2023-R . Commentaar van redactieOn 15 januari 2023 by Redactie

In 1908 nam de Anglicaanse geestelijke Paul Wattson het initiatief voor de internationale gebedsweek voor de eenheid van de christenen, jaarlijks van 18 tot en met 25 januari. Deze data waren niet willekeurig gekozen. Destijds was 18 januari het feest van St. Petrus’ Stoel in Rome en destijds en ook nu nog is 25 januari het feest van de bekering van de H. Paulus. Deze gebedsweek is op den duur door alle christelijke kerkgemeenschappen overgenomen. Overigens was een eerste vrucht van de gebedsweek de opname van Wattson in de volle gemeenschap van de katholieke Kerk. Als kind ben ik met die gebedsweek en dit verhaal over Wattson opgegroeid. Toentertijd hadden we in de parochies gebedsblaadjes met op iedere dag een speciale gebedsintentie: voor de terugkeer van de orthodoxen tot de eenheid van de katholieke Kerk, voor de terugkeer van de Anglicanen, voor de terugkeer van de protestanten etc.

Sinds het Concilie mogen we niet meer spreken van en bidden voor de terugkeer van de afgescheidenen. Zelfs dit laatste woord is taboe. Voortaan zijn het onze “gescheiden broeders en zusters” en we moesten bidden dat we elkaar beter zouden leren verstaan en dat we mogen toegroeien naar de eenheid die Christus gewild heeft. Ik heb me daarbij altijd afgevraagd: zou Christus een andere eenheid gewild hebben dan de eenheid met en binnen de katholieke Kerk? Is het politiek of tactiek om dat dan niet te benoemen? Of zijn er toch stiekem velen in de Kerk die voelen voor een meer vage eenheid, niet op basis van de apostolische waarheid maar op basis van een verbond van modaliteitenkerken waarin de orthodoxie en waarheid ondergeschikt wordt gemaakt aan gevoel en beleving? Dat zou je wel kunnen concluderen als je de oecumenische vieringen in sommige kerken ziet waarbij de katholieken op zondagmorgen afzien van de eucharistie of, nog erger, een soort gemengd eucharistie/avondmaal vieren. Daar wordt het geloof al ingeleverd voor een “fijne beleving” en o wee, de priester die daar niet aan wil meewerken. Hij begrijpt volgens de neochristenen niets van de oecumene en van wat Christus wil. Christus was volgens hen eigenlijk altijd al een soort van protestant met wie je doctrinair blijkbaar alle mogelijke kanten op kunt.

Als u dacht dat dit het eindpunt van de ontwikkeling is, dan hebt u het mis. De gezamenlijke kerken in Nederland hebben kennelijk besloten voor het gemak de traditionele data te verlaten maar dat is nog het minst erge. De inhoud van de gebedsweek is nu wezenlijk veranderd. De eenheid waarom wordt gebeden is niet meer de eenheid in geloof, eenheid van geloofsgemeenschappen; nee, het gaat nu om het opheffen van verdeeldheid  die ongelijkheid en racisme veroorzaken. Volgens de organisatie (Raad van Kerken, MissieNederland. Mirgantenkerken): “wordt gedurende de week besproken hoe racisme tot verdeeldheid leidt in plaats van zoeken naar eenheid”. Ook het Katholiek Nieuwsblad propageert de viering op deze manier en kondigt aan dat de Suitbertusparochie rond Maurik een oecumenische zondagsvering houdt waarbij dan wel geklaagd wordt dat niet iedereen meedoet omdat ze nog aan hun eigen identiteit vastzitten. Ze vinden het lastig dat de Russisch orthodoxe Kerk een ander standpunt over Oekraïneoorlog inneemt en ze gaan bidden dat die zich meer door Geest zal laten leiden. Dus u weet het: volgens de Suitbertusparochie is de Heilige Geest wel met hen (en waarschijnlijk ook met de Oekraïne) maar niet met de Russische Kerk.

Volgens de website gaat het over “Verbinding” en de projectleider zegt: “De gruwelijke dood van George Floyd () in 2020, als gevolg van het handelen van een politieagent, bracht wereldwijd een beweging op gang waarin (de gevolgen van) racisme en etnocentrisme worden besproken.”

Wat heeft dit alles met de eenheid van de christenen te maken? Volgens mij niet veel. Het heeft alles te maken met het in de politiek en de media gepropageerd globalisme. Daarin gaat het over milieu-alarmisme, antiracisme (wat volgens hen overigens alleen bestaat van blanken jegens zwarten. Omgekeerd racisme wat uiteraard ook voorkomt, mag in die kringen zelfs niet benoemd worden. Het gaat over zgn. verbinding en inclusiviteit waarbij verschillen tussen mannen en vrouwen moeten vervagen, tussen gehuwd en ongehuwd, waarin niets meer vaststaat en alles een keuze is.

De week voor de eenheid, heeft gezien thema en terminologie zich in die globalistische agenda gevoegd.  Dan is een vage eenheid onder christenen zelfs niet meer voldoende. Dat is het volgende dat voor de deur staat: een soort algemene wereldgodsdienst waarin iedereen zijn ding kan doen, als men maar de seculiere globalistische agenda aanvaart.

Dus ik raad u aan: niet meedoen aan het globalistisch gebazel van de Raad van Kerken. Laten we maar gewoon bidden voor de eenheid van de christenen en wat mij betreft voor de eenheid binnen de schoot van onze Moeder de Heilige Kerk die als enige de volheid van het geloof de eeuwen door heeft bewaard.

15 januari 2023