Eens waren wij katholiek (2)
Ooit hadden wij in Nederland bisschoppen die zich tegen de tirannie verzetten en opkwamen voor de vrijheid van godsdienst als het grootste goed van een mens. Je godsdienst in vrijheid kunnen beleven, God de verschuldigde eer brengen en de genademiddelen voor je eeuwig heil ontvangen, dat zijn voor christenen eerste levensbehoeften. Je zou verwachten, dat zeker bisschoppen dat beseffen. Maar dat blijkt niet het geval te zijn. De Nederlandse bisschoppen beschouwen de kerk als een niet noodzakelijke winkel die om vijf uur dicht moet zijn. De Albert Heijn en de Jumbo zijn in de ogen van de bisschoppen belangrijker dan de kerk. En dat zonder dat de overheid ze daartoe dwingt (wat in achterkamertjes tussen regering en bisschoppen gebeurt, weten we niet en is voor onze meningsvorming ook niet belangrijk). De vrijheid van godsdienst stelt de bisschoppen in staat de kerken ook ’s avonds voor de eredienst open te houden. Als ze dat niet doen, hebben ze alle besef van de hiërarchie van waarden verloren en lopen ze zonder noodzaak als makke schapen in de plaats van als zelfbewuste herders gedwee voor de onsamenhangende treurmuziek van een weifelende regering uit. Kijk eens, wij zijn de braafste jongetjes van de klas: wij vragen gedwee aan meester de Jonge of wij het bord mogen uitvegen en een stempeltje in ons rapport krijgen.
Voor veel parochies betekent dit dat er, met dank aan de bisschoppen, voorlopig helemaal geen Missen meer kunnen zijn (of hebben de bisschoppen de Dag des Heren al verbreed tot zaterdagmorgen/middag?) Immers priesters met meerdere kerken (en dat zijn ze bijna allemaal) hebben hun missen over de kerken verdeeld, in sommige kerken dus alleen op zaterdagavond.
Het toppunt van “pastorale zorg” is het verbod van Missen op Kerstavond/nacht. Zou het werkelijk onmogelijk zijn zodanige maatregelen te nemen dat men “veilig” aan de kerstliturgie kan deelnemen? Zou je gelovigen ook geen eigen verantwoordelijkheid mogen geven?
Aangezien deze angst van de bisschoppen en deze onderdanigheid aan het wereldlijk gezag in de Kerk van het Westen vrij algemeen is, vraag ik me af of deze houding iets te maken heeft met de “geest van het Concilie”, een modernistische kijk op God, geloof en liturgie waarin de paus, ook in deze onheilige maatregelen, vooropgaat.
Ik word dan meer geïnspireerd door de Roemeense orthodoxe bisschoppen. Met Pasen was er in Roemenië een avondklok van kracht. De bisschoppen hebben aan de regering met kracht duidelijk gemaakt dat Pasen een voor de gelovigen een zeer belangrijk feest is dat in de nacht gevierd moet worden. En…. de regering is gezwicht. De gelovigen hebben Pasen gewoon kunnen vieren. Evenmin zijn de bisschoppen gezwicht voor een eis van de regering om het communie uitreiken (met lepel en in de mond) te wijzigen. “We hebben dat alle eeuwen zo gedaan. Het hoort bij onze traditie”.
Dit zijn bisschoppen naar mijn hart, ook al zijn ze dan niet in eenheid met de paus.
1 december 2021
Dutch
Comments