Een vervolgde kudde…
Enkele jaren geleden heb ik op een zondagmorgen vervangen in de Lucaskerk in Den Bosch. Hoewel ik wist dat deze kerk bovengemiddeld bezocht werd, was ik verrast door het grote aantal deelnemers aan de viering. Bovendien was het opvallend dat er veel gezinnen met kinderen aanwezig waren en dat de gemiddelde leeftijd duidelijk lager lag dan dat ik bij vervangingen in andere kerken gewend was. Het was een keurig verzorgde liturgie met een goed koor en een goede actieve deelname van alle aanwezigen: ook voor een priester een vreugde om daar te mogen celebreren.
De Lucasgemeenschap heeft haar wortels in een groep jonge gezinnen uit Den Bosch en omgeving die zich enkele tientallen jaren geleden iedere zondag in de Kapucijnenkerk verzamelden voor de viering van de heilige Mis. Zij voelden zich vaak teleurgesteld door een gebrek aan eerbied en de “vrije” liturgische vormgeving in hun eigen parochies en vonden elkaar in een solide katholieke geloofsbeleving. Na enkele jaren moest de groep bij de Kapucijnen weg en vond een plaats in de St.-Janskathedraal met een eigen viering in de vroege ochtend. Na weer een aantal jaren vond de toenmalige plebaan het beter en praktischer dat de gemeenschap naar de Lucaskerk op Zuid zou verkassen, een mooi voorbeeld van Bossche-school-centraalbouw. Nog weer een tijd later werd de groep geplaagd met het verlaten van de mistijd. Al deze veranderingen werden zonder of zonder al te veel inspraak van de gemeenschap van bovenaf doorgevoerd. Toch bleef het ondanks alles een levende gemeenschap.
Oorspronkelijk was Den Bosch als één fusieparochie gedacht. Om voor mij onduidelijke redenen is later De St.-Jan uit deze fusie gehaald. Deze gaat nu als eigen parochie (zonder al te veel achterban) verder, terwijl de rest van Den Bosch, waaronder ook de Lucas, is opgegaan in de Mariaparochie.
Sinds kort heeft deze Mariaparochie een nieuwe pastoor die het hart van zijn liturgische activiteit wil leggen in de St.-Cathrien, weliswaar een eerbiedwaardige oude kerk maar waar al lang buiten wat categoriale groepen geen gelovigen meer komen. De kerk heeft nauwelijks parkeergelegenheid en ligt in de schaduw van de St.-Jan. Is het überhaupt mogelijk deze kerk nieuw leven in te blazen en dat zonder de kathedraal concurrentie aan te doen? De Cathrien heeft een grote pastorie die echter al jaren niet meer regulier bewoond wordt en enorm vervallen is. Deze pastorie wordt nu ter bewoning voor de nieuwe pastoor (en waarschijnlijk voor parochieactiviteiten) (zo te zien) voor tonnen gerenoveerd.
De Lucaskerk heeft een overvloed aan vrije parkeerplaatsen en bovendien een aanpandige pastorie in dezelfde stijl als de kerk, die momenteel weliswaar verhuurd is maar die met een beroep op de status van ambtswoning binnen afzienbare tijd vrij te maken is voor bewoning door de pastoor.
Echter, de Lucaskerk gaat dicht en wordt verkocht! Zogenaamd, volgens de krant, omdat de kosten voor de Mariaparochie te hoog worden. Hoe zit het dan met de kosten voor de Cathrien inclusief de enorme renovatie van de pastorie, mede gelet op de parkeergelegenheid, en de nabijgelegen St. Jan?
En waar blijft de Lucasgemeenschap? Die zijn de laatste tijd al gedeeltelijk naar Vught en andere parochies in de buurt uitgeweken. Ze gaan voor het overgrote deel in ieder geval niet naar de Cathrien. Het gaat daarbij niet alleen om het kerkgebouw en de parkeergelegenheid maar ook om een nieuw wind die is gaan waaien en die in de gemeenschap veel onrust heeft veroorzaakt. Een van die tekenen van een nieuwe wind is dat onlangs tijdens de zondagsmis de pastorale werkster heeft gepreekt. Nu is een preek door een leek (ook een pastorale werker is een leek) tijdens de heilige Mis in de katholieke Kerk absoluut verboden. De ernst van dat verbod en de samenhang ervan met de katholieke ambtsopvatting komt tot uitdrukking in het feit dat de bisschop hiervan onder geen enkele omstandigheid kan en mag dispenseren. Protesten van parochianen hadden noch bij de pastoor, noch bij de bisschop een duidelijk vervolg.
Wat kan de Lucasgemeenschap doen als ze zich tegen de verkoop van hun kerk willen verzetten? Ze kunnen in beroep gaan bij de Heilige Stoel en de noodzaak van de kerksluiting aanvechten. Ze maken een goede kans, als ze kunnen aantonen dat er voldoende gelovigen zijn, als er voldoende priesters zijn en voldoende geld. Het lijkt, zoals ik er van buiten tegenaan kijk, niet moeilijk dat alles te bewijzen.
Maar of ze de moed nog op kunnen brengen….??
C. Mennen pr
24 mei 2023
Comments