2022-DOn 13 april 2022 by Redactie

Het proces van de zogenaamde Synodale Weg in Duitsland leidt tot grote onrust in de hele Kerk omdat de Duitse Kerk (inclusief de meeste bisschoppen) lijkt af te stevenen op een schisma vanwege een diepe breuk met de leer van de Kerk. Na individuele bisschoppen hebben nu 74 bisschoppen zich met hun zorgen tot de Duitse Kerk gericht. Hieronder volgt hun schrijven:

In een tijdperk van snelle wereldwijde communicatie hebben gebeurtenissen in één land onvermijdelijk gevolgen voor het kerkelijk leven elders. Het proces van de “Synodale Weg”, zoals het thans door de katholieken in Duitsland wordt uitgevoerd, heeft dus implicaties voor de Kerk in de gehele wereld. Ook de plaatselijke kerken waarvoor wij herders zijn en de vele trouwe katholieken voor wie wij verantwoordelijk zijn, maken zich zorgen.

In dit verband nopen de gebeurtenissen in Duitsland ons ertoe uiting te geven aan onze groeiende bezorgdheid over de aard van het hele proces van de “Synodale Weg” in Duitsland en de inhoud van de verschillende documenten. Onze opmerkingen hier zullen met opzet kort zijn. Zij verdienen verdere uitwerking door de afzonderlijke bisschoppen, en wij moedigen dit ten zeerste aan (zoals bijvoorbeeld het geval was met de open brief van aartsbisschop Samuel Aquila aan de katholieke bisschoppen van de wereld). Niettemin is de urgentie van onze gemeenschappelijke opmerkingen geworteld in Romeinen 12, en in het bijzonder in de waarschuwing van Paulus: “Weest niet gelijkvormig aan deze wereld”. De ernst ervan vloeit voort uit de verwarring die de Synodale Weg reeds heeft veroorzaakt en nog steeds veroorzaakt, en de mogelijkheid van schisma’s die onvermijdelijk het gevolg zullen zijn in het leven van de Kerk.

De behoefte aan hervorming en vernieuwing is zo oud als de Kerk zelf. Aan de bron is deze impuls bewonderenswaardig en moet nooit worden gevreesd. Veel van de mensen die bij het Synodale Weg proces betrokken zijn, zijn ongetwijfeld uitstekende mensen. Toch is de christelijke geschiedenis bezaaid met goedbedoelde pogingen die los gemaakt zijn van hun wortels in het Woord van God, in een trouwe ontmoeting met Jezus Christus, in een waarachtig luisteren naar de Heilige Geest, en in de onderwerping van onze wil aan de wil van de Vader. Deze mislukte pogingen negeerden de eenheid, de ervaring en de verzamelde wijsheid van het Evangelie en de Kerk. Omdat zij geen rekening hielden met de woorden van Jezus: “Buiten Mij kunt gij niets” (Joh 15,5), droegen zij geen vrucht en waren schadelijk zowel voor de eenheid als voor de evangelische vitaliteit van de Kerk. De Synodale Weg in Duitsland dreigt juist tot een dergelijke impasse te leiden.

Zich tot u richtend als uw broeders in het episcopaat, zijn wij bezorgd over, maar dat niet beperkt tot, de volgende punten

1. Door niet te luisteren naar de Heilige Geest en het Evangelie, ondermijnen de acties van de Synodale Weg de geloofwaardigheid van de autoriteit van de Kerk, inclusief die van paus Franciscus; ze ondermijnen de christelijke antropologie en de seksuele moraal, evenals de betrouwbaarheid van de Schrift.

2. Hoewel de documenten van de Duitse Synodale Weg een vernislaag van religieuze ideeën en woordenschat vertonen, lijken zij grotendeels niet geïnspireerd te zijn door de Schrift en de Traditie – die volgens het Tweede Vaticaans Concilie “één enkel heilige geloofsschat van het Woord van God” vormen – maar door sociologische analyse en hedendaagse politieke ideologieën, waaronder de genderideologie. Zij benaderen de Kerk en haar zending door het prisma van de wereld in plaats van door het prisma van de waarheden die geopenbaard zijn in de Schrift en in de gezaghebbende traditie van de Kerk.

3. Ook de inhoud van de Synodale Weg lijkt de betekenis van de christelijke vrijheid te herinterpreteren en dus af te zwakken. Voor een christen is vrijheid de kennis, de wil en het onbelemmerde vermogen om te doen wat juist is. Vrijheid is niet “autonomie”. Echte vrijheid, zo leert de Kerk, is verbonden met waarheid en geordend tot goedheid, en uiteindelijk, tot zaligheid. Geweten schept geen waarheid, en geweten is geen kwestie van persoonlijke voorkeur of zelfbevestiging. Een juist gevormd christelijk geweten blijft onderworpen aan de waarheid over de menselijke natuur en de normen van een juist leven, geopenbaard door God en onderwezen door de Kerk van Christus. Jezus is de waarheid, die ons vrijmaakt (Joh 8).

4. De vreugde van het Evangelie – essentieel voor het christelijk leven, zoals paus Franciscus zo vaak benadrukt – lijkt totaal afwezig te zijn in de discussies en teksten van de Synodale Weg. Dit is een onthullende tekortkoming in een poging tot persoonlijke en kerkelijke vernieuwing.

5. Het Synodale Weg proces is in bijna elke stap deskundigen- en commissiewerk: zwaar bureaucratisch, obsessief kritisch, naar binnen gericht. Het weerspiegelt dus zelf een wijdverbreide vorm van kerkelijke sclerose en wordt, ironisch genoeg, anti-evangelie in zijn uitdrukking. In haar uitwerkingen toont de Synodale Weg meer onderwerping en gehoorzaamheid aan de wereld en ideologieën dan aan Jezus Christus, Heer en Verlosser.

6. De nadruk die de Synodale Weg legt op “macht” in de Kerk suggereert een geest die fundamenteel tegengesteld is aan de ware aard van het christelijk leven. Uiteindelijk is de Kerk niet zomaar een “instituut” maar een organische gemeenschap, niet egalitair maar familiaal, complementair en hiërarchisch – een volk dat samengebonden is door de liefde van Jezus Christus en door liefde voor elkaar in zijn naam. De hervorming van structuren is helemaal niet hetzelfde als de bekering van harten. De ontmoeting met Jezus, zoals die blijkt uit het Evangelie en uit het leven van de heiligen door de geschiedenis heen, verandert harten en geesten, brengt genezing, keert de mens af van een leven van zonde en verdriet, en toont de kracht van het Evangelie.

7. Het laatste, meest verontrustende en onmiddellijke probleem dat de Duitse Synodale Weg opwerpt, is vreselijk ironisch. Door zijn destructieve voorbeeld zou het sommige bisschoppen en vele anderszins trouwe leken ertoe kunnen brengen het idee zelf van “synodaliteit” te wantrouwen, waardoor het noodzakelijke colloquium van de Kerk over de vervulling van haar zending om de wereld te bekeren en te heiligen nog verder zou worden belemmerd.

In deze tijden van verwarring, is het laatste wat onze geloofsgemeenschap nodig heeft, meer verwarring. Terwijl u de wil van de Heer voor de Kerk in Duitsland onderscheidt, wees verzekerd van onze gebeden voor u.

• Kardinaal Francis Arinze (Onitsha, Nigeria)
• Kardinaal Raymond Burke (emeritus-aartsbisschop van St. Louis, Missouri, USA)
• Kardinaal Wilfred Napier (emeritus aartsbisschop van Durban, Zuid-Afrika)
• Kardinaal George Pell (emeritus aartsbisschop van Sydney, Australie)
• Mgr Samuel Aquila, aartsbisschop (Denver, Colorado, USA)
• Mgr Charles Chaput, emeritus aartsbisschop (Philadelphia, Pennsylvania, USA)
• Mgr Paul Coakley, aartsbisschop (Oklahoma City, Oklahoma, USA)
• Mgr Salvatore Cordileone, aartsbisschop (San Francisco, Californië, USA)
• Mgr Damian Dallu, aartsbisschop (Songea, Tanzania)
• Mgr Joseph Kurtz, emeritus aartsbisschop (Louisville, Kentucky, USA)
• Mgr J. Michael Miller, aartsbisschop (Vancouver, Brits Columbia, Canada)
• Mgr Joseph Naumann, aartsbisschop (Kansas City, Kansas, USA)
• Mgr Andrew Nkea, aartsbisschop (Bamenda, Kameroen)
• Mgr Renatus Nkwande, aartsbisschop (Mwanza, Tanzania)
• Mgr Gervas Nyaisonga, aartsbisschop (Mbeya, Tanzania)
• Mgr Gabriel Palmer-Buckle, aartsbisschop (Cape Coast, Ghana)
• Mgr Terrence Prendergast, emeritus aartsbisschop (Ottawa-Cornwall, Ontario, Canada)
• Mgr Jude Thaddaeus Ruwaichi, aartsbisschop (Dar-es-Salaam, Tanzania)
• Mgr Alexander Sample, aartsbisschop (Portland, Oregon, USA)
• Mgr Joseph Afrifah-Agyekum (Koforidua, Ghana)
• Mgr Michael Barber (Oakland, Californië, USA)
• Mgr Herbert Bevard, em. bisschop (St. Thomas, Îles Vierges américaines)
• Mgr Earl Boyea (Lansing, Michigan, USA)
• Mgr Neal Buckon (Hulpbisschop voor het leger, USA)
• Mgr William Callahan (La Crosse, Wisconsin, USA)
• Mgr Massimo Camisasca, em. bisschop (Reggio Emilia-Guastalla, Italië)
• Mgr Liam Cary (Baker, Oregon, USA)
• Mgr Peter Christensen (Boise, Idaho, USA)
• Mgr Joseph Coffey (hulpbisschop voor het leger, USA)
• Mgr James Conley (Lincoln, Nebraska, USA)
• Mgr Thomas Daly (Spokane, Washington, USA)
• Mgr John Doerfler (Marquette, Michigan, USA)
• Mgr Timothy Freyer (hulpbisschop, Orange, Californie, USA)
• Mgr Donald Hying (Madison, Wisconsin, USA)
• Mgr Daniel Jenky, em. bisschop (Peoria, Illinois, USA)
• Mgr Stephen Jensen (Prince George, Brits Colombia, Canada)
• Mgr William Joensen (Des Moines, Iowa, USA)
• Mgr James Johnston (Kansas City-St. Joseph, Missouri, USA)
• Mgr David Kagan (Bismarck, Noord Dakota, USA)
• Mgr Flavian Kassala (Geita, Tanzania)
• Mgr Carl Kemme (Wichita, Kansas, USA)
• Mgr Rogatus Kimaryo (Same, Tanzania)
• Mgr Anthony Lagwen (Mbulu, Tanzania)
• Mgr David Malloy (Rockford, Illinois, USA)
• Mgr Gregory Mansour (Eparchie van St. Maron van Brooklyn, New York, USA)
• Mgr Simon Masondole (Bunda, Tanzania)
• Mgr Robert McManus (Worcester, Massachusetts, USA)
• Mgr Bernadin Mfumbusa (Kondoa, Tanzania)
• Mgr Filbert Mhasi (Tunduru-Masasi, Tanzania)
• Mgr Lazarus Msimbe (Morogoro, Tanzania)
• Mgr Daniel Mueggenborg (Reno, Nevada, USA)
• Mgr William Muhm (hulpbisschop voor het leger, USA)
• Mgr Thanh Thai Nguyen (hulpbisschop, Orange, Californië, USA)
• Mgr Walker Nickless (Sioux City, Iowa, USA)
• Mgr Eusebius Nzigilwa (Mpanda, Tanzania)
• Mgr Thomas Olmsted (Phoenix, Arizona, USA)
• Mgr Thomas Paprocki (Springfield, Illinois, USA)
• Mgr Kevin Rhoades (Fort Wayne-South Bend, Indiana, USA)
• Mgr David Ricken (Green Bay, Wisconsin, USA)
• Mgr Almachius Rweyongeza (Kayanga, Tanzania)
• Mgr James Scheuerman (hulpbisschop, Milwaukee, Wisconsin, USA)
• Mgr Augustine Shao (Zanzibar, Tanzania)
• Mgr Joseph Siegel (Evansville, Indiana, USA)
• Mgr Frank Spencer (hulpbisschop voor het leger, USA)
• Mgr Joseph Strickland (Tyler, Texas, USA)
• Mgr Paul Terrio (St. Paul en Alberta, Canada)
• Mgr Thomas Tobin (Providence, Rhode Island, USA)
• Mgr Kevin Vann (Orange, Californië, USA)
• Mgr Robert Vasa (Santa Rosa, Californië, USA)
• Mgr David Walkowiak (Grand Rapids, Michigan, USA)
• Mgr James Wall (Gallup, Nieuw Mexico, USA)
• Mgr William Waltersheid (hulpbisschop, Pittsburgh, Pennsylvanie, USA)
• Mgr Michael Warfel (Great Falls-Billings, Montana, USA)
• Mgr Chad Zielinski (Fairbanks, Alaska, USA)