Hugo Bos antwoordt pastoor Jan-Jaap van Peperstraten
Pastoor Jan-Jaap van Peperstraten heeft een volledig ongefundeerde en lasterlijke reactie gegeven op het werk van Civitas Christiana in Nederland naar aanleiding van hun geslaagde actie tegen Pim Lammers, die in zijn literaire werk pedofilie normaliseert en die gevraagd was het gedicht voor de kinderboekenweek te schrijven. Ik had zelf het plan van Peperstraten van repliek te dienen maar nu heeft Hugo Bos zelf een verweerschrift geschreven dat ik niet kan verbeteren en dat ik hieronder laat volgen. Het is de moeite waard om te lezen, mede ook om negatieve reacties op Civitas Christiana die in het algemeen in de media geuit worden te ontzenuwen. Zoals tegenwoordig gebruikelijk gelden in de haatcampagnes meestal geen argumenten maar voert demonisering de boventoon. Dat linkse politieke kringen zich gewoonlijk van dit middel bedienen, zou voor katholieken en zeker voor priesters een reden moeten zijn om zich daar verre van te houden. Maar om linkse roem te oogsten is de heer van Peperstraten blijkbaar niets te veel. Ook het Katholiek Nieuwsblad heeft zich nu in het koor van de huilende wolven gemeld. Lees daarom voor een objectief oordeel onderstaan stuk dat ik overgenomen heb van Home | Gezin in Gevaar (CM)
Door Hugo Bos
Gezin in Gevaar, een campagne van de stichting Civitas Christiana, heeft succesvol actie gevoerd tegen het werk van Pim Lammers. In minder dan 36 uur trok de auteur zich terug als dichter voor de Kinderboekenweek, waarmee hij erkende dat de klacht van Gezin in Gevaar waar was: Lammers’ werk bevordert de seksualisering van kinderen.
Wie stelt, moet ook bewijzen
In het kader van deze campagne heeft pastoor Van Peperstraten, een priester van het bisdom Haarlem-Amsterdam, in een artikel van 14 februari jl. voor Cvandaag een groot aantal beschuldigingen geuit tegen Gezin in Gevaar en tegen mijn persoon, Hugo Bos, als leider van de stichting. We noemen er hieronder enkele, met de juiste reactie, hoewel we weten dat, volgens het juridische axioma, onus probandi accusatori incumbit – de bewijslast ligt bij de aanklager, en de Eerwaarde legt geen enkele voor.
TFP: vreedzaam en binnen de wet
Civitas Christiana, evenals al onze zuster- en autonome organisaties in de vijf continenten, hebben altijd met opgeheven vizier gestreden ter verdediging van Traditie, Familie en Privé-eigendom, vreedzaam en binnen de wet, maar krachtig, in navolging van onze inspirator, de grote katholieke leider Plinio Corrêa de Oliveira. Daarom neem ik de moeite om te doen wat niet mijn plicht is, maar die van mijn aanklager was: bewijzen voorleggen, alvorens het onderwerp ter sprake te brengen.
Waarom valt pastoor Van Peperstraten juist nu aan?
Ik wijs er ook op dat het moeilijk te geloven is dat een priester van de Heilige Kerk meedoet aan de publiciteitsgolf om ons aan te vallen, precies op het moment dat wij met succes campagne hebben gevoerd tegen de normalisering van pedofilie onder de kinderen van mijn geliefde land, Nederland. Zelfs als hij reden zag ons op andere punten aan te vallen, door het juist nu te doen dreigt de eerwaarde priester Van Peperstraten in de ogen van nietsvermoedende lezers over te komen als een medereiziger, als fellow traveller van Pim Lammers en al diegenen die het ‘recht’ verdedigen om literatuur te promoten die pedofilie in kinderboeken normaliseert, onder het mom van artistieke vrijheid. Hij valt degenen aan die aan de bel hebben getrokken en streelt tegelijkertijd de wolf. Geen woord van afkeuring bij pastoor Van Peperstraten voor de boeken van Pim Lammers, maar zijn artikel spuwt wel azijn tegen ons…
De priester doet verschillende uitspraken, waarvan wij de nadruk leggen op:
- Dat Civitas Christiana mensen zou misleiden door zich te associëren met de katholieke Kerk;
- Dat onze verdediging van het recht op eigendom niet in overeenstemming zou zijn met de katholieke sociale leer;
- Dat ons standpunt over homoseksualiteit niet christelijk zou zijn…
- Dat Civitas Christiana het celibaat van haar leden zou eisen;
- Dat Civitas Christiana religieus totalitarisme zou willen opleggen naar het voorbeeld van het islamitische kalifaat.
Daarop antwoorden wij:
1. Wat is het standpunt van Civitas Christiana ten opzichte van de katholieke Kerk?
Civitas Christiana en haar campagnes, waaronder Gezin in Gevaar, definieert zichzelf als een “particuliere vereniging van katholieken”, bestaande uit lekengelovigen die onder hun exclusieve verantwoordelijkheid in de wereld handelen, en gestructureerd volgens het burgerlijk recht. Bij haar activiteiten laat de organisatie zich leiden door de traditionele katholieke leer en het leergezag. Maar, hoewel katholiek van inspiratie, ligt het belangrijkste werkterrein van Civitas in de wereldlijke samenleving, niet in de kerkelijke.
Civitas komt overeen met een type vereniging dat is beschreven door pater Luis Navarro, voormalig decaan van de Faculteit Canoniek Recht en de huidige rector van de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis in Rome. Na te hebben gesproken over de relatie tussen het kerkelijk gezag en de verenigingen van gelovigen die in het huidige canonieke recht worden ingedeeld, verklaart de vooraanstaande Spaanse jurist:
“Men mag niet vergeten dat er naast de verenigingen, groeperingen en groeperingen die binnen de Kerk ontstaan door de uitoefening van het verenigingsrecht door de gelovigen, nog andere zijn. Ook deze ontstaan op initiatief van de gelovigen, maar in de schoot van de burgermaatschappij. Er zijn vele variaties, maar zij bezitten alle de volgende kenmerken: a) hun initiatiefnemers streven ernaar de wereldlijke samenleving te doordringen van de christelijke geest; met andere woorden, deze verenigingen zijn ontstaan vanwege de christelijke waarden die hun stichtende leden bezielen; en b) hun doelstellingen, die weliswaar verband houden met de christelijke naastenliefde, het geloof en de leer, zijn niet uitsluitend kerkelijk van aard; in plaats daarvan kunnen zij met recht als civiel worden aangemerkt.
De Italiaanse bisschoppenconferentie noemt ze “organisaties van christelijke inspiratie” en stelt dat via hen “de lekengelovigen in eigen naam handelen, als burgers, geleid door hun christelijk geweten”. Het gaat dus om een persoonlijke of geassocieerde actie die sommige katholieken onder eigen verantwoordelijkheid in de burgermaatschappij uitvoeren. Logischerwijs moet hun optreden op het gebied van cultuur, politiek, arbeid, enz. altijd geïnspireerd zijn door het christelijk geloof en de morele beginselen, omdat zij zich ook in de burgermaatschappij lid van de gelovigen moeten tonen, aangezien men de katholiek nooit mag scheiden van de burger. Canoniek gezien komen dergelijke organisaties niet voort uit de uitoefening van het recht van vereniging van de gelovigen binnen de Kerk. Zij zijn veeleer de uitdrukking van het recht op vrijheid van de gelovigen in de tijdelijke samenleving. In dergelijke verenigingen moeten de gelovigen de richtlijnen van het kerkelijk leergezag volgen in alles wat hen aangaat en de sociale activiteiten doordrenken met de christelijke geest. Gezien deze kenmerken komt men tot de conclusie dat het eerder gaat om burgerlijke dan om kerkelijke organisaties, zij het dat zij worden geleid door leden van de christelijke gelovigen vanwege hun geloof en naastenliefde.
Deze organisaties zijn dus de vrucht van het in de civiele sfeer erkende recht van vereniging. Zij vallen onder het burgerlijk recht en hebben een specifieke juridische structuur volgens het wetboek. Het zijn dus burgerlijke verenigingen. Ten aanzien van deze entiteiten oefent de kerkelijke overheid slechts een magistrale rol en moreel toezicht uit. Als burgerlijke verenigingen zijn deze organisaties op geen enkele wijze afhankelijk van de hiërarchie.”
Zoals de Franse canonist Dominique Le Tourneau over diezelfde verenigingen uitlegt, zijn zij “geen kerkelijke instellingen, dat wil zeggen dat zij geen andere rechten en plichten hebben dan de natuurlijke personen die de vereniging vormen”.
Uit al het voorgaande volgt dat Civitas als zodanig niet onderworpen is aan de bestuursbevoegdheid van het kerkelijk gezag, maar alleen aan zijn waakzaamheid in rebus fidei et morum (‘in zaken van geloof en moraal’).
De leden van Civitas Christiana wonen, evenals duizenden Nederlanders, de zondagse H. Mis bij en proberen de katholieke geboden en leer te volgen. Er zij aan herinnerd dat het katholicisme getalsmatig de grootste godsdienst in Nederland is ##.
2. Civitas Christiana en de katholieke leer
Pastoor Van Peperstraten zegt:
“Op geen enkele wijze, inhoudelijk noch organisatorisch, behoort zij ons toe. Katholieken die zich aangetrokken voelen tot de beweging van dhr. Bos en denken dat hij een weg biedt om ons te bevrijden uit de huidige geestelijke malaise zullen bedrogen uitkomen.”
Hij heeft gelijk als hij zegt dat Civitas organisatorisch niet tot de kerkelijke structuur behoort, om de redenen die wij hierboven hebben uiteengezet. Maar de beschuldiging dat wij inhoudelijk niet katholiek zijn is ernstig, en, omdat die niet vergezeld gaat van bewijzen, vormt zij een uiting van laster en smaad.
Op welk specifiek punt zijn we het niet eens met de katholieke leer? Volgens de priester op de volgende punten: a – over de seksuele moraal, b – over privé-eigendom, c – over het veronderstelde opleggen van het celibaat, d – over het veronderstelde opleggen van een totalitaire religieuze staat, à la het islamitisch kalifaat.
3. Katholiek standpunt over seksuele moraal, dat Civitas Christiana volledig omarmt.
De katholieke moraal, die geheel gebaseerd is op de voorschriften uit de Openbaring, kan niet met de tijd meebewegen. Paus Johannes Paulus II memoreerde dit op nationale bodem, tijdens zijn bezoek aan Amersfoort op 14 mei 1985. De paus zei tegen de aanwezige jongeren:
“Met name op seksueel gebied is het vaste standpunt dat Hij inneemt ter verdediging van de onverbrekelijkheid van het huwelijk (vgl. Matt. XIX, 3 tot 9) en de veroordeling die Hij ook uitspreekt ten aanzien van overspel, al is het maar van het hart (vgl. Mt. V, 27 e.v.), berucht. En hoe kan men niet onder de indruk zijn van het bevel om “het oog uit te rukken” of “de hand af te hakken”, als dergelijke lichaamsdelen een aanleiding zijn tot “ergernis” (vgl. Matt. V, 29 e.v.)?
“Is het in het licht van deze nauwkeurige evangelische verwijzingen realistisch zich een ‘tolerante’ Christus voor te stellen op het gebied van het huwelijksleven, abortus, voorhuwelijkse, buitenechtelijke of homoseksuele seksuele relaties? De vroeg-christelijke gemeenschap, onderwezen door hen die Christus persoonlijk hadden gekend, was zeker niet toegeeflijk. Het volstaat hier te verwijzen naar de talrijke passages in de brieven van Paulus die over deze kwestie handelen (vgl. Rom. I, 26 e.v.; Kor. VI, 9; Gal. V, 19 enz.). Het ontbreekt de apostel zeker niet aan duidelijkheid en strengheid. En het zijn van bovenaf geïnspireerde woorden. Zij blijven normen voor de Kerk in elke tijd. In het licht van het Evangelie leert zij dat iedere mens recht heeft op respect en liefde. De mens is belangrijk! In haar leer spreekt de Kerk nooit een oordeel uit over concrete personen. Maar op het niveau van de principes moet zij het goede van het kwade onderscheiden. Permissiviteit maakt de mens niet gelukkig. Noch brengt een consumptiemaatschappij vreugde van het hart. De mens wordt slechts vervuld in de mate waarin hij de eisen aanvaardt die voortvloeien uit zijn waardigheid als wezen geschapen naar “het beeld en de gelijkenis van God” (Gen. I, 27).
“Als de Kerk vandaag dingen zegt die haar niet bevallen, dan is dat omdat zij zich daartoe verplicht voelt. Ze doet het uit plicht en loyaliteit. Het zou namelijk veel gemakkelijker zijn om het bij algemeenheden te houden. Maar soms voelt zij zich verplicht om, in overeenstemming met het evangelie van Jezus Christus, idealen in hun maximale openheid te handhaven, zij het op het gevaar af dat zij de huidige opvattingen ter discussie moet stellen.
“Is het dan niet waar dat de boodschap van het Evangelie een boodschap van vreugde is? Zeker, het is zeer waar! En hoe is dat mogelijk? Het antwoord ligt in één woord, een kort woord, maar met een inhoud zo groot als de zee. Dat woord is: liefde. De strengheid van het voorschrift en de vreugde van het hart zijn perfect verenigbaar als degene die handelt door liefde wordt bewogen. Degene die liefheeft vreest geen offer. Integendeel, zij zoekt in het offer het meest overtuigende bewijs van de echtheid van haar liefde”
Dit is het standpunt van Civitas Christiana wanneer zij, door gewetensplicht gedwongen, het werk van Pim Lammers en andere soortgelijke werken die pedofilie bevorderen aan de kaak stelt, en daarbij uit principe handelt en niet uit persoonlijke overwegingen. Op dezelfde manier sprak onze Goddelijke Verlosser harde taal tegen de Farizeeën, om hen te bekeren en vooral om de mensen om hen heen te verdedigen tegen hun verderfelijke dwalingen.
4. Het principe van privé-eigendom is heilig
Het eeuwige leergezag van de Kerk heeft altijd het recht op eigendom verdedigd. Een staat die dit heilige recht niet respecteert, tast het recht van de mens op de vrucht van zijn arbeid en dus op zijn vrijheid aan. Wij hebben dit voldoende bewezen in ons boek Groen is het Nieuwe Rood, dat wij de eerwaarde priester graag aanbieden, opdat wij na lezing van ons materiaal een hartelijk en broederlijk debat kunnen voeren, maar met kennis van zaken. Stuur ons gewoon een verzoek per post, en wij sturen u dit en andere door ons uitgegeven boeken graag en gratis toe.
Onteigening is alleen toegestaan wanneer bewezen is dat het dringend noodzakelijk is voor het algemeen belang, en zelfs dan met alle mogelijke garanties en compensaties voor de onteigenden. Wij onderschrijven de stelling dat het huidige beleid van onteigening van boeren om zogenaamd zeldzame insecten en planten te beschermen tegen een teveel aan stikstof in de lucht, zoals gewenst door de Europese Unie (Natura 2000) immoreel is, en niet voldoet aan de eisen van de sociale leer van de Kerk.
5. Over het celibaat voor onze leden
In Nederland hebben we twee fulltime Nederlandse leden, zeventien medewerkers en vele parttime vrijwilligers.
Van deze leden is er één getrouwd – ikzelf – en de tweede heeft besloten de kuisheid te beleven, zoals Pius XII in zijn Encycliek Sacra Virginitas suggereert, wanneer hij bij punt 6 zegt:
“Volmaakte kuisheid is het onderwerp van een van de drie constitutieve geloften van de religieuze staat en wordt vereist van geestelijken van de Latijnse Kerk voor grote orden en ook van leden van seculiere instituten. Maar zij wordt ook beoefend door een groot aantal eenvoudige leken: er zijn mannen en vrouwen die, zonder in een openbare staat van volmaaktheid te leven, het besluit of zelfs de privégelofte hebben afgelegd om zich volledig te onthouden van het huwelijk en de geneugten van het vlees, teneinde hun naaste vrijer te dienen en zich gemakkelijker en inniger met God te verenigen. “
Er zijn verschillende leden en vrienden die mij gul helpen als ze tijd in Nederland kunnen doorbrengen. Samen met hen promoten wij altijd al onze beste tradities, gebruiken, kunst, taal, kortom al onze culturele rijkdom en ons gezelschap, waarvoor zij mij altijd zeer dankbaar zijn. Sommige van deze leden leven, door hun eigen beslissing en zonder oplegging, het celibaat als leken, volgens hetzelfde advies van Pius XII dat hierboven werd vermeld.
In dit verband maak ik mij de woorden eigen van onze inspirator, Prof. Plinio Corrêa de Oliveira, over de Braziliaanse TFP:
Het celibaat is in deze Sociëteit nooit een absolute voorwaarde geweest, of zonder uitzonderingen (…) De TFP is zeker voorstander van de vrije keuze door haar leden en medewerkers van deze staat als zijnde voortreffelijker dan die van het gehuwd zijn. En daarin heeft zij gelijk. Want het is prijzenswaardig onder christenen om de meest volmaakte te adviseren. Maar zij heeft nooit het celibaat willen opleggen aan mensen die niet met de nodige edelmoedigheid de harde strijd van de reinheid willen aangaan. Of die zich gewoon aangetrokken voelen tot de echtelijke staat. Evenmin bezat zij de middelen om het op te leggen.
In onze raad van bestuur zijn er twee getrouwd en is er één alleenstaand. Hoezo wordt er iets opgelegd?
6. Over de vraag of Civitas Christiana een totalitaire religieuze staat wil
Civitas Christiana definieert zichzelf als uitgesproken anti-nazi en anti-communistisch. Onze sociaal-politieke-economische visie komt volledig overeen met de recente bestseller van onze zusterorganisatie in de Verenigde Staten: Return to Order – from a frenzied Economy to na Organic Christian Society. Wij nodigen de lezer uit om returntoorder.org te bezoeken en kennis te nemen van onze totaal anti-totalitaire standpunten.
De priester noemt mij “provocateur”. Dit is echter de geest die zijn beschuldigingen, waaronder die van anabaptist, fascist en theocraat, bezielt:
“De beweging streeft naar een fascistische godsstaat waarin een “elite” het voor het zeggen zal hebben. Dit project voelt als een surreële combinatie van het rooms-katholieke traditionalisme – een beweging die de kerk van na het Tweede Vaticaanse Concilie verwerpt – en de dwepende Dopersen die met alle macht hier op aarde hun utopie willen verwerkelijken. … Onder alle semi-religieuze retoriek toont zich dus een volledige wereldlijke gerichtheid: het doel van de beweging van dhr. Bos is het verwerkelijken van een zogenaamd “koninkrijk van Maria”. Hij bedoelt daarmee niet, zoals de katholieke kerk, de Hemel. Het “Mariale koninkrijk” van dhr. Bos is een totalitaire fantasiestaat die een absoluut gezag dient uit te oefenen over de gehele samenleving (en ja, als je als taak van de staat ziet om de “kunst aan regels te onderwerpen” ben je bezig met een totalitair project).”
Ik wijs erop dat hier een verdediging van Pim Lammers geïnsinueerd wordt. Voor de priester zou kunst niet aan regels onderworpen moeten zijn. Moet de staat nu niet de promotie van bijvoorbeeld nazisme of pedofilie verhinderen, als ‘kunst’ zich daar duidelijk toe leent? Is dat wat de eerwaarde denkt? Zo ja, is de eerwaarde bisschop van Haarlem-Amsterdam, de gerespecteerde bisschop Jan Hendriks, zich bewust van zijn standpunt? Ik denk het niet.
Over het “Koninkrijk van Maria” maakt de priester een “storm in een theekopje”. Hoe noemen we het “Koninkrijk van Maria”? De uitdrukking komt van de heilige Louis Grignion de Montfort, heilig verklaard in 1947 door Pius XII. De grote apostel van de devotie tot Onze-Lieve-Vrouw zegt
“Ach, wanneer komt die gelukkige tijd,” zegt een heilige van onze dagen, allen aan Maria gegeven, “wanneer komt die gelukkige tijd dat Maria als Vrouwe en Vorstin in de harten gevestigd zal worden, om ze volledig te onderwerpen aan het rijk van haar grote en enige Jezus? Wanneer komt de dag dat de zielen Maria zullen inademen, zoals het lichaam de lucht inademt? Dan zullen er wonderlijke dingen gebeuren in deze wereld, waar de Heilige Geest, die zijn geliefde Echtgenote als weergegeven in de zielen vindt, overvloedig tot hen zal neerdalen en hen zal vullen met zijn gaven, in het bijzonder de gave van wijsheid, om wonderen van genade te verrichten. Mijn lieve broeder, wanneer zal die gelukkige tijd aanbreken, die eeuw van Maria, wanneer talloze uitverkoren zielen, verloren in de afgrond van hun innerlijk, levende kopieën van Maria zullen worden, om Jezus Christus lief te hebben en te verheerlijken? Die tijd zal alleen komen wanneer de devotie die ik leer, ‘Ut adveniat regnum tuum, adveniat regnum Mariae’, bekend is en beoefend wordt” (op. cit., Vozes, Petrópolis, 1984, 13e editie).
“Laat het koninkrijk van Maria komen, opdat uw koninkrijk komt”, dat wil zeggen het koninkrijk van Jezus Christus. Dat is de gedachte die door zijn hele Verhandeling over de ware devotie loopt en die hier in termen van onuitsprekelijke helderheid en vurigheid wordt verwoord. Het boek staat in Nederlandse katholieke kringen bekend als “Het Gouden Boek”.
Wij zijn voorstander van het christendom, zoals ook onze naam weergeeft. Dit betekent een samenleving waarvan de regeringsvormen verschillen naar gelang van het land en de plaatselijke omstandigheden (organische samenleving), maar waarin de beginselen en de leer van onze Heer Jezus Christus de instellingen, wetten en gewoonten doordringen, inspireren en beïnvloeden. Dit staat ver af van de theocratische islamitische staat, zoals van de Ayatollahs, waarvan het radicalisme veel dichter in de buurt komt van het opleggen van de ‘groene’ agenda van de Europese Unie, die onze boeren zo veel leed bezorgt, en zich op totalitaire wijze aan heel Europa oplegt.
Wat wij voorstaan is dus een geestelijke bekeringsbeweging, geen politieke moloch. En echte bekering kan per definitie niet worden opgelegd, zoals het rusteloze artikel van pastoor Van Peperstraten suggereert.
7. Conclusie
Hier worden kalm maar krachtig verschillende van de ongegronde beschuldigingen beantwoord van de Eerwaarde Priester en andere auteurs die op onverklaarbare wijze Pim Lammers gingen verdedigen toen deze, door Gezin in Gevaar aangeklaagd, besloot zich terug te trekken als dichter van de Kinderboekenweek.
Over elk punt zou nog veel meer gezegd kunnen worden. En nog veel meer documenten moeten we laten zien. Maar ons werk ter verdediging van traditie, familie en eigendom vergt kostbare tijd van ons. En daarom sluit ik hier af, in de hoop dat toekomstige beschuldigingen vergezeld zullen gaan van serieuzere en beter onderbouwde argumenten.
P.S. Na het opstellen van deze tekst las ik een ander artikel van dezelfde priester, waarin hij zijn sympathie voor Marx toont, en ons beschuldigt van absurde dingen, zonder enig bewijs. Hij zet ons onder andere in dezelfde hoek als de Action française van Charles Maurras. Niets is verder van de werkelijkheid. Ik had slechts twee minuten nodig om een artikel te vinden van Plinio Corrêa de Oliveira, de oprichter van de Braziliaanse TFP en inspirator van alle gelijksoortige bewegingen elders in de wereld zoals de onze, Civitas Christiana. In dit artikel hekelt hij de Action française, het nazisme en het fascisme, in een tijd dat deze zaken in de mode waren. Het werd gepubliceerd in een groot tijdschrift in 1939. Hier is de link: https://www.pliniocorreadeoliveira.info/LEG%20390521_ACTIONFRANCAISE.htm.
Nogmaals: beschuldigingen zonder bewijs, en ver van de werkelijkheid… Dr. Plinio Corrêa de Oliveira noemt de Action française een kind van de duisternis….
Dutch
Comments