dat Bijbel weinig of niets zegt over deze aard van erotische relaties, die je daarom niet mag veroordelen, ook omdat ze vaak ongepast met andere abnormale seksuele gedragen worden verwisseld”.

De Bijbelcommissie heeft hier geen nieuwe wetenschappelijke dingen ontdekt, al wekken ze die indruk. Ze nemen gewoon de argumenten van de jaren 60 over, die een uitdrukking zijn van de seksuele revolutie.