Het omgekeerde evangelie
Op de zogenaamde synode1 in Rome heeft een Afrikaanse vrouw betoogd dat mensen aan de voeten van de vrouw moet gaan zitten en luisteren naar haar noden, haar wensen en inzichten. Dan zouden de dingen duidelijk worden die de Heilige Geest wil. Ik dacht dat het evangelie duidelijk maakt dat wij allemaal, mannen en vrouwen, aan de voeten van Jezus moeten gaan zitten en zwijgen en luisteren. Vrouwen kunnen daarbij een voorbeeld nemen aan de Samaritaanse vrouw aan de put en aan Maria van Bethanië die toen zij luisterden hoorden dat Hij het levend water is en de verrijzenis en het leven. In de hele postconciliaire Kerk lijken we grotendeels vergeten dat het in de Kerk om Jezus gaat, die ons verzoent met de Vader, ons verlossing biedt en eeuwig leven. Om Jezus die ons ook een bepaalde weg voorhoudt die wij moeten gaan om door de nauwe poort het eeuwig leven binnen te gaan. Een “synode” van luisteren naar elkaar is het omgekeerde evangelie. Dat wordt nog versterkt door het feit dat veel deelnemers aan de “synode” (zelfs bisschoppen en kardinalen) door een gebrekkige catechese en ontoereikende theologieopleiding na Vaticanum II de diepte van het katholieke geloof niet kennen en blijven steken in oppervlakkige van de wereld overgenomen populistische kreten op het gebied van inspraak, seksuele moraal en kerkelijk bestuur. Ze wagen het zelfs de Heilige Geest met deze kretologie in verband te brengen. Ik zou dat blasfemisch willen noemen
Het lijkt niet meer om Jezus te gaan. Zijn naam wordt in de synodale documenten maar spaarzaam genoemd. Van de nauwe poort en de smalle weg die Jezus preekt, schijnt het grootste gedeelte van de huidige Kerk onder aanvoering zelfs van de paus en zijn trawanten niets meer te willen weten. Zij preken de brede weg en de open deur voor “todos, todos, todos”. Die enge weg van de traditionele kerkelijke moraal, gebaseerd op het evangelie en de door Heilige Geest geleide Traditie, moet verbreed worden. We horen het al sinds de gezinssynode: inclusie: iedereen hoort erbij wat je ook doet, wie je ook bent. En als er al iets fout is, dan is het Gods oneindige barmhartigheid die alles toedekt.
Ik vind niets van dat alles in de Heilige Schrift. Daar hoor ik Jezus, die aan de apostelen de opdracht geeft: “Gaat en onderwijst alle volken, leert hun te onderhouden alles wat Ik u bevolen heb en doopt hen in de naam van de Vader, de Zoon en de heilige Geest”. Hoe ver staat dat af van een paus en bisschoppen die zeggen: we mogen niet proseliteren. Een kardinaal die zegt: we moeten als Kerk alleen maar attractief zijn. Zouden wij het geloof ontvangen hebben als de apostelen thuis waren gebleven en alleen maar attractief hadden zitten zijn? Ik denk het niet. Zij zijn er integendeel op uitgetrokken en zijn getuigen geworden niet van een of ander vaag ambigu verhaal maar van de goddelijke waarheid waarvan Jezus zelfs tot voor Pilatus, tot op het kruis getuige is geworden. Jezus heeft weliswaar zijn waarheid gepreekt voor iedereen en allen uitgenodigd tot geloof, maar Hij heeft nooit gezegd: iedereen hoort erbij en iedereen kan meepraten in mijn Kerk. Het “todos, todos, todos” van de paus vind ik bij Jezus nergens terug. Integendeel na zij zijn broodrede in de synagoge van Kafarnaüm liet hij niet alleen allen weggaan die het niet konden geloven. Hij zei zelfs tegen zijn leerlingen: “Wilt ook gij soms heengaan?” Hij was niet uit op een onbeperkte inclusie. De onvoorwaardelijke aanvaarding van de waarheid van het evangelie is een conditio sine qua non voor het lidmaatschap van zijn Kerk.
Ook de Kerk is haar Heer daarin altijd gevolgd. Alleen wie het totale geloof met alle morele implicaties van harte aanvaardde, werd in de Kerk toegelaten. En wie als gedoopte hardnekkig belangrijke waarheden van geloof ontkenden, werden buiten de Kerk gesloten. Dat is de constante praktijk van de Kerk vanaf het begin. En dat op goede Bijbelse grond. Ik geef u hier een paar belangrijke teksten in overweging:
“Wil hij ook naar de Kerk niet luisteren, beschouw hem dan als een heiden of tollenaar. Voorwaar, Ik zeg u: wat gij zult binden op aarde zal ook in de hemel gebonden zijn, en wat gij zult ontbinden op aarde zal ook in de hemel ontbonden zijn.” Mt. 18, 17-18
“Men hoort algemeen spreken van ontucht onder u, en wel van de soort die zelfs bij de heidenen niet voorkomt: dat iemand leeft met de vrouw van zijn vader. En gij verheft u nog boven anderen? Waarom zijt gij niet in de rouw gegaan? Dan zou de man die zoiets heeft bedreven uit uw midden verwijderd zijn.” (1 Kor. 5, 1-2)
“Ik verbood u om te gaan met elke zogenaamde christen die erop los leeft of hebzuchtig is of afgodendienaar, lasteraar, dronkaard of oplichter. Met zo iemand moet gij zelfs niet eten. Ik heb toch niet te oordelen over de buitenstaanders? Gij oordeelt zelf immers ook alleen over hen die tot de gemeente behoren? Over de anderen zal God wel oordelen. Verwijdert de boosdoener uit uw midden.“ (1 Kor. 5, 11-13)
“Weet gij niet dat zij die onrecht plegen het koninkrijk Gods niet zullen erven? Maakt uzelf niets wijs! Hoerenlopers, afgodendienaars, echtbrekers, schandknapen, mannen die met mannen slapen, dieven, uitbuiters, dronkaards, lasteraars, oplichters, zij zullen het koninkrijk Gods niet erven.” (1 Kor. 6, 9-10)
“Al wie te ver wil gaan en niet blijft bij de leer van Christus, heeft God niet. Wie bij die leer blijft, hij heeft zowel de Vader als de Zoon. Als iemand bij u komt en deze leer niet brengt, ontvangt hem niet in uw huis en heet hem niet welkom. Want wie hem welkom heet, deelt in zijn boze werken.”( 2 Joh. 9-11)
Dit zijn maar een paar teksten die nog met vele zouden kunnen worden aangevuld. Ze maken een ding duidelijk: in de Kerk van Christus is iedereen welkom maar wel op zijn voorwaarde: het aanvaarden van zijn waarheid.
Die waarheid moet verkondigd worden niet door te luisteren maar door het verkondigen van de ware leer zoals Paulus schrijft aan Timoteüs: “Verkondig het woord, dring aan te pas en te onpas, weerleg, berisp, bemoedig, in één woord, geef uw onderricht met groot geduld. Want er komt een tijd dat de mensen de gezonde leer niet meer zullen verdragen. Zij zullen zich een menigte leraars aanschaffen naar eigen smaak, die hun naar de mond praten. En zij zullen hun oren sluiten voor de waarheid.” (2 Tim. 4, 2-4)
Dat is totaal iets anders dan het omgekeerde evangelie van de zogenaamde synode.
1 Paus Franciscus beweert dat de huidige synode aansluit bij een aloude traditie in de Kerk die in het Oosten nog in zwang is. Een oosterse bisschop heeft daarop verklaart, dat de synode van Franciscus zo nooit in de Kerk is gepraktiseerd, ook niet in het Oosten. Het was en is daar een vergdaering van uitsluitend bisschoppen. Zij zijn immers de leraren van de kerk.
Dutch
Comments