2021-D . 2021-R . Commentaar van redactieOn 5 januari 2021 by Redactie

De meeste mensen voelen zich volstrekt comfortabel bij het politiek/kerkelijk/maatschappelijk correcte denken. Dat is op het ogenblik politiek/maatschappelijk een beetje links liberaal, zo ongeveer D66. Het zijn de yuppen met de bepalende invloed in de samenleving. Immers zij bepalen het politieke discours. Er zijn kleine nuanceringen maar over het algemeen denken de partijen in het midden en links van het midden hetzelfde. Ze zijn voor een vrije, liberale samenleving waarin je alles mag doen, als je maar niemand schaadt. Tenminste dat zeggen ze. Maar in feite beperkt de vrijheid zich tot wat zij, de links liberalen, goed vinden. Dat blijkt heel duidelijk uit het feit dat ze meestal tegen de vrijheid van godsdienst zijn en tegen de vrijheid van onderwijs. Dat is nogal wiedes, want de godsdiensten doen vaak een beroep op een vrijheid die niet in de links-liberale vrijheid past.

Een paar voorbeelden. De katholieke Kerk bijv. zegt dat het man- en vrouw-zijn tot Gods scheppingsorde hoort en dat dat geen kwestie van willen en keuze is maar van aantreffen en aanvaarden. Je wordt als man of als vrouw geboren en iets daar tussenin bestaat niet of is een zeldzame afwijking. Niet je gevoel maar de biologie en de chromosomen bepalen je geslacht.

Hetzelfde geldt voor de seksualiteit: de scheppingsnorm is dat een man gericht is op een vrouw en omgekeerd en dat een belangrijk doel van die seksuele gerichtheid de voortplanting is. Als een man gericht is op een man, is dat intrinsiek ongeordend. Om dat in te zien heb je niet veel verstand nodig. Het ligt in de natuur der dingen.

De opvatting die door de katholieke Kerk wordt uitgedragen, was tot een jaar of vijftig geleden in onze samenleving vrij algemeen aanvaard en werd door de meeste mensen als normaal beschouwd. Dat is veranderd. De links-liberale opvattingen zijn met succes vooral door de media verspreid en onder het mom van keuzevrijheid aanvaardbaar gemaakt.

Erger nog: de traditionele, natuurlijke opvattingen worden nauwelijks meer geduld. In de media komen ze niet aan de orde, hoogstens in negatieve zin als onvrije, achterhaalde ideeën. Ze worden met kracht bestreden. Zo bestaan er psychologische therapieën die bepaalde vormen van homoseksualiteit proberen te genezen of leren op een kuise manier met die neiging om te gaan. In Nederland is die therapie op last van het links-liberale parlement uit de ziektekostenverzekering gehaald. In diverse landen wordt het al als een misdaad beschouwd een dergelijke therapie aan te bieden. Het zien van homoseksualiteit als een afwijking is verboden want volgens het links/liberale establishment is het een normale variant van seksualiteit. Lang leven de zo gepropageerde vrijheid!

We hebben de affaire met de christelijke scholen gehad, die ongestoord gebruik wilden maken van de vrijheid van onderwijs en dus de christelijke seksuele moraal wilden onderwijzen. Om problemen te voorkomen en ouders vooraf te laten beseffen wat dit inhield, liet men bij de intake ouders een verklaring ondertekenen waarin men geen bezwaar maakte tegen de inhoud van het onderwijs betreffende homoseksualiteit en gender. Het links-liberale parlementaire establishment kreeg hier lucht van en schreeuwde moord en brand dat dit totaal niet kon. Daarin gingen CDA (te verwachten, want pluche is belangrijker dan principes!) en CU mee. Alleen de SGP kwam op voor het christelijke standpunt en de echte vrijheid van godsdienst.

Deze waardenstrijd speelt ook in Amerika. Van oudsher zijn er in Amerika maar twee partijen: de democraten en de republikeinen. Ik leerde op de middelbare school dat tussen die partijen nauwelijks verschil was. Dat was oorspronkelijk ook zo. De democraten waren iets socialer dan de republikeinen en daarom was de katholieke Kerk indertijd meer op de hand van de democraten. De laatste decennia zijn met name die democraten erg veranderd. Ze zijn gaan lijken op ons D66,  in maatschappelijk maar vooral in moreel opzicht. De Obamaregering verplichtte bijv. de Little Sisters of the Poor tegen hun geweten in mee te betalen aan geboorteregeling. Een beroep op het geweten werd niet gehonoreerd. Hillary (Killary genoemd vanwege haar steun een ongelimiteerde abortus) Clinton, de democratische tegenstander van Trump bij de vorige verkiezingen) heeft gezegd dat de kerken onderhand hun achterhaalde opvattingen maar eens moesten aanpassen aan de maatschappelijke werkelijkheid.

Vooraf wil ik duidelijk stellen dat ik president Trump een onbehouwen man vindt, een straatvechter, die het met de mores niet zo nauw neemt. Als het echter over de grote waarden gaat, is hij een fervent verdediger van het leven en van het gezin. Gedurende zijn presidentschap heeft hij alle mogelijke maatregelen genomen om de abortus terug te dringen. Hij heeft nieuwe rechters benoemd in het Hooggerechtshof die pro-life waren en – wat juridisch nog belangrijker is – die uitgaan van de letter en de bedoeling van de Amerikaanse grondwet en die niet uitleggen volgens een bepaalde maatschappelijke trend. Hij heeft telkens zijn steun betuigd aan de grote jaarlijkse mars voor het leven in Washington en is daar zelfs het afgelopen jaar als eerste Amerikaanse president zelfs verschenen. Ook heeft hij steeds de vrijheid van meningsuiting en van godsdienst verdedigd die in Amerika vooral vanuit democratische zijde onder druk staan. Hij heeft de Sisters of the Poor hun vrijheid teruggeven. Hij heeft God nadrukkelijk teruggebracht in zijn toespraken. Dat was onder Obama steeds minder geworden. Aan zijn jaarlijkse kersttoespraken zou menig katholiek bisschop een voorbeeld kunnen nemen.

Daartegenover zien we Biden, een man die zich erop beroemt een praktiserend katholiek te zijn maar die een fervent voorstander is van late abortus en van het homohuwelijk, dingen die tegen de leer van de katholieke Kerk zijn en waarbij zijn standpunt rond abortus er met name de oorzaak van is dat hem volgens de Codex de communie geweigerd moet worden.

Deze waardenstrijd lijkt in de beoordeling van een groep katholieken, waaronder sommige bisschoppen en ook de paus geen rol te spelen. Paus Franciscus heeft zich nooit positief uitgelaten over wat voor daden van Trump ook, wel negatief. Hij heeft het zelfs bestaan mensen die een muur bouwen het christen-zijn te ontzeggen. Het ging hier om de muur die Trump bouwde tussen Mexico en de VS om de ongecontroleerde stroom van immigranten tegen de te houden, iets wat volgens Franciscus doodzonde is maar wat volgens de katholieke leer tot de geoorloofde en verstandige maatregelen kan behoren. De paus was er ook als de kippen bij om als een van de eersten Biden te feliciteren met zijn overwinning zonder daarbij een zweem van kritiek op zijn niet-katholieke standpunten te vermelden. Ook de bisschop van Den Bosch lijkt zich bij de politiek correcte groep aan te sluiten als hij in zijn kerstboodschap de hoop uitspreekt dat Biden de enorme tegenstellingen (lees: vooral door Trump veroorzaakt) in Amerika zal weten op te heffen. Blijkbaar is het feit dat Biden “een keurige man” is moreel doorslaggevend.

Ik maak me zorgen over links-liberale politieke denken in de wereld, dat ons langzamerhand onze christelijke vrijheid ontneemt. Onwelgevallige politieke en morele meningen verdwijnen van facebook en youtube. Minister Ollongren (D66) wil alle ‘nepnieuws’  en ‘desinformatie’ opsporen en verbieden. Dit lijkt allemaal verdacht veel op censuur.

Maar iedereen, ook de meeste kerkelijke leiders, lijken zich bij dit alles heel comfortabel te voelen. Je hoort ze tenminste niet en als ze iets zeggen, weten ze hoe ze zich binnen de codes van het maatschappelijk correcte denken moeten bewegen zonder direct in aanvaring met de kerkelijke leer te komen. Die leiders zijn mijn grootste zorg.

C. Mennen pr

5 januari 2021