2024-D . Commentaar van derden . UncategorizedOn 9 augustus 2024 by Redactie

Door George Weigel

8 augustus 2024

De kerkelijke propagandamachine die in het leven is geroepen voor de synode van oktober vorig jaar over de synode voor een synodekerk is nog steeds aan het malen, en het wordt zowel vermoeiend als zorgwekkend.

Wat vermoeiend betreft: Kardinaal Jean-Claude Hollerich, S.J., de algemeen rapporteur van de Synodes 2023 en 2024, informeerde ons in een “nieuwsbericht” van 14 juni van het Synodebureau van het Vaticaan dat “het Heilige Volk van God in beweging is gezet voor missie dankzij de synodale ervaring.” Nou, nee, uwe eminentie, dat klopt niet helemaal.
Gods heilige volk werd twee millennia geleden door de Heer Jezus in beweging gezet voor de missie, toen de apostolische groep de opdracht kreeg: “Ga dus op weg en maak alle volken tot mijn leerlingen, en doopt hen in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest” (Matt. 28,19). De apostelen werden in die zending bevestigd door de uitstorting van de Heilige Geest in Handelingen 3 en sindsdien is de kerk doorgegaan met haar zending. Het karakter en de reikwijdte van de zending van de Kerk in de eenentwintigste eeuw werden door paus Johannes Paulus II omschreven in de encycliek Redemptoris Missio (De Missie van de Verlosser) uit 1990, die leerde dat elke katholiek gedoopt is in een missionaire roeping en dat er overal missiegebied is. De levende en levendige delen van de wereldkerk hebben dat onderricht omarmd en leven het vandaag na.

Het idee dat de “synodale ervaring” de Kerk in beweging heeft gezet voor de missie is dus historisch gezien absurd. Het is ook propaganda voor een oefening die tot nu toe is verzand in het kerkelijke navelstaren waartegen kardinaal Jorge Mario Bergoglio, S.J., waarschuwde in de toespraak vóór het conclaaf tot de Algemene Congregatie van Kardinalen die ervoor zorgde dat hij het ambt van Petrus zou gaan bekleden. Paus Franciscus herhaalde die vermaning tegen het kerkelijk op zichzelf betrokken zijn in een preek de dag na zijn verkiezing.

Wat Synode 2023 betreft, deze leek in niets op het eerste christelijke Pinksterfeest. Want na de neerdaling van de Heilige Geest zaten de eerste christenen niet als een kleine groep in de Bovenzaal en zeiden: “Wow. Dat was iets. Laten we erover praten.” Nee, ze gingen meteen de straat op om te missioneren, “en er kwamen die dag ongeveer drieduizend zielen bij” (Handelingen 3, 41). Niets van dat alles volgde op de vervelende en gemanipuleerde “Gesprekken in de Geest” in kleine groepen op Synode 2024.

Zullen er in oktober dingen veranderen op Synode 2024? Er zijn redenen om sceptisch te zijn.
Van 4-14 juni werkte een groep theologen – mijn onhandige vingers typten bijna “ge-woke-te!” – om het werkdocument van Synode 2024 te helpen voorbereiden, gebaseerd op de rapporten die het secretariaat-generaal van de synode na Synode 2023 had ontvangen. De uitgenodigde theologen leken een afspiegeling te zijn van de DEI-belangen van het synodebureau, hoewel hun diversiteit niet uitgesproken theologisch was. Katholieke theologen in de Verenigde Staten en Amerikaanse theologen die in het buitenland werken (in sommige gevallen op tien minuten met de taxi van het synodebureau) behoren tot de meest creatieve denkers van de Kerk van vandaag. Toch is het moeilijk (zelfs tevergeefs) om leden van de in de VS gevestigde Academy of Catholic Theology of het in de VS gevestigde Sacra Doctrina Project prominent aanwezig te vinden onder degenen die naar Rome zijn geroepen voor dit tiendaagse overleg – en dit ondanks het feit dat leden van deze organisaties alle schijnbaar vereiste etnische, raciale en “gender” hokjes aankruisen. Is er sprake van een impliciete vooringenomenheid op het synodebureau, volgens welke de dynamisch orthodoxen zich niet hoeven aan te melden?

Kardinaal Hollerich is niet het enige lid van het College van Kardinalen dat verhalen vertelt over het “synodale proces” die zorgen baren ten aanzien Synode 2024. De secretaris-generaal van de synode, kardinaal Mario Grech, reist sinds Synode 2023 uitgebreid de wereld rond, op wat sommige kerkleden zien als een campagne voor het pausschap, of op zijn minst een campagne om een Grote Kiezer te zijn in het volgende conclaaf. Hoe het ook zij, het interview van de kardinaal afgelopen maart met een Zwitserse krant deed verschillende alarmbellen rinkelen.

 
Ten eerste gaf de kardinaal toe: “Als we het hebben over eenheid, over communio, dan bedoelen we niet de eenheid van denken. Werkelijk? Zijn we niet in de gemeenschap van gezamenlijke overtuiging wanneer we samen de Geloofsbelijdenis van Nicea reciteren? De geloofsbelijdenis van de apostelen? Is het katholicisme van de lokale optie – het soort katholicisme waarin een ernstige zonde in Polen een bron van genade is tien mijl verderop, aan de andere kant van de Pools-Duitse grens – echt katholiek (wat tenslotte “universeel” betekent)?

Toen zei de kardinaal dat hij zich de Kerk voorstelt “als een regenboog”. Dat is een interessant beeld. Grech is Maltees, wat betekent dat Engels hem volledig vertrouwd is. Het is dus onmogelijk voor hem om niet te begrijpen wat verwijzen naar een “regenboogkerk” betekent in de geglobaliseerde cultuur van vandaag.

Het belooft een interessante oktober te worden in Rome.