2021-DOn 27 januari 2021 by Redactie

De Duitse internetsite Kath.net had een interview met kardinaal Müller dat we hier onder in vertaling weergeven. Hij zegt behartenswaardige dingen over hoe wij als christenen weerstand moeten bieden in een ontkerstenende wereld en niet moet heulen met de vijanden van God en van de echte menselijkheid

kath.net:

Eminentie, de Amerikaanse Conferentie van Katholieke Bisschoppen heeft felle kritiek geuit op het abortusbeleid van de nieuwe president van de V.S. Joe Biden. Anderzijds zijn er enkele stemmen van Amerikaanse bisschoppen geweest die de kritiek van de bisschoppenconferentie op Biden als onverstandig hebben bestempeld. Kardinaal Blase Cupich van Chicago schreef op zijn persoonlijke Twitteraccount dat de Amerikaanse Conferentie van Katholieke Bisschoppen “een ondoordachte verklaring” had afgelegd bij de inauguratie van de nieuwe president. Vindt u de kritiek van de USCCB terecht of overdrijven de bisschoppen?

Kardinaal Gerhard Müller:

Een katholieke bisschop onderscheidt zich van machtspolitici en ideologen door gehoorzaamheid aan het geopenbaarde Woord van God. Hij zou een valse apostel zijn als hij de natuurlijke morele wet zou relativeren omwille van zijn politieke voorkeur of uit voorkeur voor deze of gene partij. Want ieder mens erkent de eisen ervan in zijn geweten op grond van zijn rede. Toen de politiek-religieuze machthebbers van hun tijd de apostelen onder bedreiging met straf wilden verbieden de leer van Christus te verkondigen, antwoordden de apostelen: “Men moet God meer gehoorzamen dan de mensen.” (Handelingen 5, 29).

Zij die het duidelijk belijden van de heiligheid van elk menselijk leven relativeren op grond van politieke voorkeuren met tactische spelletjes en sofistische verdoezelingen, verzetten zich openlijk tegen het katholieke geloof. Vaticanum II en alle pausen tot Franciscus toe hebben het opzettelijk doden van een kind voor en na de geboorte de meest ernstige overtreding van Gods geboden genoemd.

kath.net:

USCCB-voorzitter aartsbisschop Gomez zegt in zijn duidelijke verklaring tegen president Joe Biden: “Zoals paus Franciscus leert, kunnen we niet zwijgen als bijna een miljoen levens in ons land door abortus worden vernietigd.” Wat is de leer van de Kerk over abortus?

Kard. Müller:

 “God, de Heer van het leven, heeft in feite aan de mens de hoge taak toevertrouwd om het leven te behouden, en die taak moet op een menswaardige manier worden volbracht. Het leven moet daarom met de grootste zorg worden beschermd vanaf het moment van de conceptie. Abortus en het doden van het kind zijn afschuwelijke misdaden.” (Vaticanum II, Pastorale Constitutie over de Kerk in de moderne wereld Gaudium et spes, 51).

Kath.net:

President Joe Biden presenteerde zich – niet alleen op de dag van zijn inauguratie – als een vroom, praktiserend katholiek. Hoe geloofwaardig is dat in uw ogen, gezien zijn lange reeks pro-choice verklaringen en zijn officiële verklaring op de 38e verjaardag van het Roe- v.- Wade-abortusarrest : “In de laatste vier jaar heeft het recht op abortus onder zware druk gelegen,” evenals zijn aankondiging dat hij opnieuw massaal de abortus zal steunen in de VS en wereldwijd, inclusief financieel?

Kard. Müller:

Er zijn goede katholieken tot op de hoogste plaatsen in het Vaticaan die in blind anti-Trump sentiment alles accepteren of bagatelliseren wat nu tegen christenen en alle mensen van goede wil in de VS wordt ontketend.

O het ogenblik staan de VS, met hun geconcentreerde politieke, mediale en economische macht, in de voorhoede van de meest subtiel-brutale campagne in 100 jaar om de westerse cultuur te ontkerstenen. Het leven van miljoenen kinderen die nu het slachtoffer zullen worden van de wereldwijd georganiseerde abortuscampagne onder het eufemisme van “reproductieve gezondheidsrechten” bagatelliseren zij door te wijzen op de karakterfouten van Trump.

Een anders zeer gewaardeerde confrater verweet me dat ik niet alles rond abortus moest laten draaien. Want met het wegstemmen van Trump was het veel grotere gevaar afgewend dat deze gek op de nucleaire knop zou drukken. Maar ik ben ervan overtuigd dat individuele en sociale ethiek voorrang hebben op de politiek. De grens wordt overschreden waar geloof en moraal worden afgezet tegen politieke berekening. Ik kan een abortuspoliticus niet steunen omdat hij sociale woningbouw pleegt. Omwille van het relatieve goed zou ik dan het absolute kwaad moeten dulden.

kath.net:

Er zijn bisschoppen in de V.S. die openlijk hebben verklaard dat Biden niet in volledige gemeenschap met de Katholieke Kerk is wegens zijn openbare verklaringen en daden betreffende abortus, bijvoorbeeld de aartsbisschop van Denver, Samuel J. Aquila, en de aartsbisschop van Philadelphia, Charles Chaput.

Chaput pleit ervoor dat Biden op dit moment geen communie mag ontvangen. Daarentegen zei kardinaal Wilton D. Gregory, aartsbisschop van Washington DC. dat hij niet zou afwijken van de praktijk en dat Biden de communie mag blijven ontvangen. Wat is uw oordeel hierover?

Kardinaal Müller:

De absurde opvatting is binnengeslopen, zelfs onder katholieken, dat geloof een privé-aangelegenheid is en dat men iets intrinsiek kwaads in het openbare leven kan toestaan, goedkeuren en bevorderen.

In de praktijk zullen de christenen in een parlement of regering er niet altijd in slagen de natuurlijke zedenwet op alle punten te handhaven. Maar zij mogen nooit actief of passief deelnemen aan het kwaad. Op zijn minst moeten zij ertegen protesteren – en voor zover zij kunnen – zich ertegen verzetten, zelfs als zij daardoor gediscrimineerd worden.

Degenen die zich als christenen uitspreken tegen de mainstream LGBT-propaganda, abortus, gelegaliseerd drugsgebruik, de opheffing van de mannelijke of vrouwelijke seksualiteit, worden vaak bestempeld als “rechts” of zelfs “nazi”, hoewel het de nazi’s waren, met hun biologistisch-sociaal-darwinistische ideologie, die het meest openlijk in strijd waren met het christelijke mensbeeld.

De geestverwanten (die anderen denigreren met nazivergelijkingen, maar tegelijk verontwaardigd zijn over nazivergelijkingen) zullen elkaar eerder vinden waar men in opstand komt tegen de God die de mens schiep naar zijn beeld en gelijkenis – als man en vrouw.

kath.net:

Kunnen de Amerikaanse bisschoppen er in principe op vertrouwen dat paus Franciscus hun pro-life engagement volledig steunt, terwijl er hoogstens meningsverschillen kunnen zijn over kwesties van fijngevoeligheid in de omgang met een zittende president?

Kardinaal Müller:

Het heeft de Heilige Vader nooit ontbroken aan de duidelijkste woorden tegen abortus als moord met voorbedachten rade en hij is daarom zwaar beledigd door degenen die anders graag naar hem verwijzen en het contrast met de vorige paus Benedictus XVI niet luid genoeg kunnen benadrukken. Ik hoop dat niemand op het perverse idee komt om abortus en euthanasie af te wegen tegen het binnenlatenvan immigranten en migranten aan de grens met Mexico, en op die manier misdaden tegen de menselijkheid te vergoelijken met “stilzwijgen”.

kath.net: Kunnen en moeten de katholieken van de V.S., gezien de pro-abortus standpunten van de nieuwe president, zich eenvoudigweg goedwillig neerleggen bij zijn oproepen tot “eenheid” en het helen van wonden?

Kardinaal Müller:

Verzoening is wat God ons heeft gegeven door Jezus Christus. Vooral voor christenen in de politiek zou dit ook een richtsnoer moeten zijn voor hun spreken en handelen. Maar een ideologische verdeling van de maatschappij wordt niet overwonnen door de ene kant te marginaliseren, te criminaliseren en de andere te vernietigen, zodat uiteindelijk alle instellingen, van de media tot de internationale ondernemingen, alleen worden gedomineerd door de vertegenwoordigers van de kapitalistisch-socialistische hoofdstroom.

In de V.S., zoals nu in Spanje, zullen katholieke scholen, ziekenhuizen en andere instellingen zonder winstoogmerk die met overheidsgeld worden gesteund, ongetwijfeld tot immoreel gedrag worden gedwongen of worden gesloten als zij in overtreding zijn. Uiterlijk nu moet zelfs de meest naïeve mens merken of het gepraat over verzoening in de samenleving serieus bedoeld was of slechts een propagandatruc.

Vooral degenen die er zo luid over praten, zouden zich kritisch moeten afvragen wat hun bijdrage aan de verdeeldheid is. Het motto: „Willst du nicht mein Bruder sein, dann schlag ich dir den Schädel ein“  (Als je mijn broeder niet wilt zijn, sla ik je kop in) is niet de juiste weg naar verzoening en wederzijds respect.

kath.net:

Zou een dergelijk gewelddadig verzet tegen het abortusbeleid denkbaar zijn in de Duitstalige wereld, in Oostenrijk, Duitsland en Duitstalig Zwitserland?

Kardinaal Müller:

Sinds de 18e eeuw met het absolutisme hebben we ook in het katholieke Frankrijk, Oostenrijk en Beieren de ongelukkige traditie van staatskerkelijk denken (Gallicanisme, Febronianisme, Josephinisme).

De kerk definieerde zichzelf niet langer door haar goddelijke zending tot heil van alle mensen, maar door de dienst die zij de maatschappij mocht bewijzen in het kader van het algemeen welzijn in afhankelijkheid van de staat. Slechts eenmaal in de Kulturkampf tegen het Pruisische staatsabsolutisme en tegen totalitaire ideologieën werd verzet geboden in naam van zijn hogere missie (Pius XI, encycliek Mit brennender Sorge).

Sindsdien onderwerpt men zich publiekelijk in hoge mate aan de binnenwereldse staatsdoelen (de z.g. systeemrelevantie) en houdt men zich alleen in de eigen privé kring bezig met de agressieve ontkerstening van de maatschappij. Een bisschop in Centraal Europa staat vandaag voor de keuze om te overleven met conformisme of om door nitwitten gebrandmerkt te worden als fundamentalist….

kath.net:

Terwijl in de VS de absoluut talrijke deelname van katholieke bisschoppen aan bijvoorbeeld ’s werelds grootste pro-life manifestatie, de Mars voor het Leven, bijna een gewoonte is, zijn in Duitsland de weinige moedige bisschoppen die naar de Mars voor het Leven komen, op één hand te tellen.

Kardinaal Müller:

Het is niet aan mij om het gedrag van individuele bisschoppen te beoordelen. Ik ben altijd onder de indruk geweest van Clemens August von Galen, die op 18 oktober 1933 tot bisschop van Münster werd gewijd. Zijn motto was: Nec laudibus- nec timore. Geen lof van de mensen, geen angst voor de mensen zal ons bewegen.

kath.net:

In Polen, daarentegen, zijn de bisschoppen uitgesproken prolife. Waardeert u hun inspanningen?

Kard. Müller:

Meer dan enig ander Europees volk hebben de Polen 200 jaar geleden en gestreden voor de constitutionele democratie en het katholieke geloof.

Desondanks zijn er wrede vooroordelen tegen dit land in omloop. Zelfs in kerkelijke kringen worden deze gemeenplaatsen en stereotypen kritiekloos overgenomen. De inzet van Poolse bisschoppen, priesters en leken wordt toegeschreven aan een traditionalistisch basisgevoel van een natie die na de nationaal-socialistische en communistische dictatuur en buitenlandse overheersing nog niet zo rijp was voor democratie.

Uitgerekend uit Duitsland en Oostenrijk komen aanbiedingen van privé-lessen in democratie en in het omgaan met een geseculariseerde samenleving. Wij moeten op doordachte wijze meer solidariteit tonen met onze katholieke broeders en zusters. Wij zouden belangrijke dingen van elkaar kunnen leren en samen goed kunnen doen voor de katholieke Kerk in de wereld van vandaag.