Verwijdert de boosdoener uit uw midden
Andrew Cuomo is gouverneur van de staat New York en katholiek. Nu heeft hij onlangs met veel vertoon en hoerageroep een wet ondertekend die het in staat New York mogelijk maakt een kind te (laten) aborteren tot aan de geboorte toe. Je mag dus wettelijk in New York al lang levensvatbare kinderen vermoorden. En een katholieke gouverneur bekrachtigt die wet met zijn handtekening en juicht die wet ook toe als een soort bevrijding van de vrouw.
Nu is het uitvoeren van en het meewerken aan een abortus binnen de katholieke Kerk een grove misdaad die ernstiger is dan een gewone moord omdat het hier volkomen weerloos leven betreft dat recht heeft op de hoogste bescherming. Op de misdaad van abortus staat de canonieke straf van excommunicatie die je, onder bepaalde voorwaarden, automatisch oploopt. Zo’n automatische straf geldt alleen voor je geweten. Pas als je vergeving van die straf hebt gekregen kun je biechten en weer aan het kerkelijk leven (de communie) deelnemen.
Is een dergelijk misdrijf in de gemeenschap bekend en is de bedrijver hardnekkig, dan kan/moet de bisschop de betrokken persoon ook publiek excommuniceren. Dan weet iedereen dat een dergelijke persoon niet te communie mag gaan. Sterker nog: hij mag aan geen enkele kerkelijke viering deelnemen. Doet hij dat toch, dan moet de priester de viering staken. Het is dus een zware straf die erop gericht is dat de misdadiger zich bekeert. Gebeurt dat, dan wordt hij onmiddellijk vergeven en wordt de opheffing van de excommunicatie bekend gemaakt.
Onder de gelovigen in de VS klinkt de roep om excommunicatie van Cuomo. Die roep is gericht aan kardinaal Dolan, de aartsbisschop van New York onder wiens jurisdictie de gouverneur valt. Echter kardinaal Dolan keurt uiteraard de nieuwe wet en het gedrag van Cuomo af maar hij weigert hem te excommuniceren.
Dit past wel in de softe toepassing van de kerkelijke regels na het Concilie. Dat noemt men “pastoraal” maar ik betwijfel of je dit gedrag echt pastoraal kunt noemen. Immers door geen straffen toe te passen, sta je feitelijk het misdrijf toe en zorg je ervoor dat steeds meer mensen de rode lijn overschrijden die zonder straffen vanzelf steeds vager wordt.
Als de staat zegt dat je je aan de snelheid moet houden, maar als het ergste wat je kan gebeuren als je de snelheid toch overschrijdt, een waarschuwing en een vriendelijk verzoek is, zal op den duur zich niemand aan de snelheid houden. In de Kerk is dat hetzelfde. Als de Kerk zegt dat ze haar leer wil beschermen tegen ketterijen, maar feitelijk nooit optreedt tegen professoren, bisschoppen en priesters die ketterijen verkondigen, dan is de Kerk hoogst onpastoraal bezig. De ketters gaan verloren maar ook de gelovigen die aan hun kwalijke zorgen zijn overgeleverd.
Toch is die laksheid sinds het Concilie in de mode. De Kerk krijgt dit nu als een boemerang terug in de misbruikzaken waar een strengere aanpak door de bevoegde instanties werd en wordt gefrustreerd door gratie van hogere instanties, zelfs van de paus, al heeft hij het met de mond over zero-tolerance.
In het Wetboek van Canoniek Recht is het zesde boek gewijd aan de sancties en het zevende boek aan de kerkelijk processen. Maar men houdt in de Kerk niet van processen en straffen echter zonder processen en straffen, als die nodig zijn, verloedert een gemeenschap langzamerhand. Dat wordt door “pastoraal” en “barmhartigheid” niet tegengehouden. Integendeel zelfs.
Toch hoort men geluiden vanuit Rome dat er al een nieuw boek 6 van de Codex zou klaar liggen (vervaardigd door dezelfde auteurs die het huwelijksprocesrecht vereenvoudigd en dus een tweede huwelijk gemakkelijker hebben gemaakt) waarin nog minder straffen voorkomen en de excommunicatie verdwenen is. Men durft dat nu niet uit te brengen omdat de “wereld” in verband met de misbruikzaken op zijn zachtst gezegd verbaasd zou opkijken. Maar wellicht komt het er nog als de goeroes van de “pastorale aanpak” en van de “oeverloze barmhartigheid” lang genoeg leven.
Zijn processen dan tegen de Bijbel? Was Jezus tegen processen en straffen? Welnee. Kijken we maar eens naar Mt. 18, 15-18. Jezus zegt daar dat de Kerk een hardnekkige zondaar moet excommuniceren: “Beschouw hem als heiden of tollenaar”. Hij voegt eraan toe dat die kerkelijke uitsluiting ook in de hemel zal gelden. In 1 Kor. 5, 1-13 zegt Paulus wat ze moeten doen met een hardnekkige zware zondaar. De conclusie in vers 13 is duidelijk: “Verwijdert de boosdoener uit uw midden”.
Bij deze Paulijnse conclusie sluit ik mij voor het welzijn van de zondaar en van de Kerk graag aan.
C. Mennen pr
gedachtenis H. Johannes Bosco 2019
Dutch
Comments