Het KN en de katholieke waarheid.
“Opnieuw proberen kardinalen via de media een synode te overstemmen”, zo kopt het “Katholiek Nieuwsblad” in een “analyse” van de hoofdredacteur. Het is een uiterst giftig stukje dat om paus Franciscus en zijn synodaliteit te sauveren kardinalen van een hoogstaande spirituele en morele integriteit en met een grote staat van dienst in de Kerk schoffeert en kleineert.
Wat zijn de feiten? In alle conflicten binnen de tweeduizendjarige geschiedenis van de Kerk gaat het altijd om de waarheid. Die waarheid is in het evangelie en in de Kerk van uitzonderlijk en eminent belang. Jezus noemt zichzelf niet voor niets vóór Pilatus “Koning van de Waarheid”. Hij noemt zichzelf ook “de Weg, de Waarheid en het leven”. Die waarheid die zo innig met de Persoon en het werk van Christus verbonden is, ligt in de geschiedenis voortdurend onder vuur. Mensen zijn steeds weer geneigd de waarheid die Christus is te vervangen door hun eigen kleinmenselijke waarheid die hen beter past. En ze schromen soms niet zelfs de Heilige Geest voor hun heterodoxe karretje te spannen, terwijl in feite de “vader van leugen” hun inspiratiebron is. Christus heeft aan de Kerk zijn waarheid toevertrouwd om die door de geschiedenis heen getrouw en ongerept te bewaren en aan alle volken te verkondigen. Daarom is het haar plicht die waarheid die eens door Christus zelf geopenbaard is, zuiver te bewaren en aan iedereen te leren. De Bijbel en de Goddelijke Overlevering (Traditie) zijn de garanties voor die waarheid. Willen we in de waarheid blijven, dan zullen we steeds om moeten kijken naar wat de bijbel en de Kerk altijd geleerd hebben. Daar spreekt de Heilige Geest tot ons: de bijbel, de concilies, de met elkaar samenhangende uitspraken van pausen, en de heilige Liturgie. Zij vormen tezamen de waarheid “die ons vrij maakt”. En de geest van iedere tijd moet beoordeeld worden in het licht van die waarheid. Dingen in een bepaalde tijd die een verdiepend licht werpen op die waarheid, zijn van de Heilige Geest, maar dingen die de overtuigingen van de traditie tegenspreken komen voort uit de geest van deze wereld die beheerst wordt door de vorst van deze wereld.
Het is dus volkomen onkatholiek mensen die zich beroepen op de traditie, op concilies en vorige pausen “rigide” te noemen en te betitelen als mensen die “met de rug naar de toekomst staan”. Of het nu Vincentius van Lerins is of John Henri Newman, zij zien uiteraard een ontwikkeling in de leer maar alleen in de zin van verdieping van de waarheid. Nooit kan katholiek zijn wat tegengesteld is aan heel de Traditie, en dus tegengesteld is aan de openbaring in Christus.
Wat zien wij momenteel in de Kerk gebeuren? Dat onder leiding van een paus, die toch geroepen is een rots voor de waarheid te zijn, traditionele waarheden worden betwijfeld en ter discussie staan. Waarheden die door vorige generaties, concilies en pausen als vaststaande waarheden zijn beschouwd, worden tussen haakjes gezet of moeten “opnieuw worden onderzocht”. Dit alles raakt het wezen van de Kerk en zorgt voor enorme verwarring en bij een groot gedeelte van de gelovigen voor geweldige onrust. Die verwarring was er al bij de synodes over het gezin met als resultaat het beruchte “Amoris Laetitia” dat, mede door de fameuze voetnoot, in sommige bisdommen tot een andere “pastorale” benadering leidde met toelating van praktiserende homofielen en burgerlijk hertrouwd gescheidenen tot biecht en communie. Het is naïef te denken dat deze pastorale benadering geen effect zou hebben op de leerstellige benadering: homoseksuele betrekkingen en tweede huwelijke worden zo impliciet goedgekeurd wat totaal ingaat tegen de onveranderbare katholieke leer.
In de voorbereidende stukken voor de huidige Synode komen al deze problemen (en nog veel meer) voor als te bespreken opties. De katholieke waarheid lijkt verlaten. Daarbij komt nog de benoeming van de een nieuw hoofd van het dicasterie voor de geloofsleer, die er merkwaardige theologische opvattingen op na houdt en de paus schijnt te houden voor een soort exempte privé automaat voor de waarheid, los van traditie en Schrift.
Is het dan vreemd dat vijf vooraanstaande kardinalen, vertegenwoordigers van 5 continenten, hun zorgen tegenover paus uiten en hem vragen klare wijn te schenken. Ze vragen: gelden de traditionele opvattingen nog of is de leer van de Kerk ondertussen veranderd? In tegenstelling tot de vorige keer, dat de kardinalen hem dubia voorlegden, antwoordt de paus nu vrijwel meteen, maar zo warrig en onduidelijk dat men er nog niet veel mee opschiet. Dat heeft tot een herformulering geleid waarop de paus alleen maar met ja of nee hoeft te antwoorden. Dan echter zwijgt de paus. Helderheid die toch eigen is aan de waarheid, is blijkbaar niet geboden.
Nu terug naar het Katholiek Nieuwsblad, dat vindt “dat de vijf kardinalen zich gedragen als farizeeërs die Jezus voortdurend in een hoek probeerden te krijgen met strikvragen”. Vragen naar de heldere waarheid van het evangelie zijn blijkbaar “strikvragen”. Volgens het KN doet “ja” of “neen” geen recht aan de “complexiteit van de materie”. Betekent dat ook dat je niet met ja of nee mag vragen naar de werkelijke tegenwoordigheid van Christus in de eucharistie of dat Jezus wel of niet de Zoon van God is. Dat zijn allebei heel complexe materies waar je heel genuanceerd over kunt praten maar toch ligt de orthodoxie in een simpel “ja” en niet in een ”verhullend “ja maar” dat feitelijk een “nee” is.
Ronduit schokkend (en dat heb ik van veel priesters gehoord) is dat het KN de kardinalen beschuldigt van onzuivere bedoelingen, van uit zijn op een “mediacircus” om hun kleinzielige zin te krijgen en de paus dwars te zitten.
Als het KN niet weet wat er op het spel staat en wat de diepste bedoeling is van een vijftal hoogstaande kardinalen ten aanzien van de katholieke waarheid, dan moeten ze het adjectief “katholiek” maar uit hun naam schrappen. Ik heb mij abonnement al eerder opgezegd omdat ik zag dat het al langer de verkeerde kant in ging.
C. Mennen pr
Feest van onze Lieve Vrouw van de Rozenkrans
7 oktober 2023
Dutch
Comments