Waarom ontbreekt God in de ‘economie van Franciscus’?
Het lijkt alsof paus Franciscus meer geïnteresseerd is in seculiere dan in kerkelijke problemen. Zijn encyclieken “Laudato si” en “Fratelli tutti” getuigen hiervan. Daarbij is zijn voorkeur voor linkse socialistische/communistische politiek onmiskenbaar. Linkse wereldleiders prijst hij en ontvangt hij uitbundig, ook al zijn ze pro-abortus en pro-homohuwelijk. Tegenover meer conservatieve leiders die gunstiger staan tegenover de morele standpunten van de Kerk is hij negatief en staat ze nauwelijks te woord. Op het wereldtoneel ontpopt hij zich als loyale bondgenoot van krachten die in de wereld de anti-christelijke agenda bevorderen. De laatste tijd zou je de paus zelfs “woke” kunnen noemen in zijn pleidooi voor een basisinkomen voor iedereen en zijn kritiekloze steun aan de klimaatgekte. Hieronder vindt u een uit het Engels vertaald stuk van de Amerikaanse TFP dat een inkijkje geeft in de gedachtewereld van de onze huidige paus.
———————
De economie van Franciscus is de naam van een initiatief van paus Franciscus waarin hij “jonge economen, ondernemers en change-makers van de wereld” uitnodigt om de economische problemen van de wereld aan te pakken. Het project wil een explosieve bron van energie en nieuwe ideeën zijn voor een vermoeide wereld die verandering nodig heeft.
Het primaire voertuig voor het communiceren van deze boodschap is een meertalige website met dezelfde naam die de resultaten presenteert van “luisteren” naar “volkeren” en “harten” om een betere wereld te bouwen. Af en toe verschijnen er ook online evenementen en video’s en geven de site geven de schijn van jeugdige uitbundigheid.
Niet alles is goud wat er blinkt
Niet alles is goud wat er blinkt. Als je onder de oppervlakte van het project kijkt, komen oude en bekende fouten aan het licht. Hoewel de gestelde doelen misschien prijzenswaardig lijken, is de onderliggende ideologie twijfelachtig. Alles op de site zou er veel frisser uit zien als de gerecyclede ideeën niet zo oud waren.
De economie van Franciscus is als waden door een verwarrende mix die een wirwar lijkt te zijn van VN-commissierapporten, het ecologisch manifest Laudato Si, Green New Deal-activisme en de tribale clichés van de Amazonesynode. Zoals de meeste “luister”projecten van paus Franciscus, neemt deze alleen kennis van wat hij wil horen.
De kern van de economie van Franciscus is te vinden in een boodschap gebracht “in naam van de jonge mensen en armen van de wereld.” Hoewel de website is gemaakt om jeugdig over te komen, heeft het een kinderachtige ondertoon en leest het als Greta Thunberg. De inleidende boodschap op de site roept op tot verandering met dezelfde wanhopige en dringende toon: “Onze tijd is zo moeilijk dat we niets anders kunnen vragen dan het onmogelijke.”
God ontbreekt
De oproep laat echter zien wat dat onmogelijke lijkt te zijn: een door het Vaticaan geïnspireerde boodschap waarin niets staat waardoor blijkt dat ze katholiek is – of zelfs maar religieus. Inderdaad, nergens in deze bijna 900 woorden durende oproep verschijnen de woorden ‘God’, ‘Jezus’, ‘Maria’ of ‘katholiek’. Zonde en ondeugd worden ook niet genoemd. Het document is niet eens gericht aan kerkleden, maar aan ‘economen, ondernemers, politieke besluitvormers, arbeiders en wereldburgers’.
Het project gaat over menselijke dingen en totaal niet over de goddelijke dingen. Het is zo bereid om inclusief te zijn, maar het sluit God uit van de oplossing voor de problemen van de wereld.
Het materialistische aspect is vooral duidelijk omdat de enige focus van het project het bouwen van een betere wereld is door middel van de economie. Het project is verdeeld in twaalf ‘dorpen’, werkgroepen die specifieke thema’s bespreken.
De twaalf thema’s van de dorpen zijn bestuur en geven, financiën en menselijkheid, werk en zorg, landbouw en rechtvaardigheid, de CO2 van de ongelijkheid, roeping en winst, ondernemen en vrede, vrouwen voor economie, energie en armoede, bedrijven in transitie, leven en leefstijl en tot slot beleid en geluk.
De dorpsthema’s belichten enkele legitieme aandachtspunten. De taal die wordt gebruikt om ze uit te drukken weerspiegelt echter de secularistische, ecologische, socialistische en “woke” schema’s. Om het project nauwkeuriger te beschrijven, is het misschien beter om de twaalf dorpen samen te vatten in vier collectieven of kolchozen met thema’s die de egalitaire realiteit van hun voorstellen beter weerspiegelen.
Het Collectief voor Klassenstrijd en Gelijkheid
Zo zou de eerste kolchoze het thema van klassenstrijd en gelijkheid kunnen benadrukken. Een steeds terugkerend thema van de economie van Franciscus is de verdeling van de wereld in rijk en arm of conflicten die voortkomen uit identiteitspolitiek. In plaats van de samenleving te harmoniseren, probeert dit collectief de klassenstrijd te benadrukken als een middel om sociale rechtvaardigheid te realiseren. De ongelijkheid van volken wordt benadrukt door de eis dat geavanceerde technologieën worden gedeeld met lage-inkomenslanden. Dergelijke technologieën zullen worden gebruikt om ‘duurzame productie’ en ‘klimaatrechtvaardigheid’ te bereiken.
Het project bekritiseert ook “economische ideologieën” die “de armen, zieken, minderheden en kansarme mensen van alle soorten beledigen en afwijzen”. De naamloze dader is niet het communisme, maar degenen die winst zoeken in hun arbeid. Het roept verder “economische organisaties en civiele instellingen op om niet te rusten voordat vrouwelijke werknemers dezelfde kansen hebben als mannelijke werknemers.”
Overal is er de constante roep om gelijkheid. Die nadruk impliceert dat rechtvaardige en geordende ongelijkheden die door God gewild zijn, zoals die op basis van talent, intellect, inspanning enzovoort, onwettig en onnodig zijn voor menselijke vooruitgang. In plaats daarvan worden deze legitieme ongelijkheden veroordeeld als niet bevorderlijk voor het creëren van ‘authentiek menselijke en gelukkige plaatsen’.
Het Collectief voor Ecologie en Duurzaamheid
De kolchoze voor ecologie en duurzaamheid bevordert een nieuwe ecologische dictatuur die alle dingen probeert te richten op een dienen van de aarde. Er is dus de vraag naar rentmeesterschap van gemeenschappelijke goederen, met name de gebieden van “de atmosfeer, bossen, oceanen, land, natuurlijke hulpbronnen, alle ecosystemen, biodiversiteit en zaden.” Deze onderwerpen staan centraal in de zorgen over het bereiken van ‘klimaatrechtvaardigheid’.
De economie van Franciscus roept nationale en internationale instellingen op om “prijzen” te promoten en zelfs “in te stellen” voor degenen die het beste “ecologische, sociale, spirituele en, niet in de laatste plaats, bestuurlijke duurzaamheid” tot stand kunnen brengen die “wereldwijde duurzaamheid van de economie” mogelijk zal maken.
Het Collectief voor Socialisme en Globale Regulering
De doelen en plannen van de kolchoze voor socialisme en wereldwijde regulering gaan verder dan alleen suggesties. Socialisme leidt tot regulering en uitvoerende actie. Zoals alle socialistische masterplannen stelt dit collectief wetten, handvesten en mondiale verdragen voor om de goede bedoelingen van de auteurs van het project te bekrachtigen.
Er gaan dus stemmen op voor sociaal beleid “wereldwijd erkend door een overeengekomen handvest dat zakelijke keuzes ontmoedigt die uitsluitend op winst zijn gebaseerd.” Er moet een nieuw wereldwijd belastingpact worden gesloten om onmiddellijk belastingparadijzen af te schaffen, die stelen van ‘het heden en de toekomst’. Er wordt met geen woord gerept over het elimineren van het communisme.
Nieuwe financiële instellingen en bestaande zoals de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds moeten “in democratische en inclusieve zin worden hervormd om de wereld te helpen herstellen van armoede en onevenwichtigheden veroorzaakt door de pandemie.” Grote bedrijven en banken zouden “een onafhankelijke ethische commissie in hun bestuur moeten introduceren met een veto over het milieu, justitie en de impact op de armsten.”
Het Collectief voor Oorlog en Vrede
De laatste kolchoze zou oproepen tot de afschaffing van de oorlog en het vestigen van vrede. Het rondt de economie van Franciscus’ eisenpakket af. “Wij jongeren kunnen niet langer tolereren dat middelen worden weggenomen van scholen, gezondheidszorg, ons heden en onze toekomst om wapens te bouwen en de oorlogen aan te wakkeren die nodig zijn om ze te verkopen.”
Oorlog wordt gezien vanuit het marxistisch materialistische perspectief van systemische oorzaken. Ongelijkheid, armoede en economische kwetsbaarheid brengen de vrede in gevaar. Oorlog is nooit rechtvaardig. Oorlog is niet ‘het loon van de zonde’, de gevallen menselijke natuur of kwaadaardige ideologieën (zoals het communisme).
Vrije markten worden dus als onevenwichtig bestempeld en gezien als bronnen van conflict, terwijl meer egalitaire sociale structuren vrede bevorderen. Sociale en ecologische duurzaamheid zal vrede inluiden en oorlog voor altijd elimineren.
Een teleurstellend project
De economie van Franciscus is een project zonder ziel. Het is een verzameling slogans uit de ecologie, het socialisme en de “woke” politiek. De website weerspiegelt een geforceerd enthousiasme dat kenmerkend is voor de hedendaagse “jeugdactiviteiten” voorgesteld door de progressivistische, postconciliaire kerk. En achter de schijn van jeugdige uitbundigheid gaan de vermoeide marxistische en ecologische fouten schuil van vroeger en nu.
Dergelijke projecten zijn oppervlakkig en onaantrekkelijk omdat ze niet gericht zijn op eeuwige doelen. Er is geen oproep tot een terugkeer naar persoonlijke deugd en heiligheid of om zonde en ondeugd te bestrijden. Het eerste appel van de economie van Franciscus is geen aanroepen van God of niet het zoeken van de hulp van zijn genade.
Het resultaat is een nietszeggende oproep tot een egalitair materieel bestaan. De jonge promotoren van het project worden gevraagd om zich in te zetten “om de beste jaren van onze energie en intelligentie zo te leven, dat de EvF in toenemende mate zout en gist kan brengen in ieders economie.”
Een dergelijke oproep is in strijd met de traditionele oproep van de Kerk tot heiligheid. In tijden waarin de beginselen van het evangelie de samenleving doordrongen, werden de harten en geesten van de christenheid veranderd in de sublieme geest van de weg van het kruis. Die doordrong economie, kunst en denken en gaf waarde, betekenis en schoonheid aan alles wat menselijk is. Zo kwam een “Kruisweg”-economie tot uiting in de offers en terughoudendheid die verband hielden met het voorzien in menselijke economische behoeften.
De mensheid zal nooit vrede vinden – de rust van de orde – totdat ze terugkeert naar God, het centrum van alle dingen. Zij moet opnieuw gehoorzamen aan de Goddelijke raad: ‘Zoekt gij daarom eerst het koninkrijk Gods, en zijn gerechtigheid, en al het andere zal u erbij gegeven worden’ (Mt. 6, 33).
Dutch
Write a Reply or Comment