2020-D . Commentaar van derdenOn 4 januari 2020 by Redactie

26 december 2019

Interview verschenen in The Wanderer

(Noot van de redactie: Zijne Eminentie Raymond Leo Kardinaal Burke, Patroon van de Soevereine Militaire Orde van Malta en Prefect Emeritus van de Apostolische Signatuur, heeft onlangs het Heiligdom van Onze-Lieve-Vrouw van Guadalupe in La Crosse, Wis, bezocht. Op 9 december verleende Zijne Eminentie The Wanderer goedgunstig een uitgebreid interview en bood vele verhelderende inzichten over zaken die de Kerk in de huidige tijd bezighouden. Hieronder volgt deel één van het interview; deel twee verschijnt verschijnt later)

DEEL EEN

V. Er is meer dan een maand verstreken sinds de Pan-Amazonsynode (3-28 oktober 2019). Geef uw kritiek op de uitkomst van de synode zoals die in het eindrapport wordt weergegeven. Heeft het document dat door u en Bisschop Athanasius Schneider gezamenlijk is opgesteld, A Crusade of Prayer and Fasting, waarin u verontrustende elementen uit het Instrumentum Laboris hebt aageduid, het gewenste effect gehad? Wat is volgens u de meest positieve uitkomst van de synode? Wat is de meest negatieve uitkomst?

A. Het eindrapport lijkt zeker een verbetering ten opzichte van het Instrumentum Laboris, het werkdocument. Aan de andere kant moet men er echter van uitgaan dat zonder enige correctie van het werkdocument, de fundamentele ideeën erachter, die bisschop Athanasius Schneider en ik in A Crusade of Prayer and Fasting hebben  aangeduid, op de een of andere manier – impliciet zo niet expliciet – nog steeds deel uitmaken van het definitieve document. Doorslaggevend zal natuurlijk de postsynodale apostolische exhortatie zijn die paus Franciscus uitvaardigt naar aanleiding van de aanbevelingen van de synode.

Ik wil nogmaals benadrukken dat het slotdocument uitsluitend aanbevelingen van de synode bevat. Een synode heeft geen wetgevende macht in de Kerk – zij heeft niets van doen met het veranderen van de kerkelijke leer en discipline. Het doel van een synode is om de paus te helpen de leer van de Kerk beter te onderwijzen en haar discipline beter toe te passen. Dit moet men goed in het achterhoofd houden. Ik vind dat in veel reacties op het slotdocument – van degenen die erover schrijven – de valse veronderstelling bestaat dat het op de een of andere manier een gezaghebbende leer van de Kerk is; dat is zeker niet het geval.

Wat ik het meest positief vind aan het slotdocument is dat de meest flagrante apostasie in het werkdocument, namelijk de ontkenning van de heerschappij van onze Heer Jezus Christus en de bevordering van een vorm van pantheïsme, de aanbidding van de zogenaamde “Moeder Aarde”, niet expliciet worden gepromoot. Toch moet men, zoals ik zojuist heb opgemerkt, weten dat dit soort denken in de geest van veel van de synodevaders aanwezig was. Daarom moeten we uiterst voorzichtig zijn dat geen enkel element van deze verderfelijke apostasie in enig officieel document dat volgt, terechtkomt.

Wij moeten zelf gesterkt worden in ons geloof in de heerschappij van onze Heer Jezus Christus – Hij alleen is onze redding. Onze Heer is niet slechts een deel van deze kosmos, die volgens de valse leer van het werkdocument de bron van Gods Openbaring is. We moeten de waarheid dat Onze Heer Jezus Christus de volheid van de Openbaring van God de Vader is, stevig en standvastig in herinnering brengen.

Ik zou hier ook kunnen opmerken dat de aanbevelingen van de synode gewogen moeten worden in termen van de representatieve deelnemers aan de synode, die voornamelijk uit een bepaald klein deel van de Kerk kwamen. De synode kan in geen geval worden beschouwd als een synode van de bisschoppen van de universele Kerk.

V. Twee prominente thema’s die de afgelopen maanden uit het Vaticaan naar voren zijn gekomen (en uit de Pan-Amazonsynode) zijn “synodale bekering” en “ecologische bekering”. Kunt u uitleggen wat met deze termen bedoeld wordt en wat hun effect op de kerk zal zijn?

A. Ik moet bekennen dat ook ik de precieze betekenis van deze twee termen niet ken. Ik heb vermoedens over wat er achter zit, maar de mensen die ze gebruiken definiëren ze niet, en ik denk dat dit zeer schadelijk is.

De Kerk heeft geen behoefte aan een ‘synodale bekering’. Zij heeft vanaf het begin van haar bestaan in de geschiedenis synodale structuren gehad en de wet van de Kerk heeft altijd het leiderschap van de bisschoppen in de Kerk geregeld in vereniging met de Heilige Vader. Op hun beurt moeten de herders altijd de legitieme zorgen van de gelovigen respecteren, een principe dat is vastgelegd in het Wetboek van Canoniek Recht van 1983 (zie canon 212).

Ik vrees dat hier een soort democratische of erg protestantse opvatting van Kerk achter zit, waarin in onze tijd opeens de gemengde bijeenkomsten van geestelijken en leken (zoals die in Duitsland op de zogenaamde “synodale weg” plaatsvinden) op de een of andere manier bepalend worden voor de kerkelijke leer en de kerkelijke discipline, los van de apostolische traditie. Dit is gewoonweg niets anders dan een “zich verwijderen” van ons katholieke geloof.

Wat de “ecologische bekering” betreft, zie ik hierachter een aanzet tot verering van “Moeder Aarde”. In werkelijkheid is onze moeder niet de aarde – onze moeder is de Heilige Maagd Maria in de zin dat zij onze Verlosser heeft gebaard. We hebben geen andere moeder, zeker geen heidense afgod zoals de Pachamama, die heel duidelijk laat zien wat wat er achter deze hele zaak zit.

Op dezelfde manier wordt “ecologische bekering” gebruikt als een argument voor een één-wereld-regering. Dit is een vrijmetselaarsgedachte, een idee van volledig geseculariseerde mensen die niet langer erkennen dat het bestuur van de wereld in handen is van God, die het toevertrouwt aan individuele regeringen, naties en groeperingen van mensen volgens de natuur zelf.

Het idee van een één-wereldregering is in wezen hetzelfde verschijnsel als wat de bouwers van de Toren van Babel ten toon spreidden, die zich aanmatigden de macht van God op aarde uit te oefenen en de hemel met de aarde wilden verenigen, wat eenvoudigweg onjuist is. Wat we echt nodig hebben is een religieuze bekering, met andere woorden, een sterke leer en praktijk van geloof in God en gehoorzaamheid aan de orde waarmee Hij ons heeft geschapen.

Naar mijn mening zijn deze termen zeer verraderlijk en worden ze gebruikt om een bepaalde agenda te bevorderen die niets te maken heeft met ons katholieke geloof. Wat het milieu en de “ecologische bekering” betreft, heeft de Kerk altijd respect voor de natuur geleerd. Daarom wordt geleerd dat de mens de rentmeester is van Gods schepping en dat hij verantwoording zal moeten afleggen over de schepping die hem is toevertrouwd. God heeft de mens geschapen naar zijn eigen beeld en gelijkenis, dat wil zeggen met intelligentie en vrije wil, juist voor de missie van het rentmeesterschap over de aarde. Dit is wat men de mensen moet leren, niet een zogenaamde “ecologische bekering”.

V. Heeft de apostolische brief Ordinatio Sacerdotalis van paus Johannes Paulus II uit 1994 niet op gezaghebbende wijze de vraag beantwoord of vrouwen het sacrament van de Heilige Wijding kunnen ontvangen? Waarom wordt het onderwerp van de wijding van vrouwen tot het diaconaat nog steeds besproken en waarom is het zo prominent aanwezig in het eindverslag van de Pan-Amazon-synode?

A. Ja, u hebt helemaal gelijk. Ordinatio Sacerdotalis was een uitoefening van het pauselijke leergezag. Het is stevig geworteld in de onveranderlijke traditie van de Kerk en heeft nog steeds doctrinaire kracht. Vrouwen kunnen niet worden niet worden toegelaten tot de Wijding in welke graad dan ook, inclusief het diaconaat, het priesterschap en het bisschopsambt.

Er is een beweging die wordt gepropageerd door mensen die de wijding van vrouwen tot het priesterschap willen. Een van de vrouwen die lid is geweest van de pauselijke commissie over deze kwestie, heeft openlijk gezegd dat zij en degenen die zij vertegenwoordigt niet geïnteresseerd zijn in het diaconaat, maar in het priesterschap. Dat is wat er uiteindelijk zou gebeuren als vrouwen tot het diaconaat zouden worden gewijd.

Als men de kerkgeschiedenis bestudeert, is het duidelijk dat de kerk nooit diaconessen (vrouwelijke diakens) heeft gewijd. Diaconessen waren vrouwen die bij bepaalde riten hielpen, bijvoorbeeld bij de doop van vrouwen. De vrouwen hebben nooit het Sacrament van de Wijding ontvangen voor het helpen bij dergelijke riten. Wijding van vrouwen kan eenvoudigweg niet – het is een grote fout in het slotdocument van de Pan-Amazonsynode.

V. Is er een verband tussen de zogenaamde bindende “synodevergadering” die in Duitsland op de eerste zondag van de advent begon en de Pan-Amazonsynode? Is het juist dat de term “bindend” wordt opgenomen in de omschrijving van de Duitse synode?

A. Het is duidelijk dat het radicale element in de Duitse kerk de agenda en de discussies in de aanloop naar de Pan-Amazon-synode sterk heeft bevorderd. Een aantal van degenen die betrokken waren bij het werk ter voorbereiding van de synode waren in feite zeer representatief voor het huidige radicale gedachtegoed in Duitsland, dat ten grondslag ligt aan deze zogenaamde “synodale weg”. Geen enkele synode is bindend – dit is een contradictio in terminis. Een synode is een raadgevend orgaan van de Kerk en is dat altijd geweest. Wat er gebeurd is, is verkeerd. De twee waren zeker met elkaar verbonden en het is bekend dat de Duitse kerk de Pan-Amazonsynode financieel heeft gesponsord.

Heidense afgodsbeelden

V. Waren de acties van Alexander Tschugguel, die de Pachamama-beelden uit Santa Maria in Traspontina verwijderde en ze in de Tiber rivier gooide, een daad van diefstal? Wat zijn uw gedachten over de oprichting van het St. Bonifatius Instituut? Stimuleert u de vorming van andere lekenapostolaten die de orthodoxe gelovigen in staat stellen zich uit te spreken?

A. In dit geval was het een kwestie van afgoderij. Alexander heeft niets gestolen, maar de tempel van God gezuiverd van heidense afgoden. We hebben daar veel voorbeelden van in de Heilige Schrift, waaronder de meest beroemde  de Makkabese broers zijn, zoals dat in het Oude Testament worden verhaald. In de achtste eeuw hakte de heilige Bonifatius een eik om die heilig was voor de mensen die hij evangeliseerde. In feite is deze vorm van reiniging een standaardgebeuren wanneer missionarissen hun evangelisatiewerk doen. Op een bepaald moment, nadat de mensen het christelijk geloof hebben omarmd, vernietigen de missionarissen hun heidense afgoden. De mensen zijn er blij mee omdat het christelijk geloof hen in Christus heeft bevrijd – ze willen bevrijd worden van heidense afgoden en elke andere vorm van duivelse invloed. Wat Alexander deed was dus volkomen juist; het was een uiting van het katholieke geloof.

Ik ken Alexander al enkele jaren en volg nu nauwgezet het St. Bonifatiusinstituut, dat hij samen met andere godvruchtige Oostenrijkse katholieken heeft opgericht. Ik heb veel hoop op wat dit apostolaat zal kunnen doen om ons katholieke geloof te beschermen en te bevorderen in deze tijden van grote beproeving, verwarring en verdeeldheid.

Ik heb begrepen dat het St. Bonifatiusinstituut voor de hele Kerk zal zijn. Het is natuurlijk opgericht in Oostenrijk, maar de kwesties die het zal behandelen zijn internationaal van aard. Alexander is naar de Verenigde Staten gekomen en heeft sinds het Pachamama-incident ook andere landen bezocht. Ik heb geluisterd naar een toespraak die hij een paar weken geleden in Virginia heeft gehouden [Alexander gaf een presentatie in McLean, Va., op 12 november 2019]. Het is heel duidelijk dat hij zich bezighoudt met kwesties van de universele kerk. Zijn werk beperkt zich dus niet tot Oostenrijk.

Ik moedig inderdaad de vorming van andere lekenapostolaten aan in naam van de orthodoxe gelovigen, zodat zij zich kunnen uitspreken en het katholieke geloof kunnen verdedigen. Dat wil ik graag benadrukken, want vandaag de dag is er een enorme verspreiding van verwarring en dwaling in de Kerk, en helaas zwijgen veel bisschoppen erover. We hebben allemaal de verantwoordelijkheid om ons katholieke geloof te verdedigen. In deze tijden zijn het wellicht de lekengelovigen zijn die het echte leiderschap moeten tonen zoals Alexander dat heeft gedaan.

V. In het document dat Paus Franciscus heeft ondertekend toen hij deelnam aan een interreligieuze bijeenkomst in Abu Dhabi met de Groot-Imam van Al-Azhar staat dat de religieuze pluraliteit door God wordt gewild. Kan een dergelijke verklaring worden verzoend met de boodschap van het Evangelie?

A. De suggestie dat God een pluraliteit van religies wil, is onjuist; het is ketterij. God wil geen pluraliteit van religies. De Heilige Vader werd door Mgr. Athanasius Schneider met deze vergissing geconfronteerd tijdens zijn ad limina bezoek, dat niet al te lang na de ondertekening van de verklaring van Abu Dhabi in februari plaatsvond. De Paus luistert aandachtig naar de argumenten van de bisschop en geeft aan dat hij de zaak zal ophelderen. Intussen hebben de katholieke universiteiten opdracht gekregen om deze verklaring te onderwijzen en zo blijft de verwarring zich verspreiden.

Het argument om de verklaring te rechtvaardigen is dat dit de permissieve wil van God is. Met andere woorden, God laat het toe, maar wil het niet in die zin dat Hij uit respect voor de vrijheid van de mens toestaat dat andere godsdiensten worden opgericht. Men begrijpt dat wat Hij toestaat niet zijn wil is en in feite tegen zijn wil ingaat. Daarom kan het niet als argument worden gebruikt dat God een pluraliteit van religies wil.

Ik heb mensen horen zeggen dat er geen moeite gedaan moet worden om moslims tot het katholieke geloof te bekeren, omdat hun religie zijn eigen deugdelijkheid heeft, omdat ze door God gewild is. Dat is gewoonweg verkeerd. God wil ons redden door verlossende menswording van God de Zoon, onze Heer Jezus Christus – en zo zit het.

Onjuist gebruik van de catechismus

V. Naar verluidt zal paus Franciscus in mei 2020 een evenement organiseren in het Vaticaan met als thema ‘Reinventing the Global Educational Alliance’. Bij de lancering van het initiatief zei de Heilige Vader: “Een wereldwijd onderwijspact is nodig om ons op te voeden in universele solidariteit en een nieuw humanisme.” Wat is de drijfveer achter deze bijeenkomst en wat kan er worden bereikt? Het klinkt als een evenement om een één-wereldregering te promoten.

A. Dat is het ook. Al deze dingen zijn met elkaar verbonden. Met de verspreiding van de Islam, vooral in Europa maar ook in de Verenigde Staten, is er een poging om het bewustzijn van de mensen over het koningschap van onze Heer Jezus Christus zoals het in het Evangelie wordt verkondigd, af te zwakken. Dit is een terrein waar de gelovigen vooral moeten opstaan en getuigen van de waarheid.

Ik heb begrepen dat er nog meer initiatieven zijn die proberen het Abu Dhabi-document op scholen te onderwijzen. Dit is verontrustend. Het is vergelijkbaar met wat er in de afgelopen generaties op het gebied van seksuele voorlichting is gebeurd.

V. Eerder dit jaar is er een wijziging goedgekeurd door paus Franciscus in de leer van de catechismus van de katholieke kerk met betrekking tot de doodstraf. Nu wordt gemeld dat er nog meer wijzigingen zullen worden aangebracht: ook dat het immoreel is om kernwapens te bezitten, zelfs met het oog op afschrikking. Geef uw inzicht in de legitimiteit van het gebruik van de Catechismus voor dergelijke verklaringen.

A. De Catechismus van de Katholieke Kerk is geen geschikt instrument om dergelijke zaken in te voeren. Het is een verzameling van alle gezaghebbende en constante leerstellingen van de Kerk. Het is geen instrument voor het voorstellen van nieuwe leerstellingen. In feite is de leer van de Kerk over de doodstraf niet veranderd. Een herziening van de catechismus geeft de mensen de indruk dat de leer is veranderd, maar dat is niet juist. Paus Johannes Paulus II was zeer gevoelig voor het feit dat de doodstraf met de grootst mogelijke zorgvuldigheid moet worden toegepast. Hij dacht dat er vandaag de dag zelden gevallen voorkomen waarin de doodstraf nodig is vanwege andere vormen van genoegdoening voor de zwaarste misdaden. Toch heeft hij nooit verklaard dat de doodstraf slecht is – dat is ook niet zo.

Op dezelfde manier zijn er geen nieuwe “ecologische zonden”. Dezelfde Tien Geboden die de Heer God ons op de berg Sinaï heeft gegeven zijn vandaag de dag van kracht. We moeten zowel de natuur als onze eigen menselijke natuur respecteren. Ik weet dus niet wat dit kan betekenen. Ten tweede, men bezit kernwapens als een vorm van afschrikking en dat wordt gerechtvaardigd door morele argumenten.

Mijn fundamentele punt is echter dat de invoering van deze drie elementen geen juist gebruik is van de catechismus van de katholieke kerk.