De nieuwe dictatuur
We hebben de vorige eeuw twee dictatoriale systemen beleefd die hun landen in onvrijheid hebben ondergedompeld, hun tegenstanders in concentratiekampen hebben opgesloten en verantwoordelijk zijn geweest voor miljoenen en miljoenen doden. Het maakte uiteindelijk niet zoveel verschil of de dictatuur nu links of rechts was. Zowel het rechtse nationaalsocialisme als het linkse communisme waren gruwelijke systemen van onvrijheid en onderdrukking. Ze hebben daarbij nog één ding gemeenschappelijk: de haat tegen alles wat godsdienst is en met name tegen de katholieke Kerk met haar duidelijke leer en haar wereldwijde hiërarchische structuur. Dictatoriale systemen weten dat ze met geweld uiterlijke macht kunnen uitoefenen over hun onderdanen maar dat macht over het denken van mensen afstuit op een echte religieuze overtuiging. Echte religieuze mensen krijg je er geestelijk niet onder. Zij blijven zelfs onder de ernstigste vervolging ten diepste vrije mensen en daarmee haarden van verzet. Om de kracht van de religie te breken werden er in beide systemen bisschoppen en priesters gevangen gezet, om het simpele feit dat ze trouw bleven aan hun geloof en de verderfelijke ideologie niet aanvaardden. Datzelfde gebeurt nog in enkele nog bestaande communistische dictaturen zoals China, Vietnam, Noord-Korea en Cuba.
De Kerk, bij monde van met name de paus, veroordeelde zowel het communisme als het nationaalsocialisme als onverenigbaar met de rechten van de mens en het christelijk geloof. De positie van de Kerk was duidelijk en betekende een grote steun voor de christenen in de verdrukking. Trouw aan het geloof, trouw aan de Kerk en trouw aan de paus van Rome lagen daarbij in elkaars verlengde. De Kerk was en is geroepen in de wereld als belangrijkste morele autoriteit op te komen voor gewetens- en godsdienstvrijheid en met woorden te strijden tegen onderdrukking en uitbuiting op basis van haar moraal en haar sociale leer.
Velen – en ook ik hoor bij hen – zien momenteel in de wereld een nieuwe dictatuur ontstaan: de alliantie van de staat en de grote techbedrijven. De greep van de staat op de individuele burger wordt steeds groter. Een groot gedeelte van de burgers is nu al voor zijn inkomen afhankelijk van de staat via allerlei toeslagen en subsidies. Tot welke onvrije en mensonterende toestanden dat kan leiden heeft de toeslagenaffaire van een almachtige en meedogenloze belastingdienst aangetoond. De invloed van de staatspropaganda via de publieke omroep en de mainstream media is enorm. Andere geluiden worden niet gehoord of zonder grond belachelijk gemaakt. Dat is tot op heden heel duidelijk geworden bij de covidcrisis en de klimaatcrisis. Alleen wetenschappers die de alarmklok luiden en zeggen dat er zeer drastische maatregelen genomen moeten worden krijgen het woord. Andere wetenschappers die even plausibele wetenschappelijke standpunten hebben, komen niet aan het woorden en worden als gekkies weggezet. Een publieke discussie over de voors en tegens van een en ander mag niet worden gevoerd. Het lijkt erop alsof de bevolking angst moet worden aangejaagd, zodat ze kneedbaar wordt voor verregaande beroving van vrijheid en grondrechten. De strategie heeft succes. De meeste mensen zijn doodsbang voor corona en laten zich daarom allerlei vergaande maatregelen welgevallen. Eveneens zijn veel mensen zo bang voor de CO2-toename en de klimaatverandering, zo bang voor een door alarmisten voorspelde enorme stijging van de zeespiegel, dat ze bereid zijn enorme bedragen te betalen voor vermindering van fossiele brandstof, die alleen al omdat het alleen in Nederland (of Europa) gebeurt nauwelijks merkbare invloed op de CO2 waarden in de dampkring zullen hebben. Daarbij moeten we dan nog aannemen dat de klimaatverandering komt van de broeikasgassen, waar een heleboel klimaatexperts vraagtekens bij zetten. Iedereen dient de klimaatalarmisten te geloven. Doe je dat niet, dan ben je een outcast. De dictatuur van den zogenaamd wetenschappelijk opinie gaat zo ver, dat zelfs aan universiteiten wetenschappers die de data anders interpreteren of andere onderzoeken aanhalen, gecanceld worden. De wetenschap dreigt tot propaganda te worden voor een staats- en elite-ideologie.
Langzamerhand wordt de vrijheid van meningsuiting beperkt. Over bepaalde onderwerpen moet je allemaal het zelfde denken. En dan gaat het niet alleen over covid of klimaat. Ook kwesties als Zwartepiet worden vrij dictatoriaal geregeld via pressiegroepen, omroepen en tenslotte regeringsmensen: we moeten tegen Zwartepiet zijn, anders ben je op zijn minst achterlijk en bovendien racistisch. Ook moeten we in het kader van de diversiteit omgebouwde vrouwen of mannen bejubelen en is het absoluut verboden hierbij een kritische nood te plaatsen. Hetzelfde geldt voor zaken rond leven en dood. En het lijkt erop alsof dit in Brussel de verworvenheden van het vrije Westen zijn geworden: de dictatuur van het liberale links. De vraag is: hoe lang de vrijheid van godsdienst nog blijft bestaan en de vrijheid van onderwijs. Van de links liberalen mogen bepaalde christelijke opvattingen (bijv. rond huwelijk en seksualiteit) niet meer worden overgedragen. Dat beschadigt volgens hen de kinderen. Het is een trein die voortdendert. Het is hele cultuur die Europa, Amerika, Australië en, de internationale instituties beheerst, gesteund door de media en de machtige techbedrijven. Men schermt met termen als die nieuwe wereldorde en build back better. Men ziet in covid het instrument om tot een nieuwe wereldorde te komen. Er zijn mensen die, waarschijnlijk niet ten onrechte, vrezen dat de coronapas de opstap is naar een algehele persoonlijkheidspas waardoor de staat totale controle over ons krijgt en ons misschien dwingt tot een bepaalde manier van leven met beloning en straf naar het voorbeeld van China waar een dergelijk systeem al bestaat.
Al met al een dreigende dictatuur die hier en daar al werkelijkheid is geworden.
En waar is de Kerk? Je zou verwachten dat de Kerk, evenals bij de vorige dictaturen, haar gelovigen en heel de wereld tegen de gevaren van deze dictatuur van onvrijheid zou waarschuwen. Echter, het is in Rome angstvallig stil. In tegendeel lijkt paus zich te verbinden met de links liberale machten. Dubieuze mensen gaan het Vaticaan in en uit. De paus onderschrijft de nieuwe werelddoelen. Daarin lijkt een Abu Dahbiverklaring waarin staat dat alle godsdiensten door God gewild zijn, de heidense pachamamaverering in het Vaticaan, de encyclieken Fratelli Tutti en Laudato Si. Kritiekloos pleit de paus tegen nationale soevereiniteit en voor wereldregeringen, voor vermenging van alle volkeren en godsdiensten door ongelimiteerde immigratie. Hij stelt zich kritiekloos achter het klimaatalarmisme en zijn profetes Greta Thunberg. Hij houdt niet op te pleiten voor een basisinkomen voor iedereen en dus voor meer macht voor de staat (marxisme). Geen woord van kritiek hebben we gehoord op de inperking van de vrijheden tijdens de corona. Nee, de paus doet er zelf aan mee. Zelfs in Rome zijn de kerken gesloten geweest en de sacramenten opgeschort. Wie had dat ooit kunnen denken? Een dergelijk nalaten van geestelijke zorg, een overdreven zorg voor het lichaam ten koste van de ziel. De paus ging voorop en de meeste bisschoppen in de wereld, gewillig als ze zijn, volgden
De gevaarlijke dictatuur die nu dreigt heeft van de Kerk niets te vrezen. Daarom zijn alle seculieren (van vrijmetselaars tot liberale ngo’s) zo vóór deze paus. Hij is eerder een bondgenoot dan een criticus vanuit het evangelie. De verdediging van de echte vrijheid is bij de Kerk niet meer in goede handen. Dat is na het schandelijke akkoord van het Vaticaan met de Chinese regering waar de trouwe Chinese katholieken de dupe van zijn geworden, heel duidelijk geworden.
28 oktober
Heilige apostelen Simon en Judas
Dutch
Comments