Open brief aan diaken Alexis Szejnoga
Beste Alexis,
Je bent een beste kerel en ongetwijfeld een verdienstelijk diaken in de Johannes XXIII parochie maar wat je nu hebt geschreven over de Nashvilleverklaring in het “Opstekertje” op de website van de parochie slaat de plank toch echt mis.
Jij zegt dat je de verklaring naast je neer legt omdat “je valt over “de gedachte dat homoseksualiteit en een beleefde gender dat niet overeenkomt met de biologische sekse bewuste keuzes zijn”. Volgens mij zegt de Nashvilleverklaring dat ook nergens. Waar ik over val is jouw zinnetje “zou God van mensen verwachten dat ze zich anders voordoen dan dat Hij ze zelf geschapen heeft?” Dat zou ervan uitgaat dat zelfs ieder gebrek of abnormaliteit die we in de wereld en bij de mens aantreffen door God geschapen is, maar dat is volgens de christelijke opvatting niet het geval. Als een kind met een open ruggetje geboren wordt, is dat niet Gods werk. Als iemand een aangeboren neiging tot stelen heeft, is dat niet de wil van God. Als iemand zich seksueel aangetrokken voelt tot kinderen, is dat niet Gods werk.
Er is een belangrijk christelijk dogma – dat zou jij als theoloog toch moeten weten – en dat is het dogma van de erfzonde. Dat dogma leert ons dat God alles goed geschapen heeft maar dat door de zonde van de mens de gebrokenheid zijn intrede in de wereld heeft gedaan. Als gevolg van de erfzonde leven wij in een gebroken wereld en we kunnen dus niet zeggen dat God ons geschapen heeft zoals wij onszelf aantreffen. Wij hebben immers als gevolg van de erfzonde allemaal verkeerde neigingen in ons. Door onze karaktertrekken bijv. die we niet in bedwang houden, loopt er van alles mis in ons leven. Daar mogen we God niet de schuld van geven.
Nu noemt de katholieke Kerk homoseksualiteit “intrinsiek ongeordend”. Afgezien van het feit of die homoseksuele neigingen zijn aangeleerd of aangeboren, of ze te genezen zijn of niet, zij wijken af van de ordening die God in de schepping bedoeld heeft. Deze neigingen zijn als zoveel ongeordende neigingen het gevolg van de erfzonde. Het christelijk geloof roept mensen op met de hulp van Gods genade tegen deze ongeordende neigingen (welk dit ook zijn, en ieder kent ze bij zichzelf) te vechten. Dat is de morele strijd die iedere mens te leveren heeft. Voor mensen met homoseksuele neigingen is die strijd in onze cultuur extra zwaar omdat homoseksualiteit vrij algemeen als goed en zelfs als een verrijking wordt voorgesteld. Daarom verdienen ze ons aller steun, niet doordat we hun neigingen goedkeuren maar door hen te helpen volgens Gods wil een kuis en gelukkig leven te leiden.
Hetzelfde geldt voor mensen die ongelukkig zijn met hun geslacht. Hun biologisch geslacht is het in de scheppingsorde objectieve gegeven. Tot in iedere cel is iedere mens een man of een vrouw. Zij verdienen psychologische steun om hun gender te leren accepteren in plaats van operaties die hun lichaam mutileren en uiteindelijk het geslacht niet kunnen veranderen.
Het stuitendst in het manifest vind jij de “koude liefdeloosheid”. Is het liefdeloos om de waarheid te verkondigen in een wereld waarin de waarheid omtrent God en zijn schepping voortdurend geweld wordt aangedaan en dat onder het mom van een liefde die niets met God en echte liefde van doen heeft? Er bestaat geen liefde zonder waarheid. Voor die waarheid van God zonder welke geen echte liefde mogelijk is, komt de Nashvilleverklaring, maar ook de moraal van de katholieke Kerk op. En daarom heeft deze verklaring niet, zoals jij zegt, alleen bestaansrecht voor een vrij kleine groep christenen: ze is ook de uitdrukking van het geloof van de ene, heilige, katholieke en apostolische Kerk.
Ik wens je het allerbeste en Gods zegen in je werk.
Cor Mennen pr
Comments