2020-DOn 26 oktober 2020 by Redactie

Kardinaal Burke: De opmerkingen van de paus omtrent burgerlijke verbintenissen van homoseksuelen ‘in strijd’ met de Schrift, Traditie

De wereldwijde communicatiemedia hebben met grote nadruk, als koerswijziging, het nieuws gemeld dat Paus Franciscus heeft verklaard dat personen in de homoseksuele geaardheid als kinderen van God, “recht hebben op een gezin” en dat “niemand vanwege dat feit aan de kant mag worden gezet of ongelukkig worden gemaakt”. Bovendien schrijven ze dat hij heeft verklaard: “Wat we moeten creëren is een burgerlijke verbintenis. Op die manier worden ze wettelijk gedekt. Ik heb dit verdedigd”. De verklaringen werden afgelegd in een interview met Evgeny Afineevsky, regisseur van een documentaire, “Francesco”, die in première ging op 21 oktober 2020, ter gelegenheid van het filmfestival van Rome (Festa del Film di Roma).

Dergelijke verklaringen leiden tot grote verbijstering en veroorzaken verwarring en dwalingen bij de katholieke gelovigen, omdat ze in strijd zijn met de leer van de Heilige Schrift en de Heilige Traditie en van het recente leergezag, waarmee de Kerk de hele geloofsovertuiging in de Heilige Schrift en de Heilige Traditie bewaakt, beschermt en interpreteert. Zij veroorzaken verwondering en dwaling ten aanzien van de leer van de Kerk onder mensen van goede wil, die oprecht willen weten wat de katholieke Kerk leert. Zij leggen de herders van de zielen de gewetensplicht op om passende en noodzakelijke verduidelijkingen te geven.

Op de eerste plaats zijn deze verklaringen door de context en de aanleiding ervan zonder enig gewicht met betrekking tot leergezag van de paus. Ze worden terecht uitgelegd als eenvoudige privé-opvattingen van de persoon die ze heeft geuit. Deze verklaringen binden op geen enkele manier het geweten van de gelovigen, die veeleer verplicht zijn zich met religieuze onderwerping te houden aan wat de Heilige Schrift en de Heilige Traditie en het gewone leergezag van de Kerk over de zaak in kwestie onderwijzen. In het bijzonder dient het volgende te worden opgemerkt.

1. “Op basis van de Heilige Schrift, die homoseksuele handelingen voorstelt als daden van ernstige verdorvenheid, heeft de Traditie altijd verklaard dat “homoseksuele handelingen intrinsiek ongeordend zijn” (Catechismus van de Katholieke Kerk, nr. 2357; Heilige Congregatie voor de Geloofsleer, Persona humana, “Verklaring over bepaalde vragen met betrekking tot de seksuele ethiek, n.e.g.”). VIII, voor zover ze in strijd zijn met de natuurwet, afgesloten voor de gave van het leven en zonder een echte affectieve en seksuele complementariteit. Daarom kunnen ze niet worden goedgekeurd.

2. De bijzondere en soms diepgewortelde neigingen van personen, mannen en vrouwen, met een homoseksuele geaardheid, die voor hen een beproeving zijn, hoewel ze op zich geen zonde vormen, vertegenwoordigen niettemin een objectief ongeordende neiging (Catechismus van de Katholieke Kerk, n.2358; Congregatie voor de Geloofsleer, Homoseksualitatis problema, “Brief aan de bisschoppen van de Katholieke Kerk over de pastorale zorg voor homoseksuele personen”, n.3. Zij moeten dus met respect, medeleven en gevoeligheid worden tegemoet getreden, waarbij elke vorm van onrechtvaardige discriminatie moet worden vermeden. Het katholieke geloof leert de gelovigen de zonde te haten maar de zondaar lief te hebben.

3. De gelovigen, en in het bijzonder de katholieke politici, worden geacht zich te verzetten tegen de wettelijke erkenning van homoseksuele verbintenissen (Congregatie voor de Geloofsleer, Considerations Regarding Proposals To Give Legal Recognition to Unions between Homosexual Persons, Diverse questioni concernenti l’omosessualità, n. 10). Het recht om een gezin te vormen is geen privé-recht dat men kan opeisen, maar moet overeenstemmen met het plan van de Schepper die de mens in seksueel opzicht heeft gewild, “mannelijk en vrouwelijk heeft Hij hen geschapen” (Gen 1, 27), en zo de mens, mannelijk en vrouwelijk, tot de overdracht van het leven heeft geroepen. “Omdat gehuwde paren de opvolging van generaties verzekeren en dus bij uitstek in het algemeen belang zijn, verleent het burgerlijk recht hun institutionele erkenning. Homoseksuele verbintenissen daarentegen hebben vanuit juridisch oogpunt geen specifieke aandacht nodig, aangezien zij deze functie niet voor het algemeen belang uitoefenen”. (Ibidem, nr. 9). Spreken over een homoseksuele verbintenis, in dezelfde zin als de echtelijke vereniging van de gehuwden, is in feite zeer misleidend, omdat er geen sprake kan zijn van een dergelijke vereniging tussen personen van hetzelfde geslacht. Wat de rechtsbedeling betreft, kunnen personen met een homoseksuele geaardheid, zoals alle burgers, altijd gebruik maken van de bepalingen van de wet om hun privé-rechten te vrijwaren.

Het is een bron van diep verdriet en dringende pastorale bezorgdheid dat de privé-meningen die met zoveel nadruk door de pers worden gemeld en aan paus Franciscus worden toegeschreven, niet overeenkomen met de constante leer van de Kerk, zoals die in de Heilige Schrift en de Heilige Traditie tot uitdrukking komt, en door het leergezag wordt bewaakt, beschermd en geïnterpreteerd. Even treurig en verontrustend is de beroering, verwarring en dwaling die zij veroorzaken onder de katholieke gelovigen, evenals het schandaal dat zij in het algemeen veroorzaken door de totaal valse indruk te wekken dat de katholieke Kerk een koerswijziging heeft ondergaan, dat wil zeggen dat zij haar eeuwige leer over dergelijke fundamentele en cruciale kwesties heeft veranderd.

Raymond Leo Kardinaal Burke

Rome, 22 oktober 2020

Bisschop Schneider roept de gelovigen op om te bidden dat paus Franciscus zich ‘bekeert’.

– Het katholieke geloof in de stem van het leergezag van alle tijden, de geloofszin van de gelovigen (sensus fidelium) en het gezond verstand verwerpen duidelijk elke burgerlijke verbintenis van twee personen van hetzelfde geslacht, een verbintenis die tot doel heeft dat deze personen seksueel genot bij elkaar zoeken. Zelfs als personen die in dergelijke verbintenissen leven zich niet zouden bezighouden met wederzijds seksueel genot – wat in werkelijkheid vrij onrealistisch is – vormen dergelijke verbintenissen een groot schandaal, een publieke erkenning van de zonden van ontucht tegen de natuur en een voortdurende naaste gelegenheid tot zonde. Degenen die voorstander zijn van burgerlijke verbintenissen tussen mensen van hetzelfde geslacht zijn daarom ook schuldig aan het creëren van een soort structuur van de zonde, in dit geval van de juridische structuur van de gewone ontucht tegen de natuur, aangezien homoseksuele handelingen behoren tot zonden die ten hemel schreien, zoals de Catechismus van de Katholieke Kerk zegt (zie n. 1867). Degenen die pleiten voor burgerlijke verbintenissen van hetzelfde geslacht zijn uiteindelijk onrechtvaardig en zelfs gemeen tegenover de personen die in deze verbintenissen leven, omdat deze personen in de doodzonde bevestigd zullen worden. Zij zullen gesterkt wordenin hun innerlijke psychologische dichotomie, omdat hun verstand hen vertelt, dat homoseksuele handelingen tegen de rede zijn en tegen de uitdrukkelijke wil van God, de Schepper en Verlosser van de mensen.

Elke ware katholiek, elke ware katholieke priester, elke ware katholieke bisschop moet met diep verdriet en een huilend hart spijt hebben en protesteren tegen het ongehoorde feit dat Paus Franciscus, de Romeinse Paus, de opvolger van de apostel Petrus, de plaatsvervanger van Christus op aarde, in de documentaire film “Francesco” die op 21 oktober 2020 in première ging, in het kader van het filmfestival van Rome, zijn steun aan de burgerlijke verbintenissen van hetzelfde geslacht uitsprak. Deze steun van de paus betekent steun voor een structuur van de zonde, voor een levensstijl tegen het Zesde Gebod van de Decaloog, dat met de vingers van God op stenen tafels op de Sinaï werd geschreven (zie Ex. 31:18) en door de handen van engelen aan de mensen werd overgeleverd (zie Gal. 3:19). Wat God met zijn hand heeft geschreven, kan zelfs een paus niet met zijn hand of met zijn tong uitwissen of herschrijven. De paus kan zich niet gedragen alsof hij God is of een incarnatie van Jezus Christus, die deze woorden van de Heer verandert: “Je hebt gehoord dat er gezegd is: “Je zult geen overspel plegen. Maar ik zeg u dat iedereen die met wellustige bedoelingen naar een vrouw kijkt, in zijn hart al overspel met haar heeft gepleegd” (Mt 5,27-28) en in plaats daarvan zeg ik min of meer het volgende: “U hebt gehoord dat er gezegd is: ‘Gij zult geen overspel plegen’, ‘als een man met een man als met een vrouw ligt, hebben beiden een gruweldaad begaan’ (Lev. 20, 13), ‘mannen die homoseksualiteit beoefenen zullen het koninkrijk van God niet erven’ (1 Kor. 6, 9); ‘het beoefenen van homoseksualiteit is in strijd met de gezonde leer’ (1 Tim. 1, 10). Maar ik zeg u dat voor personen die zich aangetrokken voelen tot hetzelfde geslacht “we een wet van de burgerlijke verbintenis moeten creëren. Op die manier zijn ze wettelijk gedekt”.

Iedere Herder van de Kerk, en vooral de Paus, moet de anderen altijd herinneren aan deze ernstige woorden van Onze-Lieve-Heer: “Iedereen die een van de minste van deze geboden opzij schuift en anderen dienovereenkomstig onderwijst, zal het minst worden genoemd in het koninkrijk van de hemel” (Mt. 5,19). Iedere paus moet zich zeer bewust zijn van wat het Eerste Vaticaans Concilie heeft verkondigd: “De Heilige Geest werd de opvolgers van Petrus niet beloofd dat zij door zijn openbaring een nieuwe leer bekend zouden maken, maar dat zij door zijn hulp de Openbaring, de geloofsschat, die door de Apostelen is gegeven, onschendbaar zouden bewaren en getrouw zouden uitleggen” (Mt. 5, 19). (Dogmatische Constitutie Pastor aeternus, kap. 4)

Het bepleiten van een wettelijke verbintenis zodat een levensstijl tegen het expliciete gebod van God, tegen de menselijke natuur en tegen de menselijke rede wettelijk wordt afgedekt, is een nieuwe leer, die “kussens onder elke ellenboog naait en kussens maakt voor de hoofden van personen” (Ez. 13,18), een nieuwe leer die “de genade van onze God in seksueel genot omzet” (Judas 4), een leer die klaarblijkelijk tegen de goddelijke openbaring en de eeuwigdurende leer van de Kerk van alle tijden is. Zo’n doctrine is gekonkel met de zonde en is daarom een zeer anti-pastorale maatregel. Het bevorderen van een juridische levensstijl van de zonde is tegen de kern van het evangelie zelf, omdat personen in een vereniging van hetzelfde geslacht door hun seksuele handelingen God smartelijk beledigen. Onze Vrouwe van Fatima heeft de moederlijke oproep aan de hele mensheid gedaan om te stoppen met het beledigen van God, die al te veel beledigd is.

De volgende stem van het leergezag is een getrouwe echo van de stem van Jezus Christus, Onze Goddelijke Meester, de Eeuwige Waarheid en de stem van de Kerk en de pausen van alle tijden:

– “Het burgerlijk recht kan de juiste reden niet tegenspreken zonder zijn bindende kracht op het geweten te verliezen.” (vgl. Johannes Paulus II, Encycliek Evangelium vitae, 72)

– “Wetten ten gunste van homoseksuele verbintenissen zijn in strijd met de juiste reden, omdat ze wettelijke garanties bieden, analoog aan die welke aan het huwelijk worden toegekend, aan verbintenissen tussen personen van hetzelfde geslacht. Gezien de waarden die in deze kwestie op het spel staan, kan de Staat geen juridische status toekennen aan dergelijke verbintenissen zonder zijn plicht om het huwelijk te bevorderen en te verdedigen als een instelling die essentieel is voor het algemeen belang” (Congregatie voor de Geloofsleer, Overwegingen met betrekking tot voorstellen om verbintenissen tussen homoseksuele personen wettelijk te erkennen, n. 6).

– “Men kan zich afvragen hoe een wet in strijd kan zijn met het algemeen belang als hij geen bepaald soort gedrag oplegt, maar gewoon wettelijke erkenning geeft aan een de facto realiteit die niemand onrecht lijkt aan te doen. Op dit gebied moet men eerst nadenken over het verschil tussen homoseksueel gedrag als een privé-fenomeen en hetzelfde gedrag als een relatie in de samenleving, voorzien en goedgekeurd door de wet, tot het punt waarop het een van de instellingen in de juridische structuur wordt. Dit tweede fenomeen is niet alleen ernstiger, maar gaat ook uit van een verdergaande en diepere invloed, en zou leiden tot veranderingen in de hele organisatie van de samenleving, in tegenstelling tot het algemeen belang. De burgerlijke wetten structureren de principes van het leven van de mens in de maatschappij, ten goede of ten kwade. Ze “spelen een zeer belangrijke en soms doorslaggevende rol in het beïnvloeden van denk- en gedragspatronen”. Levensstijlen en de onderliggende vooronderstellingen die deze uitdrukken geven niet alleen extern vorm aan het leven van de samenleving, maar hebben ook de neiging om de perceptie en evaluatie van gedragsvormen door de jongere generatie te veranderen. Wettelijke erkenning van homoseksuele verbintenissen zou bepaalde morele basiswaarden vertroebelen en een devaluatie van de instelling van het huwelijk veroorzaken”. (ibid.)

– “Seksuele relaties zijn menselijk wanneer en voor zover ze de wederzijdse hulp van de seksen in het huwelijk uitdrukken en bevorderen en openstaan voor de overdracht van nieuw leven.” (ibid., n. 7)

– “Door homoseksuele verbintenissen op een juridisch vlak te plaatsen dat analoog is aan dat van het huwelijk en het gezin, handelt de staat willekeurig en in strijd met zijn plichten.” (ibid., n. 8)

– “De ontkenning van de sociale en juridische status van het huwelijk aan samenlevingsvormen die niet echt zijn en niet kunnen worden gehuwd, is niet in strijd met het recht, integendeel, het recht vereist het. Er zijn goede redenen om aan te nemen dat dergelijke verbintenissen schadelijk zijn voor de goede ontwikkeling van de menselijke samenleving, vooral als de gevolgen ervan voor de samenleving zouden toenemen”. (ibid.)

– “Het zou zeer onrechtvaardig zijn om het algemeen belang en de rechtvaardige wetten op het gezin op te offeren om persoonlijke goederen te beschermen die kunnen en moeten worden gegarandeerd op een manier die het lichaam van de samenleving niet schaadt” (ibid., n. 9)

– Het gevaar bestaat altijd “dat wetgeving die van homoseksualiteit een basis voor rechten zou maken, een persoon met een homoseksuele geaardheid daadwerkelijk zou kunnen aanmoedigen om zijn homoseksualiteit te verklaren of zelfs een partner te zoeken om de bepalingen van de wet uit te buiten” (Congregatie voor de Geloofsleer, Enkele overwegingen met betrekking tot de reactie op wetsvoorstellen inzake de non-discriminatie van homoseksuelen, 24 juli 1992, n. 14).

Alle katholieken, of ze nu gelovig zijn als kleine kinderen, als jonge mannen en jonge vrouwen, als vaders en moeders van familie, of als gewijde personen, als afgezonderde nonnen, als priesters en als bisschoppen, zijn onschendbaar en “strijdend voor het geloof dat eens en voor altijd aan de heiligen is overgeleverd” (Judas 3), en die om die reden veracht en gemarginaliseerd zijn in de periferie van het leven van de Kerk van onze tijd, Moge God huilen en roepen dat hij op voorspraak van het Onbevlekt Hart van Maria, dat in Fatima heeft gezegd dat de mensen moeten ophouden God te beledigen, die al te beledigd is, dan mag Paus Franciscus zich bekeren en zijn goedkeuring voor de burgerlijke vereniging van hetzelfde geslacht formeel intrekken om zijn broeders te bevestigen, zoals de Heer hem heeft bevolen (zie Lukas 22): 32).

, jonge vrouwen, vaders en moeders van familie, afgezonderde zusters, priesters, bisschoppen) zou zeker zeggen tegen Paus Franciscus: De meeste Heilige Vader, ter wille van het heil van uw eigen onsterfelijke ziel, ter wille van de zielen van al die personen die door uw goedkeuring van de homo-seksuele verbintenissen door hun seksuele handelingen God op een pijnlijke manier beledigen en hun zielen blootstellen aan het gevaar om eeuwig verloren te gaan, zich bekeren, uw goedkeuring intrekken en met al uw voorgangers de volgende onveranderlijke leer van de Kerk verkondigen:

“De Kerk leert dat respect voor homoseksuele personen op geen enkele manier kan leiden tot goedkeuring van homoseksueel gedrag of tot wettelijke erkenning van homoseksuele verbintenissen.” (Congregatie voor de Geloofsleer, Overwegingen met betrekking tot voorstellen voor wettelijke erkenning van verbintenissen tussen homoseksuele personen, n. 11)

“Wettelijke erkenning van homoseksuele verbintenissen of het op één lijn stellen met het huwelijk zou niet alleen de goedkeuring van afwijkend gedrag betekenen, met als gevolg dat het een model in de huidige maatschappij wordt, maar zou ook de basiswaarden die tot de gemeenschappelijke erfenis van de mensheid behoren, verdoezelen. De Kerk kan niet nalaten deze waarden te verdedigen, voor het welzijn van mannen en vrouwen en voor het welzijn van de maatschappij zelf”. (ibid., n. 11)

Door de ongelooflijke goedkeuring van de vereniging van personen van hetzelfde geslacht door de paus voelen alle ware kinderen van de Kerk zich als wezen, en horen ze niet meer de duidelijke en ondubbelzinnige stem van de paus, die de Openbaring, het Geloofsdeposito, dat door de apostelen is verlost, onschendbaar moet bewaren en getrouw moet uitleggen.

De ware kinderen van de Kerk van onze tijd zouden deze woorden uit Psalm 137 kunnen gebruiken: Wij voelen ons als in ballingschap, bij de rivieren van Babylon, huilend als we ons Sion herinneren, als we ons de heldere en kristalheldere leer van de pausen, van onze Heilige Moederkerk herinneren. Toch geloven we onwankelbaar in de woorden van Onze Heer, dat de poorten van de hel niet zullen zegevieren tegen zijn Kerk. De Heer zal komen, ook al zal Hij pas laat komen, pas in de vierde wacht van de nacht, om de storm in de Kerk te kalmeren, om de storm in het pausdom van onze dagen te kalmeren, en Hij zal zeggen: “Neem moed, ik ben het. Wees niet bang. O, jij van weinig geloof, waarom heb je getwijfeld? En toen ze in de boot stapten, hield de wind op.” (Mt. 14:27;32-33) Onze Heer zal ook tegen paus Franciscus zeggen: “Want wat baat het een mens, als hij de hele wereld wint, en het verlies van zijn eigen ziel lijdt? Of welke ruil zal een mens voor zijn ziel geven? Want de Zoon des mensen zal met zijn engelen in de heerlijkheid van zijn Vader komen, en dan zal hij ieder mens naar zijn werken geven”. (Mt. 16:26-27); en Onze Heer zal naast Paus Franciscus zeggen: “Ik heb gebeden dat uw eigen geloof niet zou falen; en dat u, als u zich eenmaal bekeerd hebt, uw broeders moet versterken” (Lucas 22:32).

Francis verhoogt de inzet met ‘een crescendo van ketterse uitspraken’.

Op de website van Vaticaan Nieuws is te lezen dat er vandaag op het Filmfestival van Rome een documentaire film wordt vertoond die ‘Francesco’ heet en die gemaakt is door regisseur Evgeniy Afineevski.

Deze documentaire – volgens wat is gemeld door Katholiek Nieuwsagentschap en America Magazine – maakt verschillende uitspraken van Jorge Mario Bergoglio over het onderwerp homoseksualiteit openbaar. Van de verschillende uitspraken zijn deze twee bijzonder verontrustend:

– “Homoseksuelen hebben het recht om deel uit te maken van het gezin. Ze zijn kinderen van God en hebben recht op een gezin. Niemand mag er daarom uitgegooid worden, of ongelukkig worden gemaakt.”

– “Wat we moeten creëren is een wet voor een burgerlijke verbintenis. Op die manier zijn ze wettelijk gedekt. Daar ben ik steeds voor opgekomen.

Je hoeft geen theoloog of een moreel expert te zijn om te weten dat zulke uitspraken totaal heterodox zijn en een zeer ernstige oorzaak vormen voor schandaal bij de gelovigen.

Maar let wel: Deze woorden vormen eenvoudigweg de zoveelste provocatie waarmee het “ultra-progressieve” deel van de hiërarchie op vakkundige wijze een schisma wil uitlokken, zoals het al heeft geprobeerd met de postsynodale exhortatie Amoris Laetitia, de wijziging van de leer over de doodstraf, de Pan-Amazon-synode en de walgelijke Pachamama, en de Verklaring van Abu Dhabi die nu opnieuw is bevestigd en verergerd door de encycliek Fratelli Tutti.

Het lijkt erop alsof Bergoglio schaamteloos probeert “de inzet te verhogen” in een crescendo van ketterse uitspraken, op een zodanige wijze dat het gezonde deel van de Kerk – waaronder bisschoppen, geestelijken en gelovigen – wordt gedwongen hem te beschuldigen van ketterij, om dan dat gezonde deel van de Kerk tot schismatiek en tot “de vijand van de paus” te verklaren.

Jorge Mario Bergoglio probeert enkele kardinalen en bisschoppen te dwingen zich af te scheiden van de gemeenschap met hem, met de bedoeling dat niet hij tot ketter wordt verklaard, maar dat de katholieken die trouw willen blijven aan het permanente leergezag van de Kerk, worden buiten gezet. Deze val zou tot doel hebben – in de veronderstelde intenties van Bergoglio en zijn “magische kring” – zijn eigen macht te consolideren binnen een Kerk die slechts nominaal “katholiek” zou zijn, maar in werkelijkheid ketters en schismatiek.

Dit bedrog steunt op de steun van de globalistische elite, de mainstream media en de LGBT-lobby, waar veel geestelijken, bisschoppen en kardinalen geen vreemden voor zijn. Laten we bovendien niet vergeten dat er in veel landen wetten van kracht zijn die iedereen die sodomie verwerpelijk en zondig vindt of die de legitimering van het homoseksuele “huwelijk” niet goedkeurt – zelfs als ze dat doen op basis van hun geloofsovertuiging – strafrechtelijk vervolgen. Een uitspraak van de bisschoppen tegen Bergoglio over een kwestie als homoseksualiteit kan er mogelijk toe leiden dat het burgerlijke gezag hen strafrechtelijk vervolgt, met de goedkeuring van het Vaticaan.

Bergoglio zou dus niet alleen de ” deep church, diepe Kerk” aan zijn zijde hebben, vertegenwoordigd door rebellen als pater James Martin, S.J., en degenen die de Duitse “synodale weg” bevorderen, maar ook de “deep state, diepe staat”. Het is niet verwonderlijk dat in de documentaire ook de Democratische kandidaat bij de komende Amerikaanse presidentsverkiezingen wordt gesteund en dat het beleid van de regering Trump, die wordt beschuldigd van het scheiden van gezinnen die de Verenigde Staten illegaal willen binnenkomen, op onthutsende wijze wordt veroordeeld, terwijl de realiteit is dat de president de confrontatie aangaat met mensenhandel en de handel in minderjarigen.

Terwijl het de conservatieve Amerikaanse bisschoppen verboden is zich te mengen in het politieke debat ter ondersteuning van president Trump, staat het Vaticaan zich toe zich nonchalant te mengen in de verkiezingen ten gunste van zijn Democratische tegenstander, samen met de censuur door de sociale en nieuwsmedia van de zeer ernstige beschuldigingen aan het adres van de familie Biden.

Als katholieken zijn wij geroepen om de kant te kiezen van degenen die het leven, het natuurlijke gezin en de nationale soevereiniteit verdedigen. We dachten dat we de plaatsvervanger van Christus aan onze zijde hadden. Wij moeten met smart erkennen dat hij, die het scheepje van Petrus zou moeten leiden, in deze historische botsing heeft gekozen voor de kant van de Vijand, om het scheepje te laten zinken. Als we ons de moed  herinneren van de heilige pausen om de integriteit van het geloof te verdedigen en het heil van de zielen te bevorderen, kan men alleen maar constateren: Quantum mutatus ab illis! Hoe veranderd van wat ze ooit waren! – zie Virgilius’ Aeneis.

+ Carlo Maria Viganò, Aartsbisschop

Kardinaal Müller: “de paus staat niet boven het woord van God”.

De kardinaal Müller in een interview in de Corriere della Sera:

“Onder Benedictus werd over mij in Duitsland gezegd dat ik te pauselijk was, nu ben ik een vijand van de paus geworden! Dit is absurd: ik ben katholiek, een priester, ik heb boeken geschreven over het primaat van de paus en ik heb hem altijd verdedigd tegen protestanten en liberalen, maar…”

Corriere della Sera: “Maar,” Eminentie?

Kardinaal Müller: “…maar de paus staat niet boven het Woord van God, die de mens als man en vrouw, het huwelijk en het gezin heeft geschapen. Ik ben een kardinaal en ik sta altijd aan de kant van de paus, maar niet onder alle omstandigheden. Het is geen absolute loyaliteit: de eerste loyaliteit is aan het Woord van God. De Paus is de Plaatsbekleder van Christus, hij is niet Christus. Ik geloof in God.

Corriere della Sera: Maar Franciscus spreekt niet over het huwelijk. Hij zei dat hij een wettelijke erkenning wil voor homoseksuele paren, geregistreerde partnerschappen…

Kardinaal Müller: En wat is precies het verschil? In veel staten waren de zogenaamde geregistreerde partnerschappen slechts het voorstadium voor de erkenning van het homohuwelijk. Daarom stoort het vele gelovigen. Ze denken dat deze woorden slechts de eerste stap zijn naar de rechtvaardiging van homoseksuele verbintenissen door de Kerk, en dat is niet mogelijk”.

Corriere della Sera: En waarom niet?

Kardinaal Müller: Vanaf het begin van de Schrift, in Genesis, staat er dat God man en vrouw heeft geschapen. Jezus herinnert de Farizeeën eraan: de man zal zich met zijn vrouw verenigen en beiden zullen één vlees zijn. Daarom is het enige mogelijke huwelijk tussen man en vrouw, en is geslachtsgemeenschap uitsluitend voorbehouden aan het huwelijk. Wij willen personen met homoseksuele neigingen niet veroordelen, maar juist begeleiden en helpen, maar volgens de voorwaarden van de christelijke leer.

Corriere della Sera: De Schrift spreekt niet over geregistreerde partnerschappen …

Kardinaal Müller: dat is haarkloverij! Het Woord van God geldt voor alle tijden. Er wordt gesproken over natuurrecht, over moraal. Het antropologische grondgegeven wordt niet gerespecteerd in de nieuwe LGBT antropologie: men zegt dat er geen gedefinieerde menselijke natuur is, geen man en vrouw, en dat geslacht slechts een gedachteconstruct is met alle gevolgen van dien, inclusief het recht om het te veranderen. In werkelijkheid is er geen toekomst voor de mensheid zonder erkenning van de complementariteit tussen man en vrouw, de biologische en psychologische feiten, een relatie die de basis vormt van de menselijke cultuur. De paus is ook de eerste uitlegger van het natuurrecht: waarom komt hij in deze aangelegenheden van de staten tussenbeide zonder de dimensie van het natuurrecht te benadrukken?

Corriere della Sera: Kan de kerk geregistreerde partnerschappen niet erkennen?

Kardinaal Müller: Dit is niet mogelijk vanwege het christelijk denken. Daarom heeft de kerk zich altijd verzet: Zelfs de seculiere staat moet het natuurrecht respecteren en de fundamentele rechten van de mens erkennen.

Corriere della Sera: Waar zouden de mensenrechten worden aangetast?

Kardinaal Müller: Met de adoptie van kinderen, bijvoorbeeld. Een kind heeft het recht om op te groeien met een vader en een moeder. En dan hebben we het niet eens over  “draagmoederschap”, over arme vrouwen die geld nodig hebben en hun eigen lichaam verkopen. Een grote markt tegen de menselijke waardigheid.

Corriere della Sera: Wat heb u de gelovigen verteld die u hebben gebeld?

Kardinaal Muller: Wij respecteren de paus, dat is duidelijk, hij is het principe van de eenheid van de Kerk. Maar Petrus en Paulus hadden ook discussies, en een paus, Honorius I, werd zelfs door een concilie veroordeeld. De persoon is niet helemaal identiek met het pausschap. Er zijn pontidicten geweest pontificaten die niet altijd duidelijk waren in de geloofsleer.

Corriere della Sera: En deze keer?

Kardinaal Müller: De verklaring van paus Franciscus is niet officieel, ze komt uit een interview, en dat relativeert het en creëert misverstanden. Dat is allemaal niet goed, want een paus moet, zoals elke bisschop, altijd heel voorzichtig en duidelijk zijn, vooral in deze delicate tijden. Sommige mensen zeggen, ik weet niet of het waar is, dat in de documentaire verschillende citaten werden gecombineerd. Waarom geeft de Heilige Stoel geen verklaring? En de Congregatie voor de Geloofsleer? Die heeft wetenschappelijk voorbereide teksten over homoseksualiteit en het huwelijk gepubliceerd. Het is een probleem van verwarring in de wereld. Nu staat er: “De paus zegent homoseksuele verbintenissen”. Dat heeft hij niet gezegd, maar dit zijn de gevolgen. Hij zou voorzichtiger moeten zijn.