2021-ROn 21 mei 2021 by Redactie

In Amerika woedt momenteel de zogenaamde “communieoorlog”. Wat is er aan de hand?  President Biden beroemt er zich op een devoot katholiek te zijn die iedere zondag naar de heilige Mis gaat. Hij zwaait nogal eens met zijn rozenkrans. Op het eerste gezicht zou je zeggen: dat is een opsteker voor de katholieke Kerk: een praktiserend katholieke president. Er is echter een groot probleem. Biden is een groot voorstander van pro-abortuswetgeving. Had Trump (die niet katholiek  maar wel pro-life was) de pro-abortuswetgeving zover mogelijk teruggedrongen, Biden heeft het weer allemaal terug gedraaid. Nu is abortus en het direct meewerken aan abortus volgens de moraal van de Kerk zwaar zondig. Het betreft hier immers weerloos menselijk leven waaraan het recht op leven nooit mag worden ontnomen en dat altijd bescherming verdient. In het kerkelijk recht is voorzien dat iemand die dit willens en wetens doet, een automatische excommunicatie oploopt. Volgens c. 915 moet aan zo iemand, als hij na een waarschuwing in zijn zonde blijft volharden de communie geweigerd worden. Iedere priester moet dus president Biden en ook Nancy Pelosi, de voorzitter van het Congres, en nog anderen, de communie weigeren. U begrijpt hoe moeilijk dat ligt en dat het nodig is dat bisschoppen zich hierover duidelijk uitspreken om priesters de nodige rugdekking te geven.

Dit is een probleem dat zich in alle tijden van de Kerk voordoet. We gaan even terug naar het jaar 390 in Milaan. Daar was Ambrosius bisschop en daar zetelde ook de Romeinse keizer Theodosius.

 Theodosius was katholiek en een kerkganger bij Ambrosius. In dat jaar voerde de keizer een vergeldingsactie uit in het Griekse Tessaloniki en joeg volledig onnodig enkele duizenden onschuldige inwoners over de kling. Ambrosius merkte dit terecht aan als een zware publieke zonde en sloot de keizer uit van de eucharistie totdat hij publiek boete zou hebben gedaan en zich met de Kerk zou hebben verzoend. Dat Theodosius de keizer was, maakte Ambrosius niets uit. Wat voor iedere christen gold, gold ook voor de keizer. Het strekt Theodosius tot eer dat hij maanden publieke boete deed en zich met de Kerk liet verzoenen.

Nu naar het heden. Zijn er bisschoppen als Ambrosius in Amerika? Ja, die zijn er. Enkelen van hen hebben zich ook laten horen. Zo heeft de aartsbisschop van San Francisco, Salvatore Cordileone, een herderlijk schrijven aan zijn gelovigen gericht waarin hij de zaak uitvoerig behandelt en zegt dat politici die op deze manier de abortus bevorderen niet de communie mag worden gegeven. Daarnaast heb je bijv. aartsbisschop Wilton Gregory van Washington die zegt dat hij Biden nooit de communie zal weigeren. De grote meerderheid van de Amerikaanse bisschoppen staat min of meer aan de kant van Cordileone en zij wilden om samen sterk te staan op 16 juni een stuk uitgeven waarin een duidelijk standpunt zou worden bepaald ten aanzien van katholieke politici die abortus bevorderen.

In juli 2004 schreef de toenmalige prefect van de Congregatie voor de Geloofsleer, kardinaal Ratzinger, een memorandum over het waardig communiceren aan kardinaal McCarrick, waarin hij pleitte voor het weigeren van de communie aan pro-abortuspolitici. Het ging toen over de katholiek Kerry die in de race was voor het Witte Huis. Het was een privé brief die op verzoek van Ratzinger aan de bisschoppenconferentie moest orden voorgelegd. McCarrick, die  joviaal omging met  de democratisch politieke elite, deed dit niet. De Amerikaanse bisschoppen hielden zich toen op de vlakte, waarschijnlijk uit angst dat het nadelig zou uitvallen voor de Kerk en daarmee voor hun eigen positie.

Een complicerende factor daarbij is dat niet alleen MacCarrick maar heel de katholieke Kerk in Amerika altijd al welwillend stond tegenover de democratische partij die over het algemeen wat dichter stond bij de katholieke sociale leer dan de republikeinen. De laatste veertig jaar zijn de democraten echter steeds verder van de christelijke moraal wat betreft huwelijk, seksualiteit, en vragen van leven en dood komen af te staan. Ze zijn steeds meer op het Nederlandse D66 gaan lijken. De katholieke politici binnen die partij zijn mee opgeschoven in die onchristelijke richting, waarschijnlijk om carrière te kunnen blijven maken. En de Kerk biedt in haar bisschoppen te weinig tegenwicht omdat ze bij de democraten gevierd willen zijn.

Nu is het duidelijk dat paus Franciscus, zoals op veel terreinen, ook in de abortuskwestie een uiterst ambigu (dubbelzinnig) standpunt inneemt. Enerzijds spreekt hij zich faliekant uit tegen abortus. Anderzijds prijst hij de grootste aborteur van Italië de hemel in zonder enige kritiek op haar abortusstandpunt. Ook ziet hij er geen been in voorstanders van abortus  zoals Nigal Biggar te benoemen in de Pauselijke Academie voor het Leven (sic!). In de praktijk is de paus meer geïnteresseerd in sociale items dan in de strijd tegen abortus. Daarom heeft hij zich openlijk verzet tegen de republikein Trump en hem nooit in zijn ijver tegen abortus gesteund en steunt hij openlijk Biden die als katholiek antikatholieke standpunten inneemt.

Er is bij de Amerikaanse bisschoppen een fervente Bergoglio-factie, die ongeveer samenvalt met de enge vrienden en vertrouwelingen van ex-kardinaal McCarrick . Zij zijn erg bij paus Franciscus in de gratie zijn (ze zij heel snel kardinaal geworden). Het zijn de kardinalen Wilton Gregory, Blase Cupich en Joseph Tobin. Zij steunen het democratisch establisment en willen voorkomen dat de Amerikaanse bisschoppen in juni een uitspraak zouden doen die kritisch is naar Biden en daarbij als uitgangspunt de brief van Ratzinger uit 2004 nemen. Cupich en Tobin zijn daarom spoorslags naar Rome afgereisd om de paus te bewegen in te grijpen zoals Cupich al eerder gedaan heeft in de misbruikkwestie. Ze worden langs een omweg op hun wenken bediend. De prefect van de Congregatie voor de geloofsleer, de jezuïet Ladaria,  heeft de bisschoppenconferentie een brief geschreven waarin wordt aangedrongen op het komen tot onderlinge eensgezindheid en waarin wordt gezegd dat de brief van Ratzinger niet gebruikt mag worden omdat het een privé brief was. Dit is een onbegrijpelijk schrijven. Het gaat over een centraal gegeven in de katholieke moraal, het kerkelijk recht is duidelijk, de brief van Ratzinger sluit daar naadloos op aan en de democratische katholieke politici geven enorme ergernis. De Romeinse brief, die zonder de paus ondenkbaar is, betekent in feite dat Rome het sociale program van de paus (waarvoor hij vooral door progressieve globalisten wordt geprezen) stelt boven een van de kernpunten van de katholieke moraal sinds het allereerste begin van de Kerk

Terecht heeft kardinaal Burke gezegd dat de kardinalen Cupich en Tobin getuigen moeten zijn Christus en van het evangelie in plaats van ambassadeurs van de democratische partij. Datzelfde geldt mutatis mutandis voor karinaal Ladaria (resp. de paus).

Laten we hopen en bidden dat het merendeel van de Amerikaanse bisschoppen de pastorale moed heeft van een heilige Ambrosius en de katholieke president duidelijk terecht durft te wijzen. Zij hebben immers tegenover God en hun gelovigen een verantwoordelijkheid die zelfs de paus hen niet kan ontnemen.

22 mei 2021