2024-R . Commentaar van redactieOn 7 maart 2024 by Redactie

Jordan Peterson is een wereldberoemde Canadese psycholoog. Zijn spreekbeurten over heel de wereld trekken overal volle zalen met voornamelijk jonge  mensen. In een interview zei hij laatst: het christendom stelt maar één grote eis, één grote uitdaging: “Neem iedere dag je kruis op en volg Mij.” Dat is wat Christus vraagt. Dat is heel persoonlijk en het enige wat er in deze wereld toe doet, maar de Kerk zelf schijnt er niet meer in te geloven. Paus Franciscus heeft het daar niet over maar over wereldbroederschap en klimaat. Over die globalistische dingen heeft Jezus het nooit gehad. De paus heeft het nauwelijks nog over waar het in het christendom echt om gaat, de echte uitdaging voor de mens en de wereld van vandaag.

Ik denk dat Jordan Peterson gelijk heeft. De Kerk preekt niet meer de eigen agenda van Jezus, die iedere mens persoonlijk uitnodigt tot bekering en vraagt zichzelf te verloochenen en Hem te volgen door je kruis op te nemen; je leven te winnen door het durven te verliezen.

De paus is voornamelijk met seculiere, globalistische dingen bezig waarin hij onkritisch de kant kiest van de globalisten. Hij gelooft – en draagt dat in Laudato si ook uit – dat de klimaatverandering grotendeels een menselijke oorzaak heeft. Inderdaad is een groot percentage van de geleerden die mening toegedaan maar je moet daarbij wel bedenken dat het woke-denken veel wetenschappers verplicht zo te denken op straffe van verlies van baan en inkomen. Het is opvallend dat financieel onafhankelijke personen of mensen die met pensioen zijn andere meningen durven te verkondigen, onderbouwd met natuurkundige gegevens. Het is schadelijk voor het pausambt als deze partij kiest in een zaak waarin hij niet competent is.

Niet alleen op het gebied van klimaat maar op talloze andere terreinen wil de paus de huidige seculiere “waarden” behagen. De wereld vind het celibaat maar onzin; liberale katholieken willen niet zo heel graag buitenbeentjes in de wereld zijn. Jezelf verloochenen en je kruis opnemen staat haaks op wat de wereld wil en wat dus de vorst van deze wereld (de duivel) behaagt en aanbeveelt. Je aanpassen aan de smaak van de wereld betekent dus het verplichte celibaat van priesters tussen haakjes zetten. Het begint met het wijden van “viri probati” maar uiteraard blijft het daar niet bij.

Nog meer heeft de wereld met vrouwenrechten. De wereld vindt dat vrouwen en mannen onderling inwisselbaar zijn. Verschillen mag je nauwelijks benoemen en de meeste worden als cultureel bepaald beschouwd. Durft de Kerk nog een eigen theologisch gefundeerd oordeel over de verschillen (ook in rol) van mannen en vrouwen te geven? Ook hier lijkt ze, los van Christus en van de eigen doctrinaire traditie, de wereld na te willen papagaaien en het ambt beetje bij beetje (op een sluw jezuïtische manier) voor vrouwen open te zetten.

Heel duidelijk wordt de wereldse en onchristelijke houding van de Kerk duidelijk in de kwestie van het zegenen van homokoppels en van overspelige paren. Hoewel men aan de traditionele leer van de Kerk zegt vast te houden, valt men die, om de wereld te behagen, in de praktijk toch af. Dat is het tegengestelde van wat de Kerk altijd heeft gedaan en ook nu zou moeten doen: de zonde vermijden en in plaats daarvan mensen aanraden hun kruis op zich te nemen en Jezus te volgen in het niet toegeven aan de zondige begeerten.

Al die toegevingen hebben niets met Christus en zijn kruis te maken. Integendeel Jezus was niet toegeeflijk Hij scherpte zelfs de joodse Wet nog aan. Christus, ons Hoofd en onze Hogepriester, was tegen de gewoonten van zijn tijd celibatair. Is dat al niet reden genoeg voor een celibatair priesterschap in navolging van Christus, de hogepriester. Hij was bovendien man, bruidegom van zijn Kerk de bruid. Hou zouden vrouwen ooit Christus sacramenteel als bruidegom kunnen vertegenwoordigen?

Jordan Peterson heeft gelijk. Wil de Kerk overleven, dan zal zij de heilloze weg van aanpassing aan de wereld en haar geest of het nu via een synodaal proces op pauselijke motu proprio’s gebeurt, moeten verlaten en terugkeren naar haar traditie. De wereld wordt niet als geheel gered via een redding van het klimaat of via een wereldregering. Dat zijn  geen christelijke maar utopische  en dus heilloze toren-van-Babel-visioenen. De wereld wordt persoon voor persoon gered, als men Christus volgt door in het dagelijkse leven zijn kruis op te nemen. De personen die dat willen, zijn er ook nu. Het zijn voornamelijk jonge  mensen op zoek naar de waarheid. Zij zien uit naar de verlossende prediking van de Kerk, die niet verstopt mag worden door dwalende herders.

C. Mennen pr

7 maart 2024