België wordt geïslamiseerd, maar wie dat zegt is een fascist
Hieronder een stuk overgenomen uit Katholisches.info. Het beschrijft een situatie in België die, naar ik vermoed, ook in Nederland voorkomt.
Geen Belgische krant, maar het Franse liberaal-conservatieve Le Figaro bericht in zijn weekblad van 21 maart over de toenemende islamisering van België en laat zien dat de toegeeflijkheid van staatsinstellingen en de hypocrisie van progressieven deze ‘halal’-isering mogelijk hebben gemaakt. Maar wie de realiteit bij de naam noemt, wordt uitgescholden en aan de schandpaal genageld als “xenofobe rechtsextremist”. Ook in België wekt de reportage van Figaro irritatie en verontwaardiging op.
La Libre Belgique beschuldigt Le Figaro ervan een “onzinartikel zonder enige analyse” te hebben afgeleverd. L’Humanité noemt het een “xenofobe voorpagina van het tijdschrift Figaro”. Het Belgische mediamagazine 7 sur 7 vraagt zich bezorgd af of Le Figaro “dichter naar de rangen van extreem-rechts opschuift”.
De reden voor de progressieve verontwaardiging is al te vinden in de kop van de Figaro-reportage: “Voyage en Belgiquistan” (“Reis naar Belgiquistan”). Op basis van getuigenissen en interviews ter plaatse beschrijft het een realiteit die al lang bestaat en die de aanslagen in Parijs en Brussel in 2015 en 2016 ook buiten de Franstalige wereld bekend hebben gemaakt. Maar de leidende progressieve wereld ontkent en verbergt deze realiteit, die zich voor ieders ogen afspeelt: de islamisering en halalisering van België. Verantwoordelijk hiervoor zijn de druk van de steeds talrijker wordende islamitische extremisten en de luidruchtige door de belastingbetaler gefinancierde multiculti linkse netwerken, gesteund door vele nuttige idioten van westerse signatuur karakter.
Het “gehalaliseerde” België
De reportage van het tijdschrift Figaro begint in de gemeente Schaarbeek in het noordoosten van het Brusselse hoofdstedelijke gewest, tussen de Aerschotstraat/de Aarschotstraat, waar “de lijven van prostituees achter etalages worden uitgestald als koopwaar voor de begerige ogen van voorbijgangers”, en de Brabantstraat, waar “Koranboeken en andere religieuze islamitische werken verkrijgbaar zijn achter etalages”, waar “klokken met Zwitserse precisie oproepen tot [islamitisch] gebed” en “waar tapijten klaarliggen om uitgerold te worden in de richting van Mekka”. In Schaarbeek zijn de inwoners, Walen en Vlamingen, al lange tijd in de minderheid. Ongeveer 80 procent van de inwoners heeft een migrantenachtergrond. Het aandeel moslims wordt geschat op 40 tot 50 procent, afhankelijk van de verstrekte informatie. En de trend stijgt snel.
Schaarbeek staat voor uitersten: aan de ene kant een liederlijk Westen met zijn uitbuiting en commercialisering van seksualiteit, en aan de andere kant islamitisch fanatisme gehuld in religie. “Beiden uiten zich gewelddadig op vervallen en smerige plaatsen,” zegt voormalig maatschappelijk werkster Fadila Maroufi, geciteerd door Le Figaro , die zelf van Marokkaanse afkomst is maar in het spervuur is terechtgekomen van islamisten en Europees links vanwege haar kritiek, die haar beiden beschuldigen van ‘islamofobie’. Dat heeft iets schizofreens, zegt Maroufi.
De islamitische verovering van steeds grotere gebieden
Het islamistische bolwerk Molenbeek, waar de islamistisch geradicaliseerde broers Abdeslam wonen, werd internationaal bekend na de aanslagen in Parijs op 15 november 2015, waarbij 130 mensen omkwamen en bijna 700 gewond raakten. De islamisering verovert echter steeds grotere gebieden, maakt wijken volledig onherkenbaar en bevordert de ontwikkeling van een parallelle wereld. Aanhangers van minikalifaten die de sharia in hun wijken willen invoeren, zijn overal te vinden.
Le Figaro schrijft:
“De hoofdstad van Europa verandert snel. En dat is al enkele jaren zo. Je hoeft je ogen maar open te doen en door de straten van Brussel te lopen om te zien dat het islamisme, dat niet over het hoofd kan worden gezien, steeds meer ruimte inneemt. Op sommige plaatsen is alleen de ‘islamitische economische bedrijvigheid’ te zien. Alles is ‘gehalaliseerd’. Van seksegescheiden kappers tot gesegregeerde restaurants en kledingwinkels. Een mono-economie die niet de moslims dient, maar de islamisten.”
“Ik moet me onderwerpen aan de islam”
Peter, een voormalig onderwijzer, werkte in Mechelen en Boom, twee kleine steden tussen Antwerpen en Brussel. Aan de Franse krant vertelt hij dat hij de handdoek in de ring heeft gegooid, walgend van de methodes, van wat niet uitgesproken mag worden en van de blindheid van politici die uit betuttelingslogica de radicale islam voet aan de grond hebben laten krijgen. Hij hekelt “veertig jaar laksheid”. Peter, de zoon van een vakbondsman die opgroeide met linkse waarden, vertelt hoe hij in zijn professionele omgeving werd verstoten omdat hij openlijk kritiek durfde te leveren op de islamisering.
Het begin van zijn ontgoocheling viel samen met zijn eerste ervaring in Mechelen in een opvangcentrum voor migranten, waarvan de meesten moslims waren. Daar had Peter de taak om hen via een integratieproces kennis te laten maken met de Belgische samenleving en haar waarden:
“We moesten hen uitleggen hoe onze instellingen en de Belgische samenleving werken. Mijn eerste ontmoeting met deze groep nieuwkomers, voor het merendeel moslims, vond plaats midden in de Ramadan en ik was geschokt toen de andere teamleden me vroegen om me tijdens de lunch te verstoppen met mijn boterham en een koffie in mijn hand om deze mensen niet te ‘beledigen’. Ongelooflijk!”
Het geld voor de “strijd tegen islamofobie” wordt gebruikt om islamisten in de EU te financieren.
Kortom, zegt Peter: “Ze eisten dat ik me onderwierp aan deze religie. Dat is niet de basis waarop we immigranten moeten verwelkomen. We moeten hen de principes van ons land uitleggen, die van democratie, vrijheid en respect voor verschillen. Alleen de directeur van het centrum steunde me voorzichtig. Sommige leden van het kantoor, allemaal moslims, zorgden ervoor dat ik ontslagen werd.
Na zijn ontslag verhuisde Peter naar Boom, waar hij een baan vond in het maatschappelijk werk. Op een dag ontmoette hij Fouad Belkacem, een idool van de jeugd in de multi-etnische banlieues van België, die bij justitie bekend stond om zijn banden met islamistische netwerken en in het bijzonder met Sharia4Belgium, een in 2012 ontbonden jihadistische organisatie die het einde van de democratie en de oprichting van een islamitische staat in België voorstond (sommige leden zijn na de ontbinding naar Syrië vertrokken om de jihad te vechten in de gelederen van Islamitische Staat (IS)).
“Destijds, tussen 2004 en 2006, voordat hij politiek actief werd, heb ik zijn gevaarlijke gedrag gemeld bij de gemeente Boom.” De lokale politici vroegen hem echter om niet op te vallen, omdat ze dachten dat aandacht vragen voor de kwestie alleen maar stemmen zou opleveren voor extreem-rechts. “Ik was geschokt,” zegt Peter, die Frankrijk oproept om drastische maatregelen te nemen om te voorkomen dat het net zo afloopt als in België.
Gedoogd door de EU-instellingen
De huidige Franse minister van Justitie, Gérald Darmanin, besloot het Collectif contre l’islamophobie en France ( Collectief tegen islamofobie in Frankrijk) te ontbinden wegens islamistische propaganda in 2020 toen hij nog minister van Binnenlandse Zaken was. Maar wat gebeurde er echt? De organisatie werd opnieuw opgericht in België onder de naam Collectif contre l’islamophobie en Europe (Collectief tegen Islamofobie in Europa ) maar met dezelfde extremistische ideeën.
Woke ideologie verergert de situatie
Ook Belgische scholen en universiteiten blijven niet gespaard, integendeel: de situatie wordt verergerd door de invloed van de Woke-ideologie. De journaliste en seculiere activiste Nadia Geerts was betrokken bij de voorbereiding van een conferentie georganiseerd door de denktank Les Universalistes, een verdediger van de principes van de Verlichting, die de moeilijkheden aankaartte die leerkrachten ondervinden tegenover de aanspraken van hun leerlingen op identiteit en religie. Onder de titel “Paroles de profs!” verzamelde de conferentie een reeks verontrustende getuigenissen over het toenemende klimaat van censuur.
Sommige leerkrachten zien af van het behandelen van bepaalde onderwerpen of het tonen van kunstwerken in lessen kunstgeschiedenis of biologie. Moslimleerlingen weigeren zelfs bepaalde vakken te volgen omdat ze als “haram”, verboden, worden beschouwd.
De voorbeelden gaan maar door. Deze zwakte is ook duidelijk in de reportage van Le Figaro. Le Figaro was een burgerlijk-liberale krant en durfde tenminste het onderwerp islamisering aan te snijden. In het verslag laat het echter alleen linkse stemmen aan het woord, zij het soms verlichte. Het taboe dat links heeft opgeworpen weegt dus zwaar. Ze proberen zichzelf te beschermen, met fluwelen handschoenen aan te pakken. Op deze manier wordt er echter geen tegenmodel zichtbaar gemaakt, want links wil er geen en de verlichte linksen erkennen het probleem wel, maar hebben er geen oplossing voor. Waar zouden ze die vandaan moeten halen?
In plaats van de realiteit onder ogen te zien, treedt progressief links, hand in hand met de islamverenigingen, op tegen degenen die de dingen bij hun naam durven te noemen. Zoals uit de reacties op het Figaro-rapport blijkt, wil men dit zoveel mogelijk voorkomen en taboe verklaren. Dit zijn dezelfde progressieve krachten in Europa die massamigratie wilden en blijven promoten. Ze beschouwen buitenlanders fundamenteel als betere mensen en willen ze eigenlijk heropvoeden tot hun linkse waarden, maar de nog sterkere drijfveer is minachting voor de eigen identiteit en cultuur. Dit is groter dan de angst om verslonden te worden door de eigen revolutie, in die zin dat islamisering uiteindelijk de eigen cultuur zal vernietigen zoals gewenst, maar geen multicultureel paradijs zal creëren, maar een verscheurde, geïslamiseerde samenleving die een mislukte samenleving zal worden. Als gevolg daarvan zal ook de staat een mislukte staat worden.
Dutch
Write a Reply or Comment