2021-ROn 7 juni 2021 by Redactie

Twee Duitse kardinalen staan symbool voor wat er in de Kerk van Duitsland, maar ook in de Kerk van Rome aan de gang is.

Aan de ene kant kardinaal Wölki, de aartsbisschop van Keulen. Hij is de beminnelijke voorvechter en verdediger van de katholieke leer en daarmee de leider van een kleine minderheid van katholieke bisschoppen in het proces van de zgn. Synodale Weg. Zoals alle bisdommen heeft ook Keulen in het verleden misbruikschandalen gekend. Zoals geen andere Duitse bisschop heeft kardinaal Wölki dat schandaal aangepakt. Hij liet een onafhankelijke commissie de rol van de kerkelijke functionarissen en eventuele cover ups onderzoeken. Deze commissie kwam in een 800 pagina’s tellend rapport tot de conclusie dat de kardinaal geen aantoonbare fouten had gemaakt maar wel zijn voorganger en zijn naaste medewerkers. Daarop ontsloeg Wölki diverse mensen onder wie een hulpbisschop. Over de aartsbisschop wordt uiteraard door progressieve priesters en voorstanders van de Synodale Weg luidkeels geklaagd in de media. Daarbij wordt het seksueel misbruik steeds weer aangegrepen als een middel om de trouwe katholiek Wölki kwijt te raken. Daarvoor wordt (door de duivel) geen middel geschuwd. Die klachten vinden in Rome bij Franciscus en zijn entourage gewillig gehoor en dit heeft geleid tot een apostolische visitatie van het aartsbisdom Keulen

Aan de andere kant hebben we kardinaal Marx, de aartsbisschop van München. Hij leek onder paus Benedictus van tamelijk conservatieve snit maar ontwikkelde zich onder paus Franciscus tot voorvechter van de progressieve vleugel onder de Duitse bisschoppen en tot een van protagonisten van de Synodale Weg. Hij is een van de naaste medewerkers van de paus in de kardinaalsraad. Ook in München is er sprake geweest van seksueel misbruik. Maar met name in een eerder bisdom van Marx, Trier, zou deze in de afhandeling nogal enkele steken hebben laten vallen. Marx is geen onafhankelijk onderzoek in zijn bisdom begonnen. Ja, waarom eigenlijk niet? Over hem wordt door progressieve kringen in de media niet geklaagd. De paus en zijn entourage hebben geen visitatie van de aartsbisdom München bevolen. Nu heeft kardinaal Marx plotseling de sprong naar voren gewaagd. Hij heeft bij de paus zijn ontslag als aartsbisschop aangeboden, niet omdat hij persoonlijk schuld bekent maar omdat hij onderdeel is van een kerkelijk systeem dat zich aan verschrikkelijke misdaden heeft schuldig gemaakt. Dat klinkt mooi maar het zou kunnen zijn dat hij zich zo aan een persoonlijke veroordeling zou willen onttrekken. Bovendien wordt in de Duitse media gesteld, dat zijn ontslagaanvrage druk zou uitoefenen op Kardinaal Wölki om hetzelfde te doen. Die druk is bij de Synodale Weg heel welkom. Op die manier zou men een lastige tegenstander die de Kerk niet aan de tijdgeest wil aanpassen kwijt raken. Daarom zal men de druk op Wölki opvoeren.

Wat zou er moeten gebeuren? De visitatie in Keulen, die nu eenmaal begonnen is, moet snel worden doorgevoerd. Dat kan ook want er ligt al dat 800 pagina’s tellende rapport van onafhankelijke advocaten. Een dergelijke visitatie mag niet te lang boven kardinaal Wölki blijven hangen.

De paus zou het ontslag van kardinaal Marx vooralsnog niet moeten aanvaarden. In plaats daarvan moet hij de opdracht krijgen in zijn aartsbisdom een onafhankelijk onderzoek te laten instellen onder toezicht van de Apostolische Stoel. Hetzelfde zou in alle Duits bisdommen moeten gebeuren (ze hebben toch geld genoeg). Daarna kunnen er personele consequenties getrokken worden.

Zullen mijn wensen werkelijkheid worden? Waarschijnlijk niet. Men houdt tegenwoordig in Rome niet zo van traditioneel katholieke bisschoppen en voor meer liberale bisschoppen ziet men graag watt door de vingers.

Ik hoop vooralsnog dat kardinaal Wölki de onrechtvaardige druk zal kunnen blijven weerstaan en een lichtend baken in de Duitse Kerk kan blijven.

7 juni 2021