2024-D . Commentaar van derdenOn 7 september 2024 by Redactie

Kardinaal Gerhard Ludwig Müller, emeritus prefect van de Congregatie voor de Geloofsleer en voormalig bisschop van Regensburg (Duitsland), geeft in een interview met Javier Arias, hoofdredacteur van InfoVaticana, commentaar op de komende bisschoppensynode in het Vaticaan. We vertalen hier uit het Duits van Kath.net.

InfoVaticana: De laatste fase van de synode begint over een paar weken. Hoe kijkt u uit naar deze laatste sessie?

Kardinaal Müller: Tot mijn complete verrassing werd ik benoemd tot lid van de synode door de paus. De reden die werd gegeven was dat er meer theologische expertise nodig was. Kettersgezinde groepen echter, die zich vermommen als progressieven, bekritiseerden deze beslissing en relativeerden het als een louter tactische manoeuvre van de paus, die een signaal wilde geven aan orthodoxe katholieken, die worden afgeschilderd als conservatieven of zelfs traditionalisten, dat de deelnemers evenwichtig waren.

InfoVaticana: Hoe verliet u de synodevergadering in oktober vorig jaar?

Kardinaal Müller: Het had erger kunnen zijn. Maar veel van de deelnemers aan deze synode, die meer een theologisch-pastoraal symposium is geworden door de benoeming van niet-bisschoppen, hebben geen duidelijk beeld over het wezen,  de missie en constitutie van de katholieke Kerk.

Het verhaal is vaak herhaald dat Vaticanum II, in het beeld van de piramide, de constitutie van de Kerk heeft omgekeerd. De basis, namelijk de leken, staan nu bovenaan en de paus en de bisschoppen onderaan.

Wat deze mislukte beeldspraak ook moge betekenen, het Tweede Vaticaans Concilie bevestigde de apostolische constitutie van de Kerk, zoals zo duidelijk geformuleerd door Irenaeus van Lyon tegen de gnostici; Irenaeus die door paus Franciscus tot Kerkleraar werd gepromoveerd. Krachtens doopsel en vormsel delen alle christenen in de zending van de Kerk, die uitgaat van Christus, de Herder, Hogepriester en Profeet van het Nieuwe Verbond.

Maar in tegenstelling tot de protestantse ontkenning van het sacrament van de wijding (bisschop, priester, diaken) bestaat de hiërarchisch-sacramentele constitutie van de Kerk vanuit goddelijk recht. Bisschoppen en priesters handelen niet als vertegenwoordigers (afgevaardigden, mandatarissen) van het priesterlijke en koninklijke volk van God, maar namens God voor het volk van God. Want zij zijn door de Heilige Geest gewijd om als herders de kudde van God te weiden, die Hij door het bloed van zijn eigen Zoon heeft gekocht als het nieuwe volk van God (vgl. Handelingen 20, 28).

Daarom wordt het ambt van bisschop en priester door een afzonderlijk sacrament verleend, zodat de dienaren van God die aldus met geestelijk gezag zijn begiftigd, in de naam en zending van Christus, de Heer en het hoofd van zijn Kerk, kunnen handelen in hun amt van leraar, herder en priester (Vaticanum II, Lumen Gentium 28; Presbyterorum ordinis 2).

InfoVaticana: Is er enige reden tot bezorgdheid over wat er zal gebeuren na de synode?

Kardinaal Müller: Er is altijd een gevaar dat zelfbenoemde progressieven, samen met anti-katholieke krachten in de politiek en de media, de Agenda 2030 zullen introduceren in de Kerk, waarvan de kern een wokistische kijk op de mensheid is die lijnrecht staat tegenover de waardigheid van elke menselijke persoon als het beeld van God. Ze beschouwen zichzelf als progressief en geloven dat ze de Kerk een dienst hebben bewezen wanneer de Katholieke Kerk door deze verkeerde kant wordt geprezen  en wel voor het verkopen van ons geboorterecht in het Evangelie van Christus voor de linzenmoes van het applaus bij de ecomarxistische ideologen in de VN en de EU.

InfoVaticana: Kardinaal Víctor Manuel Fernández zei een paar maanden geleden dat de Fiducia supplicans werd gepubliceerd zodat de zegeningen voor paren van hetzelfde geslacht de synode niet zouden overnemen.

Kardinaal Müller: Mensen mogen zichzelf op de schouder kloppen voor hun tactische spelletjes. Maar het gaat om de waarheid. Pastorale zorg voor mensen met problemen in hun oriëntatie op het andere geslacht, die de Logos van de Schepper zelf in onze natuur heeft geschreven, kan niet ten koste gaan van de waarheid van het sacrament van het huwelijk of de zegen, die de belofte is van Gods genade om goed te doen en zonde te vermijden.

InfoVaticana: Anderen, zoals kardinaal Zen, hebben dit format van de Bisschoppensynode bekritiseerd omdat het de deelname van leken, religieuzen en priesters toelaat.

Kardinaal Müller: Ik heb al uitgelegd dat er ofwel een bisschoppensynode is als een instelling van de collegialiteit van alle bisschoppen met en onder de Paus van Rome, of het is een symposium met deelnemers uit het hele volk van God om van gedachten te wisselen over dringende kwesties en actuele uitdagingen, om te overleggen en ook om met voorstellen te komen.

In geen geval mag deze bijeenkomst lijken op een partijcongres in een autoritair systeem, waar iedereen nauwlettend in de gaten wordt gehouden en gecontroleerd om ervoor te zorgen dat ze spreken volgens de wensen van de autoriteiten en waar de enige echte heerser vervolgens beslist zoals het hem goeddunkt.

De kerk is geen politieke organisatie en haar grondwet heeft niets te maken met een absolute of constitutionele monarchie, een aristocratische oligarchie of met een libertaire of totalitaire heerschappij van het volk.

De Kerk is het volk van God en elke afzonderlijke christen staat in zijn geweten en gebed rechtstreeks tegenover God. En de bisschoppen zijn aangesteld als herders om het volk van God te onderwijzen, te leiden en te heiligen naar het hart van Jezus.

De Kerk is het sacrament van de verlossing van de wereld in Christus. Ze draagt ook bij aan het algemeen welzijn en aan sociale rechtvaardigheid en vrede in de wereld door de machthebbers te vermanen en voor hen te bidden.

Maar zij heeft geen directe politieke taak en erkent de relatieve autonomie van de diverse vakgebieden (Vaticanum II, Gaudium et Spes 36).

We kunnen niet de ene legitieme mening sanctioneren ten gunste van de andere met geestelijke sancties in zaken als klimaatverandering, verplichte vaccinatie of immigratie.

Net zoals de kerkelijke autoriteit geen nieuwe sacramenten kan instellen, kan ze geen nieuwe doodzonden uitvinden. Ze kan toch zeker niet iemand serieus bedreigen met de straf van de hel die een andere mening heeft over klimaatverandering dan de meerderheid.

InfoVaticana: De paus heeft controversiële en heterodoxe persoonlijkheden zoals James Martin of Maurizio Chiodi benoemd om deel te nemen aan de synode en de werkgroepen, wat vindt u hiervan?

Kardinaal Müller: Er is zeker een legitieme verscheidenheid van mening in de Kerk over kwesties die niet de waarheid van de openbaring betreffen, maar eerder gaan over concreet pastoraal werk, de organisatie van katholieke universiteiten, enz.

Duidelijk ketterse standpunten mogen niet erkend worden als gelijkwaardig, omdat ze de basis van de Kerk in haar geloofsbelijdenis ondermijnen.

De truc is om de heterodoxe positie als pastoraal gevoelig naast de orthodoxe positie te zetten. Het orthodoxe geloof wordt niet in twijfel getrokken. Maar de vertegenwoordigers van het katholieke geloof worden gepsychologiseerd als farizeeërs en hypocrieten, als koelbloedige letterknechten, als traditionalisten die verliefd zijn op het verleden of als geestelijk koppige indiestristen.

Op dit intellectuele niveau is het gemakkelijk om een hecht bondgenootschap te sluiten met media die kritisch staan tegenover de Kerk en de ideologen van het socialistisch-kapitalistische globalisme.

InfoVaticana: Denkt u dat andere onderwerpen zoals het celibaat van priesters, het vrouwelijke diaconaat of pro-LGBT pastorale zorg op tafel zullen komen in deze laatste sessie?

Kardinaal Müller: De hoofdrolspelers zullen de kans die ze hebben gekregen gebruiken om hun agenda te promoten, maar dit zal alleen maar leiden tot het verdere verval van de Kerk, omdat deze doelen ofwel dogmatisch inconsistent zijn of het gemis van elke spirituele diepgang zullen laten zien.

InfoVaticana: Creëert deze synode meer verdeeldheid en confrontatie binnen de Kerk?

Kardinaal Müller: Die verdeeldheid is er al. Deze “geen-bisschoppensynode-meer”, of beter gezegd dit internationale katholieke symposium, zou een gelegenheid moeten zijn om de eenheid van de Kerk zichtbaar te maken, die een predicaat van de Kerk is en die, boven alle menselijke politiek en diplomatie uit, een gave van God is en de eenheid van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest zichtbaar moet maken, zodat de Kerk gelooft dat Jezus de Zoon van de Vader is, de enige middelaar tussen God en de mens (Lumen Gentium 4).

InfoVaticana: De Kerk in Duitsland houdt nauwlettend in de gaten wat er gebeurt op de synode in Rome. Welke gevolgen kan dit volgens u hebben voor Duitsland als de progressieve eisen van de Duitse Kerk niet worden ingewilligd?

Kardinaal Müller: De Kerk in Duitsland is in een staat van snel geestelijk en intellectueel verval, vooral wat betreft haar officiële vertegenwoordigers en de kringen van katholieke functionarissen daar rondom heen.

Aan de andere kant zijn er nog steeds veel priesters, religieuzen en leken en ook enkele bisschoppen die katholiek zijn en willen blijven, zonder mitsen en maren. Maar de “synodalisten” betweterig buiten gesloten en gemarginaliseerd.

InfoVaticana: Tot slot, het Vaticaan benadrukt dat deze synode gaat over “synodaliteit”, kunt u uitleggen wat dit nieuwe concept betekent?

Kardinaal Müller: “Synodaliteit” is een kunstmatig gecreëerd abstract en modieus woord dat gebaseerd is op het concrete gegeven van een synode, namelijk de regionale of algemene vergadering van katholieke bisschoppen die hun leer- en pastorale ambt samen met de paus uitoefenen, maar dat paradoxaal genoeg nu zijn fascinatie krijgt door de ontkenning van de hiërarchisch-sacramentele constitutie van de Kerk.

In bredere zin kan “synodaal” ook gezien worden als een methode van optimale samenwerking tussen alle leden en rangen van de Kerk, die één van hart en één van geest moeten zijn in het loven van God en het dienen van hun naaste (Handelingen 2,43-47).

Op geen enkele manier is “synodaal” een nieuw kenmerk van de Kerk of zelfs maar het codewoord voor een andere Kerk die voortkomt uit de geseculariseerde verbeelding van de voorstanders van een universele eenheidsreligie zonder God, Christus, de dogma’s en sacramenten van het katholieke geloof.