Commentaar van redactieOn 14 januari 2019 by Redactie

Waar de normale, gezonde godsdienst terrein verliest en afgezworen wordt, wint de afgoderij aan invloed. Dat is waarschijnlijk een noodzakelijk gevolg van het feit dat de mens een homo religiosus is, een van nature religieus wezen. En die religieuze aanleg zoekt hoe dan ook bevrediging, is het niet in de gezonde religie dan in cryptoreligies die zich als vanzelf aandienen. Cryptoreligies ontstaan als zogenaamd areligieuze mensen (deels) irrationele overtuigingen in groep als waar gaan beleven en die met missionaire ijver gaan verkondigen waarbij men “andersdenkenden” verkettert en buitensluit.

Een dergelijke cryptoreligie is onder andere wat ik gemakshalve de “libertijnse overtuiging” noem die in onze maatschappij nogal veel aanhangers heeft. In die stroming vindt men dat iedereen eigenlijk alles moet kunnen doen waar hij zin in heeft en waarin hij de ander niet schaadt. De schade van de ander is de enige grens. In dat laatste zit trouwens nog wel enige rek: als het over “baas in eigen buik” gaat, hebben ze gemakshalve bepaald dat de nog ongeboren mens geen “ander” is maar een klomp cellen.

Eigenlijk doe je wat je wilt: je trouwt of je trouwt niet, met iemand van het andere geslacht of met iemand van je eigen geslacht; je neemt kinderen of je neemt geen kinderen; gaat het wat moeilijk met het kinderen krijgen, dan doe je het via een reageerbuis of via een draagmoeder. De gendervrijheid betekent dat je kunt kiezen welk geslacht je hebt en dat heeft iedereen dan maar te respecteren wat het de samenleving ook kost en wat voor gevolgen het op de lange duur voor de betreffende persoon ook heeft.

Het merkwaardige is, dat de vrijheid om tegen de christelijke moraal in te gaan, absoluut geworden is. De libertijnse overtuiging is een soort staatsgodsdienst geworden waarvoor iedereen moet buigen en die eigenlijk ieder weldenkend mens zou moeten aanhangen. Men spreekt in dit verband dan ook van de verworvenheden van onze samenleving die iedereen moet accepteren. Nemen we bijv. homoseksualiteit. Voor ieder normaal denkend mens zal de christelijke opvatting dat in de schepping man en vrouw geschapen zijn om elkaar aan te vullen en het leven door te geven, heel acceptabel voorkomen. En ook dat man en man, en vrouw en vrouw niet complementair zijn en niet in staat om het leven door te geven. Is het dan zo vreemd dat we zeggen dat homoseksueel verkeer
“tegennatuurlijk” is? Maar dat mag je niet zeggen: dat is een grove ketterij in de libertijnse godsdienst waar men dan zegt dat de liefde toch niet verkeerd kan zijn. Als je dan suggereert dat men misschien wel een “liefde” met “lust” zou kunnen verwarren, breekt hel los en zou men je het liefst in de kelders van de moderne inquisitie opsluiten.

Jazeker, de libertijnse religie kent ketterijen die driftig bestreden moeten worden en ook een inquisitie die overal speurt naar dissidente meningen. Zoals in de Middeleeuwen bepaalde ordes gespecialiseerd waren in het opsporen van ketters, zo is dat in onze tijd met name D66 die de waarden die afwijken van de libertijnse orthodoxie probeert te vervolgen waarbij men de sterke arm niet schuwt. Vooralsnog ziet minister Ingrid van Engelshoven nog af van maatregelen tegen van der Staay. Ze zal hem proberen te overtuigen. Dat deden de inquisiteurs ook. Burgemeesters en schepenen kozen in het verleden ook voor een bepaalde godsdienst. Zo kiest ook Femke in Amsterdam ook tegen de christelijke opvattingen om te “laten zien dat de liefde vrij moet zijn”. Het lijkt me niet aan de politiek om de vrije liefde te propageren tegen mensen die voor een op de natuur en op God geordende liefde zijn.

Argumenten heeft men eigenlijk niet tegen de Nashville verklaring. Men zoekt het in emotie en goochelt handig met de het begrip liefde terwijl men dikwijls bandeloosheid en lust bedoelt. Ook is een argument dat de christelijke opvatting met de donkere Middeleeuwen worden geassocieerd. Dat is even onzinnig als een debat over vreemdelingen met de beschuldiging van racisme te willen doodslaan. Maar in de publieke opinie werkt het wel.

De vraag is wel: mogen wij nog gewoon christen zijn in deze  samenleving (die overigens alles aan het christendom te danken heeft)? Of moeten we in onze schulp kruipen en zwijgen? Dat kunnen en mogen we niet. Want Christus heeft ons bevolen licht op de kandelaar en zout van de aarde te zijn. Daarom zullen we niet zwijgen en zeker niet offeren op het altaar van D66.

Jammer genoeg zijn er wel christenen die dat doen. Ik noem hier de mensen die pastoor Marc Massaer aanvallen omdat hij op tweede Kerstdag gewoon over het christelijk gezin gepreekt heeft. En er zijn nogal wat verlichte protestantse dominees die er afstand van nemen. U moet de Makkabeeënboeken in de Bijbel maar een lezen. (Ook voor de protestanten die deze boeken niet als canoniek beschouwen, kan dit geen kwaad). Dan ziet u dat in de tijd dat het heidendom de staatsgodsdienst was, een groot gedeelte van de joden offerden op de afgodsaltaren om bij de koning in de gunst te komen. Het waren er maar weinigen die trouw bleven aan de God van Israël en zijn geboden. Toch is die heidense staatsgodsdienst verdwenen en bestaat het joods/christelijke geloof nog steeds en zal blijven bestaan tot het einde der tijden.

De christenen die nu met fraaie en wollige woorden offeren op het altaar van de tijdgeest, zullen zich voor God moeten verantwoorden. Luisteren we naar het woord van de apostel Paulus:

Vormt geen ongelijk span met de ongelovigen. Wat heeft heiligheid te maken met slechtheid? Wat heeft het licht uit te staan met de duisternis? Is er overeenstemming mogelijk tussen Christus en Belial? Wat heeft de gelovige gemeen met de ongelovige? Kan de tempel van God een verbond aangaan met de afgoden? Maar de tempel van de levende God, dat zijn wij.  (2 Kor. 6, `14-16)

C. Mennen pr

14 januari gedachtenis van de zalige Peerke Donders