2019-R . Commentaar van redactieOn 9 oktober 2019 by Redactie

Afgelopen vrijdag en zaterdag 4 en 5 oktober was ik in Rome, niet voor het consistorie waarin Franciscus onder andere liberalen weer enkele jezuïeten aan het heilig college toevoegde en waardoor hij, volgens partijideoloog kardinaal Kasper, het doorgaan van de nefaste lijn van zijn pontificaat ook na zijn dood wil zeker stellen. Nee, ik was om de zijde te kiezen van de leken, Italianen en mensen uit alle ’s Heren landen, die zich dodelijk bezorgd maken om de koers die Franciscus vaart waarbij hij zich omgeeft met een bende maffiose hielenlikkers die niet om het geloof maar om hun status en carrière bezorgd zijn. De katholieke leken zijn zo bezorgd dat ze in groepen in de straten van Rome, nabij het Vaticaan, bidden om de hulp en de voorspraak van de heilige Maagd: dat zij de Kerk mag behoeden voor de rampen die dreigen door de Amazonesynode. Wat kunnen leken anders doen dan bidden, als de paus zijn dubbelzinnigheden en verduisteringen van de katholieke waarheid over de wereld verspreidt en praktische alle hiërarchen, zij het uit instemming, zij het uit zwakte, zij het uit angst voor verdeeldheid, zwijgen. De weinigen die hun stem verheffen doen dat allemaal in een voor mij bijna onbegrijpelijke eerbied voor de paus, maar zij worden door de Vaticaanse kongsi steevast zonder enige inhoudelijk argument weggezet als vijanden van de paus. De katholieke leken voelen zich door paus en hiërarchie in de steek gelaten en vrezen voor de toekomst van de Kerk waarvan zij houden. Wel voelen ze zich nog gesteund door een deel van priesters en met name de jongeren onder hen, die als ze in toog lopen (en sommigen doen dat) volgens Franciscus iets in hun hoofd mankeren. De leken grijpen in de Romeinse straten naar de rozenkrans en het Salve Regina en zingen het aloude Credo dat zij vanuit het centrum van de Kerk bedreigd zien.

Vrijdagmiddag was er van drie tot zes een rondetafeldiscussie waaraan deelnamen Michael Matt van de Remnant (https://remnantnewspaper.com/web/index.php), John Henry Westen van Life Site News (https://www.lifesitenews.com/), Michael Voris van Church Militant (https://www.churchmilitant.com/), prof. Roberto de Mattei, emeritus Professot kerkgeschiedenis aan de Universiteit van Rome (http://www.robertodemattei.it/en/), de Italiaans journalist Marco Tosatti (http://www.marcotosatti.com/), de theoloog en publicist dr. Taylor Marshall (https://taylormarshall.com/). Mevr. Jeanne Smits (een Nederlandse uit Parijs), blogger en regelmatige medewerker Life Site News (https://leblogdejeannesmits.blogspot.com/), José Antonio Ureta van het TFP (https://panamazonsynodwatch.info/articles/commented-news/a-mission-that-baptized-no-one-in-fifty-three-years-the-flawed-evangelization-model-of-the-pan-amazonian-synod/). De paneldiscussie werd geleid door de Brit John Smeaton, voorzitter Pro Life UK (https://www.spuc.org.uk/).

Hier onder zal ik kort de inleidende bemerkingen van de afzonderlijke panelleden weergeven. Zij zijn zeer de moeite waard om iets te begrijpen van het gevaar dat op ons af komt.

Michael Matt: De Amazonesynode wil de opdracht van Jezus om alle volken te bekeren en te dopen achter zich laten.

Er heeft de laatste halve eeuw een paradigmaverschuiving plaats gevonden in de houding van de katholieke Kerk ten aanzien van wat missie is. De oude evangelisering betekende dat katholieke landen missionarissen uitstuurden over heel de wereld in een liefdevolle poging de inheemse volkeren uit de duisternis van het heidendom te leiden naar het licht van Christus. Van dit idee is de Kerk de laatste tijd weggeraakt, naar haar zeggen op gezag van Vaticanum II. Want volgens dit Concilie (of de geest ervan) heeft de Kerk niet langer de pretentie het enige middel tot heil te zijn. Er zijn nog veel meer wegen tot het heil en de oude missionaire weg is niet alleen zinloos maar ook beledigend voor de dialoogpartners van de Kerk. De Amazonesynode heeft het dan ook over begeleiding en dialoog in plaats van bekering.

U vraagt zich misschien af wat het doel is van de interreligieuze dialoog als het kennelijk niet de bekering is – tenzij u met “bekering” bedoelt: de bekering van de Kerk van de missionaire Kerk van Christus tot een oecumenische Kerk van mensen waar zelfs valse godsdiensten als goed en heilig worden beschouwd (valse godsdiensten die volgens de waarschuwing van Paulus in 1 Kor. “offers brengen aan de duivels en niet aan God”).

Dit is de geest die spreekt uit de voorbereidende papieren. Wat zal de uitkomst zijn? Maar het is nu al duidelijk dat Franciscus nieuwigheden naar voren heeft gebracht waar geen enkele preconciliaire paus ook maar aan zou hebben gedacht: bijv. dat de zielen niet naar de hel gaan maar in plaats daarvan in het niets verdwijnen. Na Abu Dhabi is het duidelijk dat de paus denkt dat God de verschillende godsdiensten heeft gewild en dat hij liever een broederschap van godsdiensten ziet dan een missionaire campagne. Franciscus waarschuwt aan één stuk door tegen “proselytisme” als onzin waarmee iedere poging mensen de Kerk binnen te leiden wordt veroordeeld.

Is het, gegeven dit alles, verwonderlijk dat wereld zich begint af te vragen of de paus zelf nog gelooft in de noodzakelijkheid van het doopsel.

En nu worden we geconfronteerd met een synode die zegt een inheemse theologie te willen aanvaarden die wil afzien van de missionaire inspanning van de Kerk en tegelijk een ecotheologie omarmt die missionarissen van de klimaatverandering uitstuurt om alle volkeren te leren luisteren naar de schreeuw van Moeder Aarde.

Tot slot raadt Matt de katholieken over heel de wereld aan de voorspraak in te roepen van de heilige Bonifacius, die uit liefde voor het zielenheil van de Germanen hun afgodische heilige eiken omhakte en hen tot Christus voerde. Daarvoor is hij de marteldood gestorven.

John-Henry Westen: Paus Franciscus heeft ‘het geloof ernstige schade toegebracht’.

Men verwacht dat Amazonesynode de grootste ramp ooit voor de Kerk zal zijn. Laten we bidden dat het niet zo verschrikkelijk zal blijken te zijn. Enkele kardinalen hebben gewaarschuwd voor geloofsafval en schisma in het voorbereidende document maar de meesten zijn stil gebleven. Wij, de gelovigen, kunnen niet blijven zwijgen want het is het geloof van onze kinderen dat wordt bedreigd. Het is ons recht als katholieken om het geloof  van Christus trouw doorgegeven te krijgen van onze priesters en bisschoppen en speciaal van de paus. Maar in deze tijd gebeurt het tegenovergestelde, met name door paus Franciscus. Hij heeft ernstige schade toegebracht aan het geloof en het is tijd dit hardop te zeggen. Uit liefde voor Christus, uit liefde voor zijn Kerk, uit liefde voor onze allerheiligste Moeder in de hemel, uit liefde voor onze kinderen die wij het ene ware geloof willen doorgeven, moeten wij het van de daken roepen: het is genoeg!

De paus heeft de vriendschap van de wereld gewonnen  maar de prijs is het verraad van de waarheid van de Verlosser. In het aan de kant schuiven van goede kardinalen, goede ordes van religieuzen, orthodoxe instituten en academies; door het bevorderen van heterodoxe prelaten; door het persoonlijk geven van tekenen van goedkeuring aan homoseksuele handelingen en plegers van abortus; door een valse oecumene te verkondigen; door het geven van vals onderricht over contraceptie, ongehuwd samenleven en echtbreuk heeft de paus laten zien dat hij zich liever laat leiden door een geest die tegengesteld is aan het evangelie dan door de Heilige Geest, die voor de paus meer dan voor iemand anders beschikbaar is.

Dit alles wil niet zeggen dat we niet van paus Franciscus houden. Het zou geen liefde zijn als we zouden zwijgen over deze ernstige zaken en over zijn persoon. Immers zij zijn voor hem het meest schadelijk. Hij zal zich immers net als wij in het oordeel bij Christus moeten verantwoorden.

Michael Voris: De Amazonesynode zal de universele Kerk vervangen door een “Globalistische Kerk”.

Het pausambt heeft het specifieke doel een toonbeeld van eenheid in de Kerk te zijn, maar geen eenheid in de zin van “de meerderheid bepaalt”, maar een eenheid van het aloude geloof waarvan getuigd wordt in iedere moderne tijd, zij het de 16^de of de 21^ste eeuw. Dit betekent noodzakelijkerwijs een conflict met de seculiere wereld, die theologen de “tijdgeest” noemen. En daar voegen ze dan aan toe: wie trouwt met de tijdgeest zal spoedig weduwnaar zijn. Paus Franciscus – ongeacht zijn bedoelingen – heeft zijn fundamentele plicht als paus niet begrepen; de Kerk behoort niet aan hem, behoort aan geen enkele paus, natie of politieke ideologie of tijdvak. De Kerk is tijdloos juist omdat zij met geen enkele tijd gehuwd is. Daarom verkondigt zij tijdloze waarheden, niet afhankelijk van tijd of plaats. Maar deze paus heeft vanaf het begin gepoogd de Kerk in lijn te brengen met een soort valse theologie en in de haast dit tot stand te brengen omringde hij zich met een heleboel klerikale boeven – sommigen van hen zijn medeplichtig aan de cover up van minderjarigen en of jonge, vooral mannelijke, volwassenen. De bevrijdingstheologie, ontstaan in de krochten van de KGB en losgelaten op Zuid-Amerika in een Sovjetpoging het katholicisme op dat continent te ondermijnen, is noodzakelijkerwijs antiwesters.  De Westerse beschaving is gevormd door de katholieke Kerk na de ineenstorting van het Romeinse Rijk. In deze beschaving stond vooral God centraal en niet de mens. De bevrijdingstheologie waar de paus mee dweept, is geen theologische positie. Het is zuiver politiek maar het kiest voorlopig een theologisch klinkend verhaal als dekmantel. Het opereert trouwens onder divers namen: socialisme, globalisme, bevrijdingstheologie, milieuactivisme. Het is dezelfde beweging, steeds bekeken door een ander prisma. En in de kern staat de verheffing van de mens of de schepping boven God. En ze doen dan alsof God de Schepper dit wil.

De Kerk is geen gehoorzaamheid verschuldigd aan een aardse instantie en dus is ook de bisschop van Rome, wie het in een bepaalde tijd ook is, aan de wereld niets verschuldigd dan de verkondiging van de eeuwige waarheid. De VN  hebben geen voorrang op de heilige katholieke Kerk. Marxistisch geïnspireerde bevrijdingstheologie heeft niets te zeggen over de heilige katholieke Kerk; ongebreideld kapitalisme heeft niets te zeggen over de heilige katholieke Kerk.

Dit huidige pontificaat heeft bijna ieder zicht op zijn verplichtingen tegenover de wereld verloren: dat is het leiden van de hoogsten in Gods schepping naar de Schepper, naar het heil. Het enige doel van deze zogenaamde Amazonesynode is het voltooien van het werk van de revolutionairen binnen de Kerk die hun ondermijnende activiteit al jaren geleden begonnen zijn. Paus Franciscus en zijn klerikale medestanders zijn bezig een globalistische organisatie te creëren met een katholiek gezicht. Die façade moet vallen en eindelijk moet de waarheid voor de dag komen.

Prof. Roberto de Mattei: Er zijn momenteel twee godsdiensten in de katholieke Kerk. Eén heeft er een Amazonegezicht.

Er zijn momenteel twee godsdiensten binnen de katholieke Kerk. De eerste is het traditionele katholicisme, de godsdienst van hen die in de huidige verwarring trouw blijven aan het onveranderlijk leergezag van de Kerk. De tweede godsdienst had twee maanden geleden nog geen naam; nu heeft zij een naam: de Amazonegodsdienst, zoals is gezegd door de persoon die momenteel de Kerk leidt: er is plan de Kerk een “Amazonegezicht” te geven. Wat dat betekent, is in de voorbereidende documenten voor de synode uitgelegd. Het is een zaak van “opnieuw uitvinden” van de Kerk in de woorden Leonardo Boff in een boek uit 1978. De ‘ecclesiogenesis’ (wording van de Kerk) van Boff is de ‘cosmogenesis” (wording van de kosmos) geworden in lijn met de postmoderne milieugedachte. Het doel is nu breder: opnieuw uitvinden niet alleen van de Kerk maar van de schepping als geheel op basis van een nieuw ‘kosmisch verbond’ (Schreeuw van de aarde, schreeuw van de armen – voor een kosmische ecologie, Italiaans, Cittadella 1996). Dit doel wordt bereikt door herinterpretatie van het katholieke geloof. Het modernisme heeft al eerder geleerd dat het meest effectieve middel om een waarheid te ontkennen de vervalsing is. Dat werkt beter dan een rechtstreekse aanval. Herinterpretatie is een onrechtstreekse ontkenning van de waarheid. Bij voorbeeld: het eerste artikel van het credo leert: “Ik geloof in God, de almachtige Vader, Schepper van hemel en aarde”. Sectie 25 van het voorbereidend document houdt “een kijk op de wereld voor die vastgelegd is in de mantra van Franciscus: alles is met elkaar verbonden”. Echter nergens in het document staat dat alles hiërarchisch op God, de Schepper, geordend is en dat al het andere van Hem onderscheiden is. De aarde wordt gepresenteerd als een biosfeer, een ecosysteem, dat God in zich insluit en waarvan de hoogste wet is de gelijkheid van alles. In werkelijkheid is de eerste regel van de schepping niet een gelijkwaardige onderlinge verbondenheid van alles maar hun ordinatio ad unum (gerichtheid op de Ene). We zien hier de dwalingen van het pantheïsme opduiken die al herhaaldelijk door de Kerk veroordeeld zijn. De nieuwe Amazone godsdienst herinterpreteert en vervalst het eerst geloofsartikel. Men haalt daarbij de “wijsheid van de voorouders” van de inheemse bevolking aan die God overal in de natuur ziet. Zij hebben geen begrip van transcendentie (God die het geschapene overstijgt). Zij verwarren God met de natuur. De Amazonegodsdienst ontkent niet slechts de transcendentie van God door Hem in te sluiten in de natuur zoals het pantheïsme doet, maar zijn ontkennen ook zijn Enig zijn zoals het heidens veelgodendom doet.

Leonardo Boff, de bevrijdings- en ecotheoloog (door vroegere pausen veroordeeld) die meegewerkt heeft aan Laudato si, stelt:  …. we moeten erkennen dat de heidenen deze buitengewone eigenschap hadden: zij konden een glimp opvangen van de aanwezigheid van goden en godinnen in alles. In bossen, Pan en Silvanus, in de aarde Gaia Demeter (= Moeder Aarde) of Ceres, in de zon Apollo en Phoebus, enzovoorts”.

Het voorbereidend document zegt met verwijzing naar Laudato si:  “Het leven van de Amazonegemeenschappen, nog vrij van invloeden van Westerse beschaving, wordt weerspiegeld in hun geloof en in hun rituelen in relatie tot handelingen van geesten, van godheden – op vele manieren aangeroepen – met en in het gebied, met en in relatie tot de natuur. Deze visie op de wereld is samengevat in de mantra van Franciscus: alles is onderling verbonden.”

Met alle respect, verschuldigd aan kerkelijke gezagsdragers, beschuldig ik allen die het Instrumentum Laboris (werkdocument) hebben goedgekeurd of gaan goedkeuren van polytheisme (veelgodendom) en meer speciaal van polydemonisme (veeldemonengeloof), want “al de godheden van de heidenen zijn demonen; onze Heer heeft in plaats daarvan de hemelen geschapen”(ps. 95, 5)

Deze twee godsdiensten kunnen de Kerk niet bestaan en ik doe een beroep op de kardinalen en bisschoppen die nog katholiek zijn hun stem te verheffen tegen dit schandaal.

Marco Tosatti: Werkdoc van de Amazonesynode ondersteunt de bewering van Franciscus dat God een “veelheid aan religies wil”.

Paus Franciscus heeft in Abu Dhabi een document getekend dat een zin bevat die explosieve gevolgen  voor het katholieke geloof heeft: “De veelheid en diversiteit van godsdiensten, huidskleur, geslacht, ras en taal zijn door God in zijn wijsheid gewild”.  Vanuit deze zin kan men beweren dat alle godsdiensten voortkomen uit de goddelijke wil en dat iedereen dus vrij is de godsdienst te kiezen die hij wil. In de audiëntie van 3 april 2019 heeft paus Franciscus gezegd, dat hij bedoelde de permissieve wil van God zoals de scholastiek dat uitdrukt. Echter het document wordt niet aangepast. De zin die er staat, is voor een christen ten diepste onjuist. Deze zin gaat in tegen de openbaring en met name tegen het eerste gebod van de decaloog. Het is de opvatting van de katholieke Kerk dat het de positieve wil van God dat alle mensen alleen God, de Vader, God, de Zoon en God de heilige Geest aanbidden.

Voor mij is de zin in de Abu Dhabi verklaring een van de meest rampzalige uitingen van een paus ooit. Een bevestiging van dit relativisme vinden we in het Werkdocument van de synode. Ook in dit document is de figuur en de rol van Christus als de enige Heiland en de Kerk als de weg naar het eeuwig heil verduisterd door andere dingen: ecologie, luisteren naar de inheemse traditie, de notie van de Amazone als een locus theologicus…

Dr. Taylor Marshall: De Amazonesynode levert het bewijs dat de katholieke Kerk van binnenin is geïnfiltreerd.

Satan drong op een unieke wijze op enig moment in de laatste honderd jaar de katholieke Kerk binnen, of misschien zelfs eerder. Meer dan een eeuw infiltreren de organisatoren van de Vrijmetselarij, het liberalisme en modernisme de katholieke Kerk met de bedoeling haar leer, haar liturgie en haar missie te veranderen van iets bovennatuurlijks tot iets binnenwerelds. Katholieken merken in toenemende mate de klimaatverandering in de Kerk. Velen zijn het erover eens dat Vaticanum II, de Novus Ordo Missae en het pontificaat van Paulus VI een enorme verwarring in de katholieke Kerk hebben gebracht. Maar valt de eerste dominosteen in 1962 bij de opening van Vaticanum II? Ik denk dat de wortel van het rot teruggaat tot een agenda die in werking is gezet ongeveer honderd jaar vóór Vaticanum II. Het is een agenda om de bovennatuurlijke godsdienst van de gekruisigde en verrezen Christus te vervangen door een natuurlijke religie van humanisme en globalisme.

Bovennatuurlijk denken – vertrouwen op God die boven al het natuurlijk verheven is – dat is katholicisme. Naturalisme – vertrouwen op onze geschapen natuur zonder de hulp van God – dat is satanisme. De katholieke Kerk is in crisis omdat de vijanden van Christus een georganiseerde poging planden een paus voor satan op de Romeinse stoel van Petrus te plaatsen. De vijanden van Christus, van Nero tot Napoleon ontdekten dat uiteindelijk een aanval of een moord op de paus alleen maar sympathie en martelaren kweekt. Daarom probeerden zijn één van hen in de pauselijke schoenen te plaatsen. Het zou decennia, ja zelfs een eeuw duren om seminaries, priesters, bisschoppen, keuzekardinalen en tenslotte zelfs een paus te creëren – maar het zou de moeite van het wachten waard zijn. Een langzaam en sluw plan om een satanische revolutie te laten plaats vinden met de paus als marionet.

De katholieke Kerk is van binnenuit geïnfiltreerd en die infiltratie gaat op zijn minst terug tot het pontificaat van Pius IX. Het is een aanval op het bovennatuurlijk geloof, op wonderen, en op de oorsprong van onze schepping: Gods identiteit van mannelijke en vrouwelijk, het instituut van het huwelijk. Welnu, het is een herleving van het heidendom.

Jeanne Smits: De onophoudelijk stimulering door de Amazonesynode van het dienstwerk voor de vrouw is geworteld in heidendom en afgodendienst.

Een van de meest dreigende vernieuwingen die door de komende Amazonesynode worden geïntroduceerd is het bevorderen van een of ander vorm van gewijd dienstwerk voor vrouwen. Het Werkdocument in 2018 sprak van de “dringende noodzaak de ambten te heroverwegen die vandaag de dag nodig zijn om te beantwoorden aan de doelen van ‘een Kerk met een Amazone-gezicht en de Kerk met een inheems gezicht.” Daarbij wordt gedacht aan ambten die aan vrouwen kunnen worden gegeven gezien de centrale plaats die vrouwen in de Amazone innemen. En dan zijn er nog de “viri probati”. Waarom gebruikt men de Amazone om dit te promoten. Ook in Europa spelen in de parochies vrouwen een belangrijke rol en er zijn meer plaatsen met priestergebrek.

Het antwoord op de vraag staat (en u zult niet verbaasd zijn) in een voetnoot van het Werkdocument: “In het proces van het bedenken van een Kerk met een Amazone-gezicht dromen we met ons voeten staande in onze wortels en zien we met onze ogen open de toekomstige vorm van deze Kerk, uitgaande van de ervaring van de culturele diversiteit van haar volkeren. Onze nieuwe wegen zullen gevolgen hebben voor de ambten, de liturgie en de theologie (Indiaanse theologie). [4]” Het gaat hier om een aftreksel van de bevrijdingstheologie die erg lijkt op de “theologie van het volk” waar Franciscus zo dol op is. Het legt erg de nadruk op land en gemeenschap: de “Pachamama” ofwel Moeder Aarde. Het vrouwelijk element staat voorop. “Geloof in de God Vader-Moeder” is juist wat wordt verkondigd in nr. 121 van het Werkdocument en dit vernieuwde zicht op God houdt de praktisch goddelijke rol in van Moeder Aarde. Vrouwen als gewijde bedienaren, hoewel niet meteen als priesters, is vanuit het gezichtspunt van de Indiaanse theologie noodzakelijk. Het komt voort uit de inheemse spiritualiteit, en dus uit het heidendom. Er is altijd sprake van een duivelse omkering in de meest vreemde voorstellen van een valse godsdienst. In dit geval: het idee is vrouwen te hebben die actief als een soort bedienaren deelnemen aan het heilig Misoffer. Het betekent zoiets als vrouwelijke soldaten in de strijd naar voren schuiven. Soldaten moeten vijanden doden. Priesters moeten het  onbevlekte Offerlam offeren en zij voegen hun eigen leven bij Hem zodat onze Moeder de Kerk ons genade kan schenken, dat is leven. En vrouwen moeten leven geven, niet doden. Zij geven hun kinderen wat zij ontvangen en datzelfde doet de Kerk. De Amazonesynode wil praten over de rol van de vrouw in de Kerk terwijl de Kerk al het mooiste antwoord heeft: de Maagd Maria. Ten diepte geloof ik dat toen God de kosmos schiep – en dat betekent schoonheid – maakt Hij een passend aards huis en een bruidsschat voor zijn dochter, moeder en bruid. Zij is onze koningin, de koningin van het heelal en zelfs de koningin van de engelen en dat tot groot ongenoegen van Satan, omdat hij zich moet onderwerpen aan en overwonnen is door een vrouw, door een moeder die ons eeuwig leven kan meedelen door het Offer van haar geliefde Zoon. Onze visie op de vrouw is hierdoor bepaald.

José Antonio Ureta: hoe de Amazonesynode de Kerk afschaft door het priesterschap te veranderen.

De stichter van TFP legt in zijn werk Revolution and Counter-Revolution uit dat het de  trots en de zinnelijkheid (de bevrediging hiervan is het plezier van het heidense leven) was, die het protestantisme veroorzaakten. De triomf van de zinnelijkheid werd bevestigd door de invoering van de echtscheiding en de opheffing van het celibaat, terwijl trots leidde tot de ontkenning van het hiërarchisch priesterschap door het te reduceren tot een loutere delegatie vanuit het algemeen priesterschap van de gelovigen. Het Concilie van Trente definieerde de katholieke leer door het sacramentele en onverbrekelijke huwelijk te bevestigen en tevens de goddelijke instellingen van de kerkelijke hiërarchie, gebaseerd op het wijdingssacrament.

Paus Franciscus heeft in Amoris Laetitia de praktische acceptatie van de echtscheiding door de katholieke Kerk ingevoerd. De afschaffing van het celibaat wordt gevraagd in par. 129 van het Werkdocument.

Een neo-Lutheraanse aanval op het priesterschap en het hiërarchisch karakter van de Kerk is al lang aan de gang. De bevrijdingstheoloog Leonardo Boff herhaalt telkens dat “de macht van Christus (exousia) niet bij enkele leden ligt maar bij de totaliteit van het volk Gods” en dat “iedere ambt binnen de gemeenschap en voor de gemeenschap ontstaat”. Bijgevolg moet “het hoofd van de gemeenschap door een ad hoc delegatie van de gemeenschap  de Maaltijd van de Heer voorzitten”. Een Zuid-Afrikaanse bisschop voorzag als oplossing voor het priestertekort twee soorten priesters: de “gemeenschapspriesters” en de “diocesane priesters”. De eerste soort moet ingebed zijn in een gemeenschapsraad en kan een seculiere professie uitvoeren. Op de weg terug van Panama zei paus Franciscus: “men zou oudere gehuwde mannen kunnen wijden maar ze kunnen dan alleen het munus sanctificandi (De Mis vieren, het boetesacrament en het sacrament van de zieken toedienen). De priesterwijding verleent de drie munera: regendi (te besturen als herder) – docendi (te onderwijzen). Dit komt met de wijding. De bisschop zou dan slechts de bevoegdheden geven voor het munus sanctificandi: dat is de stelling.” Deze stelling is opgenomen in nr. 127 van het Werkdocument. Ze stellen daar dat stammen in de Amazone een “sterk gevoel van gelijkheid” hebben waardoor “gezag bij toerbeurt uitgeoefend wordt”. Klerikalisme wordt niet geaccepteerd en daarom moet we “overwegen of de uitoefening van jurisdictie (macht tot besturen) op alle terreinen (sacramenteel, juridisch en bestuurlijk) en op een blijvende manier gekoppeld moet zijn aan het sacrament van de wijding.”

Als de Synodevaders en paus Franciscus duidelijk of dubbelzinnig par. 127 van het Werkdocument goedkeuren, heeft het neo-Lutheranisme het Concilie van Trente verslagen. Maar een dergelijke kerkelijke structuur zal niet langer de katholieke Kerk zijn.