2020On 7 oktober 2020 by Redactie

Velen zetten grote vraagtekens bij de politiek van de Heilige Stoel onder paus Franciscus ten aanzien van katholieke Kerk in China. Er bestaat in Rome blijkbaar een voor iedereen onbegrijpelijk vertrouwen in het communistisch regime in China. In 2018 is een geheime overeenkomst met China gesloten waarbij de Kerk haar rechten feitelijk opgeeft en de Kerk van de martelaren opoffert aan de tot nu toe schismatieke meelopers met het regime. En is de situatie van de gelovigen in China er sinds de overeenkomst beter op geworden. Nee. De repressie is toegenomen: kerken worden afgebroken, godsdienstonderwijs aan en kerkbezoek van kinderen is verboden etc. Toch lijkt de overeenkomst die voorlopig was, te worden verlengd. De stem van de vervolgde Chinese katholieken is kardinaal Zen, de hoogbejaarde emeritus aartsbisschop van Hongkong. Hij heeft de paus bezworen dat hij uit eigen ervaring weet dat de communisten niet te vertrouwen zijn en dat de paus door een dergelijk verdrag de Kerk uitlevert aan goddeloze atheïsten. Allemaal aan dovenmansoren! Ook de situatie in Hongkong, die nog een status aparte heeft, wordt steeds moeilijker vanwege de toenemende greep van Peking. De enorme aanhoudende demonstraties getuigen daarvan. In Hongkong moet een nieuwe aartsbisschop worden benoemd. Er de communisten veel aangelegen dat hier een Peking-vriendelijke man wordt benoemd. Kardinaal Zen ijvert voor de benoeming van een onafhankelijke, echt katholieke bisschop. Hij is daarvoor onlangs naar Rome gereisd in de hoop een audiëntie bij de paus te krijgen. Na drie dagen kon hij onverrichterzake naar Hongkong teruggaan. De paus had geen tijd om deze moedige en wijze kardinaal te ontvangen. Hieronder ziet u een symbolische foto van kardinaal Zen,…. alleen op het St.-Pieterplein.

Hieronder een stuk van Katholisches.info over het lot van Mgr. Vincent Guo Xijin, slachtoffer van het regime en van de Romeinse politiek

6 oktober 2020

De Heilige Stoel leverde het hoofd van bisschop Vincent Guo Xijin op een zilveren schaal aan het communistische regime in Peking. De formulering is niet letterlijk te nemen in de zin van Johannes de Doper, maar is wel heel reëel. Afgelopen zondag heeft Mgr. Guo Xijin, die trouw is aan Rome, eindelijk de handdoek in de ring gegooid en ontslag genomen. Hij kondigde aan dat hij zich volledig zou terugtrekken uit het openbare leven en een leven van gebed zou gaan leiden. Dit is een alarmerende stap, die rechtstreeks verband houdt met de omstreden geheime overeenkomst tussen de Heilige Stoel en het communistische regime in Peking, over de verlenging waarvan momenteel wordt onderhandeld.

Toen de communisten in 1949 aan de macht kwamen, brak er een ijstijd aan voor de kerk in China. Na een eerste fase van vervolging richtte het regime in 1957 een schismatieke katholieke kerk op die door het regime werd gecontroleerd, de Patriottische Vereniging, om te voorkomen dat de Chinese katholieken zich met de paus zouden associëren. Rome is officieel al 71 jaar niet in staat geweest om bisschoppen te benoemen. “Officieel” verwijst naar de Chinese staat, die alleen die bisschoppen erkent die door de communistische heersers zelf zijn aangesteld of bevestigd. Degenen die deze bevestiging niet ontvangen worden beschouwd als ondergrondse bisschoppen.

Mgr. Vincent Guo Xijin is zo’n ondergrondse bisschop. In 2008 werd hij door paus Benedictus XVI benoemd tot coadjutor van het bisdom Funing, met zetel in Xiapu (het huidige bisdom Mindong), en na het overlijden van bisschop Vincent Huang Shoucheng volgde hij hem op op de bisschoppelijke zetel. Bisschop Huang Shoucheng stierf op 93-jarige leeftijd. Zo’n leeftijd is geen geïsoleerd geval voor Chinese bisschoppen. Vanwege de moeilijke kwestie van de opvolging houden de bisschoppen hun ambt zo lang mogelijk in stand als het voor hen wat betreft gezondheid mogelijk is. Velen sterven nog steeds in functie, zoals dat tot enkele decennia geleden gebruikelijk was voor de hele wereldkerk.

Het communistische regime verenigde drie bisdommen onder de naam Bisdom Mindong en benoemde naar eigen willekeur Zhaan Silu een priester die regimegetrouw is als bisschop zonder toestemming van de paus. Zo waren er in het bisdom Funing/Mindong twee bisschoppen, één trouw aan Rome en één schismaticus. Meer dan 80 procent van de gelovigen volgde de trouwe ondergrondse bisschop, maar nog geen 20 procent volgde regimegetrouwe bisschop.

Monseigneur Guo Xijin was al voor zijn bisschopswijding gearresteerd door de politie vanwege zijn trouw aan de Kerk. Er volgden nog meer arrestaties, in april 2017 en opnieuw begin 2018. Bisschoppen en priesters worden zonder opgaaf van redenen gearresteerd in de Volksrepubliek China en voor onbepaalde tijd vastgehouden op een onbekende plaats. Niemand weet dan iets over hun verblijfplaats. Dergelijke “ontvoeringen” worden door het regime uitgevoerd om de gearresteerden te “hersenspoelen” en hen aan te sporen zich te onderwerpen aan de door het regime gecontroleerde Patriottische Vereniging.

Bisschop Guo Xijin heeft deze druk echter dapper doorstaan. Hij heeft niet gebogen.

In de loop van de nieuwe Ostpolitik, die door het Vaticaan werd gevoerd onder Paus Franciscus, eisten de communisten dat alle schismatieke maar door het regime gecontroleerde bisschoppen door de Paus werden erkend en bevestigd als legitieme diocesane bisschoppen. In ruil daarvoor werd een akkoord over toekomstige bisschopsbenoemingen beloofd.

Zo begon in de herfst van 2017 de druk op Mgr. Guo Xijin om af te treden als de legitieme bisschop van Funing (Mindong) ten gunste van de door het regime geautoriseerde bisschop Vicent Zhaan Silu. Maar hij dacht er niet aan om plaats te maken voor een schismaticus, wat tegen elke logica zou  ingaan en vooral zijn trouwe houding tegenover alle tegenslagen en vervolgingen in het verleden zou verloochenen. Zijn verzet had nog een andere concrete reden: Zhaan Silu, voor wie hij moest wijken, is niet zomaar een regimegetrouwe bisschop, maar voorzitter van de bisschopsraad, dat is de regimegetrouwe tegenhanger van de bisschoppenconferentie, en plaatsvervangend voorzitter van de schismatieke Patriottische Vereniging, die als “katholieke arm” van het communistische regime moet worden beschouwd. De erkenning van Zhaansilu moest gezien worden als een erkenning van de bovengenoemde verenigingen. In 2007 had Paus Benedictus XVI echter in zijn brief aan de katholieken van China bevestigd dat het lidmaatschap van de Patriottische Vereniging onverenigbaar was met de katholieke kerk.

Aangezien het Vaticaan nadrukkelijk aandrong op een akkoord met het regime in Peking, kondigde bisschop Guo Xijin begin 2018 aan klaar te zijn om “in gehoorzaamheid” af te treden als de paus zelf dat zou eisen. Hij beschouwde een dergelijke eis als onmogelijk, en in feite wilde men in Santa Marta ook niet zover zijn nek uitsteken. Enkele weken later werd hij kort voor Pasen door de Chinese staatspolitie gearresteerd om bij zijn “beslissing” te helpen. In tegenstelling tot eerdere arrestaties duurde de arrestatie slechts kort, maar het was hem verboden de Chrismamis te vieren, de liturgie waarin de priesters van het hele diocees zich rond de bisschop verzamelen om de heilige olie te ontvangen. De staatsautoriteiten zijn toen van gedachten veranderd en lieten hem de mis vieren, maar wel heel vroeg in de ochtend, zodat niemand het zou zien terwijl het hem verboden was om het Triduüm te vieren. De grote zichtbaarheid op het hoogste feest van het christendom moet worden voorbehouden aan de bisschop van het regime.

Eind september 2018 werd een geheime overeenkomst ondertekend tussen de Heilige Stoel en het regime in Peking over de benoeming van bisschoppen. Geheim omdat de inhoud van de overeenkomst nog steeds niet openbaar is gemaakt. Het communistische regime kreeg dus officieel nog meer invloed dan het al met geweld had gekregen.

Kort voor de ondertekening had Paus Franciscus alle door het regime benoemde schismatieke bisschoppen erkend, evenals de nieuwe verdeling van de bisdommen door het regime. Maar Mgr. Guo Xijin blijft weigeren zijn bisschopszetel te ontruimen voor een schismaticus die de kant van de communistische vervolgers van de Kerk heeft gekozen en de Paus in Rome de rug heeft toegekeerd.

Er was nog steeds aanzienlijke druk nodig, die werd uitgeoefend op de legitieme bisschop. De dappere bisschop werd aangeboden dat de schismatieke bisschop diocesane bisschop zou worden, maar dat hij zijn hulpbisschop zou worden. Of dit een eenzijdige bedoeling van het Vaticaan was, of dat het regime het daar ook mee eens was, is niet bekend.

Toen er nog steeds niets gebeurde, maar het Vaticaan duidelijk de communisten iets beloofd had en dus in een moeilijke situatie terechtkwam, nam men zijn toevlucht tot het laatste redmiddel. Op 13 december 2018 werd de bisschop geroepen bij een delegatie van het Vaticaan die speciaal naar de Volksrepubliek China was gereisd en kreeg hij een brief overhandigd van kardinaalssecretaris Pietro Parolin. Daarin werd Mgr. Guo Xijin namens Paus Franciscus gevraagd af te treden “ten bate van de Kerk”. De trouwe ondergrondse bisschop, die het regime met ijzeren vastberadenheid had getrotseerd, kon en wilde zich niet verzetten tegen het uitdrukkelijke bevel van de paus. Hij nam vlak voor Kerstmis ontslag. Het Vaticaan prees de stap als een “gebaar van gehoorzaamheid”.

Het bisdom Mindong werd al in het voorjaar van 2018, dus nog voor de ondertekening van het geheime akkoord, een lakmoesproef genoemd. Deze test is niet geslaagd. De ontwikkelingen in Mindong hebben al in het voorjaar van 2019 aangetoond dat het akkoord mislukt is, maar de Heilige Stoel, maar ook de Bergogliaanse aanhangers van de nieuwe Ostpolitik zwijgen hierover.

De Heilige Stoel had aan alle voorwaarden ten opzichte van de communisten voldaan en Mgr. Guo Xijin had aan alle voorwaarden van de Paus voldaan. Maar het regime in Peking kwam zijn deel niet na, als er een overeenkomst was om dat te doen. Zhaan Silu is sindsdien de legitieme bisschop van Mindong, maar Monseigneur Guo Xijin, die door Franciscus tot hulpbisschop van Mindong werd benoemd, werd door het regime niet als zodanig erkend. De zogenaamd gewenste “verzoening” van de twee delen van de kerk, de rooms-katholieke en de schismatieke, die door het voorbeeld van de twee bisschoppen van Mindong voor iedereen zichtbaar zou worden, bleef eenrichtingsverkeer. Maar deze “verzoening” om de eenheid van de kerk te herstellen was het belangrijkste doel van de hele operatie zoals genoemd door het Vaticaan.

“Terwijl het Vaticaan een stap terug deed, bewoog Peking geen millimeter”, schreef Vaticanist Sandro Magister in april 2019.

Ook na de ondertekening van de geheime overeenkomst bleven de Chinese autoriteiten druk uitoefenen op bisschop Guo Xijin om lid te worden van de Patriottische Vereniging. Hij zou een document moeten ondertekenen waarmee hij verklaarde in dienst te treden van Mgr. Zhaan Silu, de wetten van de staat te respecteren, zich aan te sluiten bij de officiële organisaties van het regime  en de “onafhankelijkheid” van de Chinese kerk te ondersteunen. Hiermee wordt de “onafhankelijkheid” van Rome en de afhankelijkheid van de Chinese Communistische Partij bedoeld. Daarmee maakte het regime duidelijk dat de “eenheid” van de katholieke kerk niet hersteld moest worden in de zin van kerk en paus, maar onder het beschermheerschap van het regime moest worden geplaatst.

Daarbij kwam dat bisschop Zhaan Silu geenszins geïnteresseerd was in samenwerking met bisschop Guo Xijin en vertegenwoordigers van de ondergrondse kerk. De verkondigde “eenheid” moest worden opgevat als onderwerping punt uit.

Ondanks deze duidelijke mislukking bleven de officiële vertegenwoordigers van de Heilige Stoel het geheime akkoord en het communistische regime in het algemeen prijzen. In maart 2019 bezocht het Chinese staatshoofd en partijleider Xi Jinping Italië, en in het Vaticaan werd gehoopt dat hij de paus zou bezoeken. De realiteit was anders.

Magister gaf toen commentaar:

“De Vaticaanse autoriteiten hadden op verschillende manieren aangegeven dat de poorten van het Apostolisch Paleis open stonden, zelfs wijd open, voor een bezoek van de Chinese president aan de paus. Maar het bezoek vond niet plaats. Het werd zelfs niet overwogen door Xi Jinping. Nog een klap in het gezicht van de kerk van Rome, die stilzwijgend werd geïncasseerd.”

Hetzelfde werd onlangs herhaald toen de Chinese minister van Buitenlandse Zaken Italië bezocht. Opnieuw was er geen bezoek aan het Vaticaan. Omgekeerd heeft het Vaticaan specifiek een uitnodiging voor een reeds afgesproken een audiëntie van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo ongedaan gemaakt. Een regelrechte belediging. De diplomatie van de Heilige Stoel, de beste die er is, zoekt een bewuste confrontatie met de huidige Amerikaanse regering en een toenadering tot het communistische regime.

Afgelopen zondag 4 oktober trok Mgr. Guo Xijin, twee jaar na de ondertekening van het geheime akkoord, de consequenties. In zijn preek las hij een verklaring waarin hij aankondigde zich volledig terug te trekken in het gebedsleven. De verklaring werd afgelegd op een typisch Chinese manier. Hij trok zich terug met een zelfbeschuldiging. Het ging over de situatie van de kerk in China en “in ons bisdom“. Wat er onlangs was gebeurd “is misschien het teken van een nieuw tijdperk, een nieuwe bladzijde voor de kerk” die werd opengeslagen. Hij was “incompetent“, “zonder talent”, zijn hoofd was “ouderwets“, hij was niet in staat “de tijd bij te houden“. Hij wilde geen “obstakel voor de vooruitgang” worden. Daarom besluit hij zijn ontslag als hulpbisschop aan de Heilige Stoel voor te leggen, wat al in september is gebeurd.

Bisschop Guo Xijin ging er niet op in, maar er lijkt geen enkele tegenspraak uit Rome te zijn gekomen. Hij kondigde aan dat hij vanaf maandag, gisteren, niet meer zou deelnemen aan openbare evenementen of openbare diensten zou vieren. Met uitzondering van de biecht in gewetensnood vraagt hij alle gelovigen zich tot andere priesters te wenden. Hij zal op geen enkele wijze meer deelnemen aan het bestuur van het bisdom en daarmee samenhangende vragen.

Zijn verklaring, gepubliceerd door AsiaNews en hier weergegeven in fragmenten, is een dramatisch document van een man en een opperherder die jarenlang een totalitair regime zonder compromissen heeft getrotseerd, maar gebroken is door een paus die met gesloten ogen naar China kijkt, waar de Kerk en de christenen worden blootgesteld aan onaanvaardbare inmenging en onderdrukking.

“Mijn gelovigen, vergeet niet dat jullie geloof in God is, niet in de mens. De mens is onderhevig aan verandering, maar God niet.”

“En mijn laatste aanbeveling: onder geen enkele omstandigheid of verandering mogen jullie God vergeten, de geboden van de Heer negeren, de integriteit van het geloof  in gevaar brengen, de redding van de ziel niet ophouden, wat het belangrijkste is.

Hij eindigde zijn verklaring met de vraag “om mijn zwakheid en hulpeloosheid te vergeven.”

“Moge de barmhartige God altijd bij jullie zijn, tot de laatste dag van jullie leven!

Jullie incompetente herder, Guo Xijin.

Zondag 4 oktober 2020″.